Η κυριαρχία Μητσοτάκη τον «δένει» με την πρωθυπουργία

Βρισκόμαστε στο τέλος του πρώτου μήνα του νέου έτους και υπάρχουν σε εξέλιξη σημαντικά θέματα, τα οποία με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αφήνουν το αποτύπωμα τους στο πολιτικό σκηνικό.
Η παγιωμένη κυριαρχία Μητσοτάκη αποτελεί οδηγό για την επανεκλογή του και μια νέα τετραετία για τη Νέα Δημοκρατία το 2027, που αποτελεί το συμβατικό έτος για τη διενέργεια των επόμενων εθνικών εκλογών.

Αναμφίβολα, υπάρχει δυσαρέσκεια για την ακρίβεια, αλλά είναι λογικό να συμβαίνει κάτι τέτοιο, όταν 6 στους 10 πολίτες δεν ψήφισαν Νέα Δημοκρατία στις τελευταίες εκλογές. Επιπλέον, οι 6 στους 10 λένε ναι στα μη κρατικά μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια, ενώ και σε ζητήματα όπως η εγκληματικότητα ή η αντιμετώπιση των προβλημάτων της υγείας, δεν φαίνεται να προκύπτει κάποια εναλλακτική λύση και έτσι η φυσιολογική φθορά της κυβέρνησης "κρύβεται" κάτω από το χαλί...
Το εκλογικό σώμα έχει συμβιβαστεί με την άποψη ότι δεν υπάρχει εναλλακτική για τη χώρα. Ο πρωθυπουργός συγκεντρώνει ποσοστό 40% στην καταλληλότητα για τη χώρα και από κει και πέρα κυριαρχεί το χάος. Με την αντιπολίτευση που υπάρχει σήμερα, πρέπει να συμβούν σημεία και τέρατα για να πέσει η Νέα Δημοκρατία και να πάψει να είναι πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης.

Ο Μητσοτάκης έχει όλες τις προϋποθέσεις να έχει μια πολύ μακρά θητεία, όπως ακριβώς συνέβη με την Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ στη Γερμανία και τον μέχρι πρότινος πρωθυπουργό Μαρκ Ρούτε στην Ολλανδία. Ας αναλογιστούμε δε ότι οι δύο προαναφερόμενοι ηγέτες δεν στηρίχθηκαν ποτέ στην αυτοδυναμία και κυβερνούσαν με τη στήριξη και άλλων κομμάτων, πέραν του δικού τους.

Ο Μητσοτάκης έχει την τύχη να μην έχει απέναντι του κάποια προσωπικότητα, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει εναλλακτική για τη διακυβέρνηση της χώρας. 

Ο Κασσελάκης είναι σε άλλη... πίστα, ο Ανδρουλάκης έχει επιτύχει στην αποστολή του να επαναφέρει το ΠΑΣΟΚ λίγο ψηλότερα σε σχέση με τον διαρκώς πιεζόμενο ΣΥΡΙΖΑ. 

Όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις των εταιρειών δείχνουν ότι υπάρχει η κρίσιμη πλειοψηφία, η οποία βλέπει τα προβλήματα με την ακρίβεια, την εγκληματικότητα, την υγεία κλπ., αλλά, δεν βλέπει να υπάρχει κάποια αξιόπιστη εναλλακτική. 

Επιπλέον, ο Μητσοτάκης έχει την τύχη να έχει απέναντι του ένα κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό, όπου όλοι βρίσκονται στην αφάνεια και ο ίδιος ξεχωρίζει ελλείψει ανταγωνισμού. Γι αυτό και βλέπουμε να υπάρχει ησυχία. Επί της ουσίας, πρόκειται για την αποδοχή από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας ότι το 2027, ο Μητσοτάκης δεν θα έχει αντίπαλο!

Η χώρα χρειάζεται ισχυρή διακυβέρνηση για να υλοποιηθούν όλες οι μεταρρυθμίσεις έως το 2027, ενώ στις εκλογές του 2031, πρέπει να υπάρχει στα πράγματα ένας κυβερνήτης που να εμπνέει του διεθνείς οργανισμούς, τις χώρες και τους επενδυτές. 

Από το 2032 θα αρχίσουμε να πληρώνουμε τα δάνεια του μνημονίου και χρειάζεται σοβαρή ηγεσία, ώστε να μην ξαναμπλέξουμε σε περιπέτειες με τους λαϊκιστές. 

Η διολίσθηση στον λαϊκισμό έχει βαρύ τίμημα και η περίπτωση του 2015 με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα, πρέπει να μας διδάξει ότι τα πολιτικά πειράματα οδηγούν κατευθείαν στο περιθώριο των εξελίξεων, συσσωρεύοντας μάλιστα, ένα πολύ υψηλό τίμημα για όλους μας...

Λουκάς Γεωργιάδης