Όχι, δεν προκύπτει σαφής και συγκεκριμένη συμμετοχή ή ευθύνη μελών της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε αυτό το διαρκές έγκλημα σε βάρος ανυποψίαστων εργαζομένων «μέρα – μεσημέρι» στο κέντρο της Αθήνας...
Όχι, δεν ευθύνεται, στενά νομικά, η ηγεσία του κόμματος για την τυφλή, τη δολοφονική επίθεση ταξικού μίσους των γνωστών δολοφόνων του αριστερού παρακράτους που κυριάρχησε στην πολιτική ζωή της χώρας για πολλά χρόνια ανεξέλεγκτο και ισχυρό και κατέστρεψε ζωές και περιουσίες.
Αυτές οι αριστερές παρακρατικές ομάδες γεννήθηκαν και αναπτύχθηκαν στο πολιτικό περιθώριο, σε χώρους εκτός συνταγματικού τόξου, εξελίχθηκαν και λειτούργησαν σε συνθήκες εκτός νόμου και όποτε χρειάστηκε χρησιμοποίησαν ασύστολα τον ίδιο το νόμο και τις επίσημες πολιτικές εκδοχές της αριστεράς για να διαφυλάξουν το σαρκίο τους ή να μεταφέρουν τα πολιτικά μηνύματα τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ τρέμει τις εξελίξεις, επειδή είναι σε θέση να επαναφέρουν στη συλλογική μνήμη το κλίμα της εποχής και να συνδέσουν το κόμμα, έστω και στην τότε εκδοχή του 3%, με μερικές πολύ σημαντικές πρακτικές πλευρές των γεγονότων ευρύτερα στην περίοδο εκείνη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ τρέμει τις εξελίξεις, επειδή στα πολιτικά νιάτα του ήταν η βασική πολιτική δύναμη που «ενσωμάτωσε» στη, δήθεν, κινηματική λογική του μερικές από τις χειρότερες πρακτικές του αριστερού παρακράτους, επειδή προστάτευσε στις γραμμές του πολλές φορές τους αριστερούς παρακρατικούς εγκληματίες, επειδή πολιτικοποίησε την κοινή εγκληματική δράση, επειδή υπερασπίστηκε στο όνομα της δημοκρατίας, όπως ο ίδιος την καταλαβαίνει, επιλογές εκτός νόμου αρκεί να είχαν ή να επικαλούνταν ένα δήθεν αριστερό ή προοδευτικό πρόσημο.
Η αναψηλάφηση της υπόθεσης της «Μαρφίν» θα εστιάσει, επίσης, στην τραγική εκείνη ημέρα, στις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί στους δρόμους, στο κλίμα βίας και ανομίας που κυριαρχούσε, στις επιθέσεις και στους προπηλακισμούς, στην άνω και στην κάτω πλατεία, σε όλες τις εικόνες μιας εποχής που η αριστερά, τυπικά όχι η οι επίσημες εκδοχές της, έσπειρε μίσος και θέρισε δολοφονίες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε από τους πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου και εκείνη της μαύρης μέρας, μετείχε στην πορεία, διεκδικούσε κυρίαρχο ρόλο, βρέθηκε πολύ κοντά στα γεγονότα και δεν πήρε ποτέ ξεκάθαρη θέση για το τι συνέβη εκείνο το μεσημέρι, άφηνε πάντα μια διάθεση συμψηφισμού να κηλιδώνει την επίσημη θέση του κόμματος.
Βεβαίως, η μυθολογία της εποχής και οι έντονες συναισθηματικές φορτίσεις επιχείρησαν να συνδέσουν απευθείας τον ΣΥΡΙΖΑ ή ένα τμήμα του που πάντα (ακόμη και σήμερα με τη γνωστή Κουφοντινιάδα) διατηρούσε και διατηρεί άριστες σχέσεις με την εξωκοινοβουλευτική αριστερά και τις σκληρότερες ομάδες της, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι προέκυψε μια ανάλογη σύνδεση στην πράξη, που να γεννάει, δηλαδή, ποινικές ευθύνες.
Είναι σαφές πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα πιεστεί πολύ στις μέρες που έρχονται, καθώς θα εξελίσσεται η εκ νέου διερεύνηση της δολοφονίας και για ένα επιπλέον λόγο: αγνοεί τα νέα στοιχεία που προσκομίστηκαν, δεν μπορεί ξεκάθαρα να εντοπίσει αν μέλη του ή τμήματα του «διευκόλυναν» στο όνομα μιας κακοφορμισμένης συντροφικότητας τη διαφυγή των δραστών με τη στάση τους ή, ακόμη - ακόμη, αν η πορεία στην οποία πολιτικά ηγούνταν έγινε, με την συμπεριφορά κάποιων και «δικών του» το χωνευτήρι για να χαθούν ίχνη και πρόσωπα.
Οι πρωτοβουλίες βρίσκονται πλέον στα χέρια της δικαιοσύνης, το παιχνίδι παίζεται σε ένα διαφορετικό γήπεδο, το ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον είναι εντελώς αλλαγμένο και οι παλιές, καλές και αριστερές επικλήσεις δήθεν δικαιωμάτων δεν φαίνεται να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος. Ο Χρυσοχοΐδης «πανηγυρίζει» για τα νέα στοιχεία που βρήκαν οι υπηρεσίες του και διαφημίζει παντού την αποδεικτική αξία τους, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να υποδεχθεί πολιτικά ένα κύμα τεράστιας απαξίωσης προς την αριστερά και τις πρακτικές της στο έδαφος των δολοφονιών που συντελέστηκαν στο όνομα του ταξικού μίσους για μερικούς απλούς εργαζόμενους και η δικαιοσύνη να αποδώσει, έστω και μετά από μια δεκαετία, «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι», όπως ο νομικός πολιτισμός της χώρας επιβάλλει.
Σε αυτό το παζλ ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκτός, είναι απέναντι και θα παραμείνει εκεί για όσο χρονικό διάστημα οι δολοφονίες της «Μαρφίν» θα διερευνώνται εκ νέου σε νέο έδαφος και με νέα, «συγκλονιστικά» διαρρέεται από την Κατεχάκη, στοιχεία.
Το επόμενο διάστημα θα αποκτήσει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον , όχι μόνο ποινικό με τη στενή έννοια του όρου αλλά και ευρύτερα πολιτικό, μερικοί τρέχουν ήδη να διαχωρίσουν «καλού – κακού» τον εαυτό τους από όσα τότε συνέβησαν κι έμειναν χαραγμένα στη συλλογική μνήμη ως μια καθαρή μαζική δολοφονία ενός παρακρατικού τμήματος της αριστεράς.
Του Χρήστου Υφαντή
1 σχόλιο:
Ασχετε ψιλικατζη,δεν υπαρχει αριστερο και δεξιο παρακρατος.Το παρακρατος ειναι ενα και χρησιμοποιειται σε ολοκληρωτικα καθεστωτα σαν το σημερινο.Οι κρυφοασφαλιτες παντοτε υπηρχαν υπαρχουν και θα υπαρχουν.Απλως ο αθλιος Χρυσοχουντιδης σκυλευαι για να σωσει την παρτιδα.Ρωτα τον,μια που εισαι ο γλυφτης του.
Δημοσίευση σχολίου