Υποχρεώνει αυτομάτως αυτόν που το ακούει, και εννοείται πως δεν ψηφίζει δαγκωτό ΝΔ, να δει πραγματικά ποια είναι η εναλλακτική του ή οι εναλλακτικές του.
Η μόνη εναλλακτική, είτε το θέλει κάποιος είτε δεν το θέλει, είτε το αναγνωρίζει είτε δεν το αναγνωρίζει, είναι ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτά στην αντίληψη του κόσμου ταυτίζονται απολύτως...
Αλλά μετά την ήττα στις εκλογές του 2019 και στη σκέψη μιας νέας ήττας στις επόμενες εκλογές, στο εσωτερικό της Κουμουνδούρου η ταύτιση, «Τσίπρας ίσον ΣΥΡΙΖΑ» και «ΣΥΡΙΖΑ ίσον Τσίπρας» δεν είναι αδιαπραγμάτευτη. Η δε ισορροπία μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και των άλλων «πόλων» εξουσίας στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι διαρκώς διαπραγματεύσιμη.
Φάνηκε από το πεπερασμένο του εγχειρήματος της Προοδευτικής Συμμαχίας που πάλεψαν με νύχια και με δόντια οι προεδρικοί αλλά κλάδεψαν οι λοιπές αριστερές δυνάμεις.
Ο σχεδιασμός του Αλέξη Τσίπρα για το κόμμα και τις επιδιώξεις του αν δεν ικανοποιεί τον «όλο ΣΥΡΙΖΑ» δεν προχωράει. Το κέντρο που χρειάζεται στον κ. Τσίπρα για να κερδίσει τον κ. Μητσοτάκη –όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές– είναι ο χώρος που δεν χρειάζεται ο «όλος ΣΥΡΙΖΑ» για να παραμείνει ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σαφές ότι δεν δύναται να κάνει τις μεγάλες προσαρμογές που θα ήθελε και τις οποίες επιβάλει η πολιτική γεωγραφία. Ή καλύτερα η πολιτική πραγματικότητα που συνθέτει η ατζέντα και τα πρόωρα εκλογικά διλήμματα που έβαλε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ.
Στη Θεσσαλονίκη και στις εκλογές ο κ. Τσίπρας θα πάει αναγκαστικά με τον «όλο ΣΥΡΙΖΑ». Κι αυτό είναι το ορθό. Δεν χωρίζει δα και χάος τον Νίκο Φίλη, τον οποίο διαολίζουν τα «δώρα» της κυβέρνησης «στην αστική τάξη», από τον Γιώργο Σταθάκη που εισηγείται να εμφανίσει το κόμμα στο κυβερνητικό του πρόγραμμα ένα ενιαίο καθολικό δημόσιο σύστημα σε εκπαίδευση, υγεία, συντάξεις και πρόνοια. Τα διαζύγια και όσα άσχημα συνήθως ακολουθούν δεν θα έρθουν στην Κουμουνδούρου πριν από τις επόμενες κάλπες.
Η μόνη εναλλακτική, είτε το θέλει κάποιος είτε δεν το θέλει, είτε το αναγνωρίζει είτε δεν το αναγνωρίζει, είναι ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτά στην αντίληψη του κόσμου ταυτίζονται απολύτως...
Αλλά μετά την ήττα στις εκλογές του 2019 και στη σκέψη μιας νέας ήττας στις επόμενες εκλογές, στο εσωτερικό της Κουμουνδούρου η ταύτιση, «Τσίπρας ίσον ΣΥΡΙΖΑ» και «ΣΥΡΙΖΑ ίσον Τσίπρας» δεν είναι αδιαπραγμάτευτη. Η δε ισορροπία μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και των άλλων «πόλων» εξουσίας στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι διαρκώς διαπραγματεύσιμη.
Φάνηκε από το πεπερασμένο του εγχειρήματος της Προοδευτικής Συμμαχίας που πάλεψαν με νύχια και με δόντια οι προεδρικοί αλλά κλάδεψαν οι λοιπές αριστερές δυνάμεις.
Ο σχεδιασμός του Αλέξη Τσίπρα για το κόμμα και τις επιδιώξεις του αν δεν ικανοποιεί τον «όλο ΣΥΡΙΖΑ» δεν προχωράει. Το κέντρο που χρειάζεται στον κ. Τσίπρα για να κερδίσει τον κ. Μητσοτάκη –όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές– είναι ο χώρος που δεν χρειάζεται ο «όλος ΣΥΡΙΖΑ» για να παραμείνει ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σαφές ότι δεν δύναται να κάνει τις μεγάλες προσαρμογές που θα ήθελε και τις οποίες επιβάλει η πολιτική γεωγραφία. Ή καλύτερα η πολιτική πραγματικότητα που συνθέτει η ατζέντα και τα πρόωρα εκλογικά διλήμματα που έβαλε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ.
Στη Θεσσαλονίκη και στις εκλογές ο κ. Τσίπρας θα πάει αναγκαστικά με τον «όλο ΣΥΡΙΖΑ». Κι αυτό είναι το ορθό. Δεν χωρίζει δα και χάος τον Νίκο Φίλη, τον οποίο διαολίζουν τα «δώρα» της κυβέρνησης «στην αστική τάξη», από τον Γιώργο Σταθάκη που εισηγείται να εμφανίσει το κόμμα στο κυβερνητικό του πρόγραμμα ένα ενιαίο καθολικό δημόσιο σύστημα σε εκπαίδευση, υγεία, συντάξεις και πρόνοια. Τα διαζύγια και όσα άσχημα συνήθως ακολουθούν δεν θα έρθουν στην Κουμουνδούρου πριν από τις επόμενες κάλπες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου