Ουσιαστικά οι διάφορες συνιστώσες και ομάδες δεν συνομιλούν καν μεταξύ τους, έχουν... περιχαρακωθεί η κάθε μία στα πολιτικά κάστρα της και απλώς διαβιβάζουν απαιτήσεις και επιλογές μέσω «αγγελιαφόρων», ρόλο που παίζουν μερικοί εκ των παλαιών της Κουμουνδούρου που εξακολουθούν να μην στοιχίζονται ακόμη, ευελπιστώντας σε ένα θαύμα.
Εσχάτως, τον τόνο στην γενικευμένη σύγκρουση όλων με όλους τον δίνουν τα στελέχη της «προεδρικής φρουράς», οι λεγόμενοι «πραιτωριανοί του Νικολάκη», η ομάδα, δηλαδή, που αποτελεί το alter ego του Αλέξη Τσίπρα και πολιτικά την ελέγχει απολύτως ο Νίκος Παππάς.
Λογικό, ως ένα βαθμό, με την έννοια ότι οι πολιτικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί γύρω από τις υπουργικές δραστηριότητες «του γιού της δρακογεννιάς» είναι εξαιρετικά δύσκολες, είναι πιθανό να οδηγήσουν σε ακραία αρνητικές εξελίξεις για τον χαϊδεμένο του Τσίπρα (και μερικών επιχειρηματιών εκ των κορυφαίων της χώρας), συνεπώς χρειάζεται ο ίδιος και η ομάδα του να προλάβουν να διαμορφώσουν το πολιτικό κλίμα για να επωφεληθούν από την στήριξη του Προέδρου.
Απέναντι, μάλιστα, στην ομάδα Τσακαλώτου («53+» και Βούτσης, Σκουρλέτης, Φίλης, Παπαδημούλης, Βίτσας κ.λ.π.) οι πραιτωριανοί του Νίκου εμφανίζονται εξαιρετικά σκληροί, απολύτως εχθρικοί και με σταθερή επιδίωξη την ακραία αντιπαράθεση σε όλα τα ζητήματα, στάση που ενισχύει τις μεταξύ τους αντιπαλότητες και απομακρύνει ακόμη περισσότερο τα πρόσωπα, καθώς διαρρηγνύονται εντελώς ακόμη και οι ανθρώπινες σχέσεις.
Αυτή η μαζική επίθεση των «προεδρικών» σε όποιον αμφισβητεί την ηγετική τους θέση στην κομματική επετηρίδα ή σε όποιον δεν επιθυμεί να συγχρωτίζεται πολιτικά μαζί τους στην υπεράσπιση των επιλογών του Νίκου Παππά (ΡΕΝΕ) επιβεβαιώνει, στην ουσία, τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει και τελειωμό δεν έχει.
Ταυτόχρονα, ερμηνεύει τις «εμφύλιες» αναταράξεις που προκύπτουν και στο εσωτερικό της συνιστώσας, καθώς στον εν εξελίξει εμφύλιο κρίνονται και τα ακραία όρια των πολιτικών ταυτίσεων της ομάδας απέναντι στην πιθανότητα ο Νίκος Παππάς να αναγκαστεί να καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου για απιστία. Σε αυτή την ιδέα μερικοί εκ των υποστηρικτών του δεν αισθάνονται πολύ καλά.
Μέρος των «αναταράξεων» είναι και τα όσα διαμείφθηκαν εσχάτως ανάμεσα σε Πολάκη, Φίλη, Μπίστη και Κούλογλου με αφορμή τις κορώνες του πρώτου περί «δωσιλογισμού και μαυραγοριτισμού της Νέας Δημοκρατίας».
Οι «τρεις σώφρονες» της υπόθεσης, με πολλά ένσημα ο καθένας στην επετηρίδα της αριστεράς, αντιλαμβάνονται που οδηγεί ο επιτηδευμένος «αναρχισμός» του Χανιώτη βουλευτή και επιχειρούν, ανεπιτυχώς προς το παρόν, να τον μαζέψουν για να προλάβουν τα χειρότερα.
Ο αναβρασμός της ομάδας των «προεδρικών» είναι τόσο εμφανής, ώστε να αποτυπώνεται πλέον σε ισχυρού πολιτικού συμβολισμού δημόσιες κόντρες μεταξύ των «σώγαμπρων» ΠΑΣΟΚογενών ( Κουρουπλής κ.λ.π.) της συνιστώσας με την παλαιά φρουρά του κόμματος (Σκουρλέτης) σε μια απέλπιδα προσπάθεια να φορτωθούν στους «σοφούς» οι πολιτικές παθογένειες του χώρου και η ομολογημένη ανικανότητα διοίκησης, που οδήγησαν στα εκλογικά Βατερλώ του 2019. Οι πραιτωριανοί του Νίκου έχουν μόνιμα το ζωνάρι λυμένο για καυγά κι αυτό έχει γίνει αντιληπτό ως ένδειξη αδυναμίας και πολιτικής ανεπάρκειας από τους απέναντι.
Για τον Νίκο Παππά και την ομάδα του θα ήταν ευχής έργο να προκύψει, όσο γρήγορα μπορεί αυτό να συμβεί, μια συγκυρία ανάλογη με εκείνη του Σεπτεμβρίου 2015 και να ακολουθήσει ένα αντίστοιχο πολιτικό ξεκαθάρισμα, με τον Τσακαλώτο και τους παλιούς αυτή τη φορά στη θέση του Λαφαζάνη, της Βαλαβάνη κ.λ.π., αυτή είναι η βασική του επιδίωξη και την παλεύει με νύχια και με δόντια με τις πλάτες του Τσίπρα αλλά και των «σώγαμπρων τελευταίας εσοδείας» παλαιοπασόκων (Ραγκούσης, Ξενογιαννακοπούλου, Μωραίτης, Τζάκρη, Κουρουμπλής κ.λ.π.).
Η μεγάλη δυσκολία για «ένα νέο Σεπτέμβρη» έγκειται στη διαπίστωση πως, πολιτικά, ο κομματικός μηχανισμός εξακολουθεί να εμφανίζεται ισχυρά αγκυρωμένος στις παλιές πολιτικές δοξασίες του χώρου και στις νεοκομμουνιστικές ιδεοληψίες, την ιδιοκτησία των οποίων έχει κατοχυρώσει ο Ευκλείδης και οι «53+» με την πολύτιμη συνδρομή των παλαιών κομισάριων (Βούτσης κ.λ.π.), που παλεύουν για την επιβίωση τους, άρα είναι εξ ορισμού σκληροί αντίπαλοι.
Η ομάδα αυτή είναι από τις μεγάλες κερδισμένες των εσωκομματικών διαδικασιών στην πορεία προς το συνέδριο (όποτε αυτό διεξαχθεί), έχει ενισχύσει σημαντικά την επιρροή της και τη θέση της και, στην ουσία, έχει κατοχυρώσει ένα ισχυρό πολιτικά brand name, το οποίο κανείς δεν μπορεί να μη λάβει υπόψη του στις όποιες επιλογές του, ούτε καν ο ίδιος ο Τσίπρας.
Κάθε φορά που ο ίδιος ο Τσακαλώτος ή βασικά στελέχη της συνιστώσας καταθέτουν δημοσίως απόψεις ή κρίσεις για την πορεία ή την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ προκαλείται ένας σεισμός που θέτει εν αμφιβόλω την πολιτική επάρκεια της Κουμουνδούρου και απειλεί ευθέως να ανατινάξει κάθε προοπτική της.
Η περίοδος που διανύουμε είναι σημαντική πολιτικά για τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι καθόλου απίθανο στο τέλος της οι ομάδες να χωρίσουν τα τσανάκια τους και να πορευτεί η κάθε μια στο δικό της δρόμο, αυτά είναι ρόλοι που έχουν παιχτεί και ξαναπαιχτεί στην αριστερά, είναι στο dna της εγγεγραμμένο και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την επιρροή τους.
Έως τότε ο πόλεμος θα συνεχίζεται με διάφορες διακυμάνσεις και η επιτυχία της μιας ή της άλλης πλευράς θα αντανακλάται βασικά στον αριθμό των «θυμάτων» του (εσωκομματικού) αντιπάλου. Τα 'χουν αυτά οι εμφύλιοι, πολύ περισσότερο οι ιδεολογικά συναφείς…
Του Χρήστου Υφαντή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου