Έχουν ξαναγίνει στο παρελθόν αυτά, αλλά πρώτη φορά με τόση συχνότητα.
Είχαν προϋπάρξει οι ιδεατοί εχθροί, ο ΣΚΑΪ, το MEGA και το Πρώτο Θέμα. Είχαν χτυπήσει τον δημοσιογράφο τότε Μογδάνο, και τον Πρετεντέρη («Πρετεντέρη κάποτε θα τρέχεις σαν τον Κεντέρη», φώναζε χτυπώντας ρυθμικά τα χεράκια του στις πορείες, ο τότε ούλτρα αντιμνημονιακός και νυν εκπρόσωπος τύπου ΣΥΡΙΖΑ, Νάσος Ηλιόπουλος). Έχουν... τοποθετήσει γκαζάκια στα σπίτια των δημοσιογράφων Άρη Πορτοσάλτε, Δημήτρη Καμπουράκη, Μπάμπη Παπαδημητρίου, Θεοδόση Πάνου, ενώ έχουν κάψει το αυτοκίνητο της δημοσιογράφου Μίνας Καραμήτρου.
Όλως «τυχαίως» όλοι αυτοί - αν δεν μας διαφεύγουν και κάποιοι - είναι μακράν του αριστερού αφηγήματος των δημοσιογράφων ως «υπηρετών του λαού».
Όλως «τυχαίως» όλοι αυτοί - αν δεν μας διαφεύγουν και κάποιοι - είναι μακράν του αριστερού αφηγήματος των δημοσιογράφων ως «υπηρετών του λαού».
Γιατί ως γνωστόν, για την ιδεοληπτική αντιμετώπιση της δημοσιογραφίας, οι δημοσιογράφοι υπηρετούν την αλήθεια και τον λαό μόνο όταν υπηρετούν το κόμμα. Το είχε περιγράψει κάποτε γλαφυρά ο Χαρίλαος Φλωράκης σε ημερίδα της ΕΣΗΕΑ: «Ο δημοσιογράφος πρέπει να γράφει την αλήθεια. Αλήθεια είναι ό,τι συμφέρει τον λαό. Το τι συμφέρει τον λαό το ξέρει μόνο το κόμμα» (συνάγεται ότι ο δημοσιογράφος πρέπει να γράφει ό,τι θέλει το κόμμα).
Αλλά ενώ η άποψη του ΚΚΕ ήταν κυρίως θεωρητική, προερχόμενη από το παλιό οπλοστάσιο της τρίτης διεθνούς και περιοριζόταν μόνο στον «Ριζοσπάστη», ο ΣΥΡΙΖΑ θέλησε να την εμβάλει ως άποψη στην κοινωνία, προκειμένου να απαξιώσει το δημοσιογραφικό επάγγελμα και τους φορείς του.
Όχι βέβαια όλους τους φορείς. Ποτέ στις καταγγελίες του δεν ακούσαμε ονόματα καναλαρχών και εκδοτών. Κατήγγειλε π.χ. τον Πρετεντέρη ή την Τρέμη ως υπαλλήλους και εντολοδόχους, αλλά ποτέ τους εντολείς τους, τον Βαρδινογιάννη ας πούμε ή τον Μπόμπολα. Την Κοσιώνη αλλά ποτέ τον Αλαφούζο. Τους εκφωνητές του ΑΝΤ1 αλλά ποτέ τον Κυριακού. Γιατί με τα αφεντικά έπρεπε να τα έχουν καλά προκειμένου να κάνουν deals (έχουν μιλήσει άμεσα ο Κοντομηνάς και έμμεσα ο Ψυχάρης γι' αυτά). Οπότε αποσιωπούσαν τα αφεντικά και για το θεαθήναι έριχναν στα σκυλιά τη δημοσιογραφική βιτρίνα (την οποία δημοσιογραφική βιτρίνα δεν υπερασπιζόμαστε ονομαστικά. Στη μεθοδολογία του ΣΥΡΙΖΑ αναφερόμαστε).
Ουσιαστικά ήθελαν να απαξιώσουν κάθε δημοσιογράφο, κάθε ΜΜΕ, κάθε σχολιαστή που τους ασκούσε κριτική. Να τους καταστήσουν αναξιόπιστους ώστε να μαζέψουν το ποίμνιο στα δικά τους ΜΜΕ (του ινστιτούτου της Φλωρεντίας βοηθούντος). Απέτυχαν όχι γιατί δεν στέριωσε η μεθόδευση του Ινστιτούτου Φλωρεντίας, αλλά και γιατί τα δικά τους ΜΜΕ ήταν τόσο μονομερή και άπνευστα, που πέραν των ήδη πεπεισμένων, δεν κατόρθωσαν να προσελκύσουν ευρύτερα κοινωνικά στρώματα (η κυκλοφορία της Αυγής το δείχνει).
Ωστόσο η σπορά που έριξαν κάπως φύτρωσε. Τελευταία τους προσπάθεια ήταν η λίστα Πέτσα. Όλα τα κράτη της Δύσης βοήθησαν τα ΜΜΕ κατά τη διάρκεια της πανδημίας επειδή συρρικνώθηκε η διαφήμιση. Αυτό έγινε προκειμένου να συνεχιστεί ο πλουραλισμός. Γι' αυτό πήραν χρήματα και τα media το ΣΥΡΙΖΑ, εκτός (και πολύ κακώς) της εφημερίδας του Βαξεβάνη. Αλλά από όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο μόνο στην Ελλάδα από τον ΣΥΡΙΖΑ σκυλεύτηκε και ποινικοποιήθηκε αυτή η βοήθεια. Μόνο στην Ελλάδα τα ΜΜΕ έγιναν «πετσωμένα».
Φυσικά δεν στέλνει ο ΣΥΡΙΖΑ ανεγκέφαλους να βάζουν γκαζάκια σε Μέσα και σε σπίτια δημοσιογράφων. Ουδεμία παρανόηση περί αυτού. Αλλά δημιούργησε το κλίμα ευρύτερης νομιμοποίησης και αποδοχής τέτοιων συμπεριφορών (ακόμη και χθες ο Τσίπρας τη λέξη «καταδικάζω» δεν την εξέφρασε για την επίθεση στον Real). Προ ΣΥΡΙΖΑ η απαξία του δημοσιογραφικού επαγγέλματος προήρχετο από τους αναρχικούς που πρωτόβγαλαν το σύνθημα «Αλήτες -ρουφιάνοι- δημοσιογράφοι». Με την είσοδο στα μνημόνια και την ευγενή χορηγία του ΣΥΡΙΖΑ, κόλλησε στο στόμα του κάθε Συριζαίου - και η ΕΣΗΕΑ παθητική και απούσα.
Και ου μόνον, αλλά το Πειθαρχικό της εγκάλεσε τους δημοσιογράφους που ήταν υπέρ του «Ναι» στο δημοψήφισμα, ενώ του διέλαθαν εκείνοι που ασκούσαν εκ του αντιθέτου την ίδια ακριβώς πολιτική, προπαγανδίζοντας το «Όχι». Προφανώς αυτών η στράτευση επιτρεπόταν, αφού εκτός από δημοσιογράφοι ήταν και… λαϊκοί αγωνιστές…
Το κλίμα που έχει δημιουργηθεί είναι εύκρατον προκειμένου να γίνεται εύφλεκτον.
ΥΓ: Δεν αναφερθήκαμε στη δολοφονία του Γιώργου Καραβάιζ γιατί είναι άλλης τάξεως υπόθεση, και για την οποία δεν έχουμε στοιχεία.
Γιάννης Σιδέρης
Αλλά ενώ η άποψη του ΚΚΕ ήταν κυρίως θεωρητική, προερχόμενη από το παλιό οπλοστάσιο της τρίτης διεθνούς και περιοριζόταν μόνο στον «Ριζοσπάστη», ο ΣΥΡΙΖΑ θέλησε να την εμβάλει ως άποψη στην κοινωνία, προκειμένου να απαξιώσει το δημοσιογραφικό επάγγελμα και τους φορείς του.
Όχι βέβαια όλους τους φορείς. Ποτέ στις καταγγελίες του δεν ακούσαμε ονόματα καναλαρχών και εκδοτών. Κατήγγειλε π.χ. τον Πρετεντέρη ή την Τρέμη ως υπαλλήλους και εντολοδόχους, αλλά ποτέ τους εντολείς τους, τον Βαρδινογιάννη ας πούμε ή τον Μπόμπολα. Την Κοσιώνη αλλά ποτέ τον Αλαφούζο. Τους εκφωνητές του ΑΝΤ1 αλλά ποτέ τον Κυριακού. Γιατί με τα αφεντικά έπρεπε να τα έχουν καλά προκειμένου να κάνουν deals (έχουν μιλήσει άμεσα ο Κοντομηνάς και έμμεσα ο Ψυχάρης γι' αυτά). Οπότε αποσιωπούσαν τα αφεντικά και για το θεαθήναι έριχναν στα σκυλιά τη δημοσιογραφική βιτρίνα (την οποία δημοσιογραφική βιτρίνα δεν υπερασπιζόμαστε ονομαστικά. Στη μεθοδολογία του ΣΥΡΙΖΑ αναφερόμαστε).
Ουσιαστικά ήθελαν να απαξιώσουν κάθε δημοσιογράφο, κάθε ΜΜΕ, κάθε σχολιαστή που τους ασκούσε κριτική. Να τους καταστήσουν αναξιόπιστους ώστε να μαζέψουν το ποίμνιο στα δικά τους ΜΜΕ (του ινστιτούτου της Φλωρεντίας βοηθούντος). Απέτυχαν όχι γιατί δεν στέριωσε η μεθόδευση του Ινστιτούτου Φλωρεντίας, αλλά και γιατί τα δικά τους ΜΜΕ ήταν τόσο μονομερή και άπνευστα, που πέραν των ήδη πεπεισμένων, δεν κατόρθωσαν να προσελκύσουν ευρύτερα κοινωνικά στρώματα (η κυκλοφορία της Αυγής το δείχνει).
Ωστόσο η σπορά που έριξαν κάπως φύτρωσε. Τελευταία τους προσπάθεια ήταν η λίστα Πέτσα. Όλα τα κράτη της Δύσης βοήθησαν τα ΜΜΕ κατά τη διάρκεια της πανδημίας επειδή συρρικνώθηκε η διαφήμιση. Αυτό έγινε προκειμένου να συνεχιστεί ο πλουραλισμός. Γι' αυτό πήραν χρήματα και τα media το ΣΥΡΙΖΑ, εκτός (και πολύ κακώς) της εφημερίδας του Βαξεβάνη. Αλλά από όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο μόνο στην Ελλάδα από τον ΣΥΡΙΖΑ σκυλεύτηκε και ποινικοποιήθηκε αυτή η βοήθεια. Μόνο στην Ελλάδα τα ΜΜΕ έγιναν «πετσωμένα».
Φυσικά δεν στέλνει ο ΣΥΡΙΖΑ ανεγκέφαλους να βάζουν γκαζάκια σε Μέσα και σε σπίτια δημοσιογράφων. Ουδεμία παρανόηση περί αυτού. Αλλά δημιούργησε το κλίμα ευρύτερης νομιμοποίησης και αποδοχής τέτοιων συμπεριφορών (ακόμη και χθες ο Τσίπρας τη λέξη «καταδικάζω» δεν την εξέφρασε για την επίθεση στον Real). Προ ΣΥΡΙΖΑ η απαξία του δημοσιογραφικού επαγγέλματος προήρχετο από τους αναρχικούς που πρωτόβγαλαν το σύνθημα «Αλήτες -ρουφιάνοι- δημοσιογράφοι». Με την είσοδο στα μνημόνια και την ευγενή χορηγία του ΣΥΡΙΖΑ, κόλλησε στο στόμα του κάθε Συριζαίου - και η ΕΣΗΕΑ παθητική και απούσα.
Και ου μόνον, αλλά το Πειθαρχικό της εγκάλεσε τους δημοσιογράφους που ήταν υπέρ του «Ναι» στο δημοψήφισμα, ενώ του διέλαθαν εκείνοι που ασκούσαν εκ του αντιθέτου την ίδια ακριβώς πολιτική, προπαγανδίζοντας το «Όχι». Προφανώς αυτών η στράτευση επιτρεπόταν, αφού εκτός από δημοσιογράφοι ήταν και… λαϊκοί αγωνιστές…
Το κλίμα που έχει δημιουργηθεί είναι εύκρατον προκειμένου να γίνεται εύφλεκτον.
ΥΓ: Δεν αναφερθήκαμε στη δολοφονία του Γιώργου Καραβάιζ γιατί είναι άλλης τάξεως υπόθεση, και για την οποία δεν έχουμε στοιχεία.
Γιάννης Σιδέρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου