Έχετε πάει στα Γιάννενα;
Στο μουσείο που υπάρχει στο νησάκι της Παμβώτιδας, εκτίθεται σε μια βιτρίνα ο κεφαλοθραύστης του Αλή Πασά. Είναι ένα μακρύ ρόπαλο από μασίφ σίδερο, με λαβή στη μια μεριά και μια χοντρή σαγρέ κεφαλή στην κατάληξή του. Ο Αλή το είχε πάντα δίπλα του όταν δεχόταν τους υποτακτικούς του. Μόλις άκουγε κάτι που δεν του άρεσε, σήκωνε το βαρύ ματσούκι και το κοπάναγε στο κεφάλι του συνομιλητή του. Οι πιο τυχεροί έφευγαν απλώς με σπασμένο το... κεφάλι μέσα στα αίματα, άλλοι πέθαιναν εκεί επιτόπου, όλα εξαρτιόνταν από τον θυμό του Αλή.
Τι μου 'ρθε τώρα και θυμήθηκα τους κεφαλοθραύστες, θα αναρωτηθείτε. Ε, πώς; Όταν διαβάζω ότι την Κυριακή «ο Τσίπρας έβαλε στη θέση του τον Πολάκη», αυθορμήτως μου ήρθε στο μυαλό η ακόλουθη εικόνα. Ο απόλυτος άρχων του ΣΥΡΙΖΑ, κάθεται στο σεράι του και ακούει την τοποθέτηση του πιο πιστού από τους ακολούθους του. Ο οποίος, ορεινός ων, έχει παραφράσει τη μεταξύ τους οικειότητα ως ισότητα, οπότε εκφράζει αντιρρήσεις για την υποψηφιότητα Σβίγκου. Τότε ο έξαλλος ηγέτης, σηκώνει το απελατίκιο ή σιδηροράβδιο (άλλες βυζαντινές ονομασίες του κεφαλοθραύστη) και του ρίχνει μια κατακέφαλα, αποκαθιστώντας την ιεραρχία.
Να μην παρεξηγηθώ, έτσι; Πλάκα κάνω, εγώ παραδοσιακά είμαι εναντίον της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται (τι μου θυμίζει αυτό…). Απλώς έκανα μια ποιητικο-ιστορική φαντασιακή μεταφορά στις Κεντρικές Επιτροπές της εποχής μας, όσων συνέβαιναν πάνω στο νησάκι των Ιωαννίνων πριν από δυο αιώνες. Εξάλλου προσομοιάζουν οι ρόλοι και οι σχέσεις εξουσίας, ανεξαρτήτως εποχών, σκεφτείτε το λίγο και θα το αντιληφθείτε.
Βέβαια, αυτό το Τσιπρικό «δεν είναι κανείς αυθεντικός εκφραστής των 170.000 μελών μας» που είπε προς τον Πολάκη, δεν είναι δα και άσκηση αρχηγικής βιαιότητας κατά ανυπότακτου υπηκόου κι ας μας το μετέφεραν ως τέτοιο. Χαδάκι είναι, με έντονη την σφραγίδα της συντροφικής συνενοχής και της τρυφερότητας. Ο Αλέξης σήκωσε βέβαια τον κεφαλοθραύστη του, αλλά ενώ όλοι νόμισαν ότι θα τον κατεβάσει στο κεφάλι του αντιρρησία, τον μπουμπούνισε πάνω στους ΠΑΣΟΚογενείς του. Που νόμισαν ότι πήραν το κόμμα από τους παλιούς ΣΥΡΙΖΟκομμουνιστές μέσω της αναγόρευσης του Αλέξη σε ελέω θεού ηγεμόνα κι είδαν μετά τη Ράνια να τους τρώει την επίζηλη θέση. Ε ρε εκπλήξεις που τους περιμένουν όλους…
Τι μου 'ρθε τώρα και θυμήθηκα τους κεφαλοθραύστες, θα αναρωτηθείτε. Ε, πώς; Όταν διαβάζω ότι την Κυριακή «ο Τσίπρας έβαλε στη θέση του τον Πολάκη», αυθορμήτως μου ήρθε στο μυαλό η ακόλουθη εικόνα. Ο απόλυτος άρχων του ΣΥΡΙΖΑ, κάθεται στο σεράι του και ακούει την τοποθέτηση του πιο πιστού από τους ακολούθους του. Ο οποίος, ορεινός ων, έχει παραφράσει τη μεταξύ τους οικειότητα ως ισότητα, οπότε εκφράζει αντιρρήσεις για την υποψηφιότητα Σβίγκου. Τότε ο έξαλλος ηγέτης, σηκώνει το απελατίκιο ή σιδηροράβδιο (άλλες βυζαντινές ονομασίες του κεφαλοθραύστη) και του ρίχνει μια κατακέφαλα, αποκαθιστώντας την ιεραρχία.
Να μην παρεξηγηθώ, έτσι; Πλάκα κάνω, εγώ παραδοσιακά είμαι εναντίον της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται (τι μου θυμίζει αυτό…). Απλώς έκανα μια ποιητικο-ιστορική φαντασιακή μεταφορά στις Κεντρικές Επιτροπές της εποχής μας, όσων συνέβαιναν πάνω στο νησάκι των Ιωαννίνων πριν από δυο αιώνες. Εξάλλου προσομοιάζουν οι ρόλοι και οι σχέσεις εξουσίας, ανεξαρτήτως εποχών, σκεφτείτε το λίγο και θα το αντιληφθείτε.
Βέβαια, αυτό το Τσιπρικό «δεν είναι κανείς αυθεντικός εκφραστής των 170.000 μελών μας» που είπε προς τον Πολάκη, δεν είναι δα και άσκηση αρχηγικής βιαιότητας κατά ανυπότακτου υπηκόου κι ας μας το μετέφεραν ως τέτοιο. Χαδάκι είναι, με έντονη την σφραγίδα της συντροφικής συνενοχής και της τρυφερότητας. Ο Αλέξης σήκωσε βέβαια τον κεφαλοθραύστη του, αλλά ενώ όλοι νόμισαν ότι θα τον κατεβάσει στο κεφάλι του αντιρρησία, τον μπουμπούνισε πάνω στους ΠΑΣΟΚογενείς του. Που νόμισαν ότι πήραν το κόμμα από τους παλιούς ΣΥΡΙΖΟκομμουνιστές μέσω της αναγόρευσης του Αλέξη σε ελέω θεού ηγεμόνα κι είδαν μετά τη Ράνια να τους τρώει την επίζηλη θέση. Ε ρε εκπλήξεις που τους περιμένουν όλους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου