Η παρουσίαση από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ του σχεδίου και των προτάσεών του για την μετεξέλιξη του κόμματος, αφορά πρωτίστως στα στελέχη του.
Ο διάλογος που ακολούθησε ήταν χαρακτηριστικός του προβληματισμού αλλά και των αντιπαρατιθεμένων σκοπιμοτήτων των διαφορετικής προέλευσης νέων συνιστωσών που συγκροτούν πλέον το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Μία αποστροφή της ομιλίας του, με τη μορφή ερωτήματος, ωστόσο, δεν αφορά μόνο το εσωκομματικό ακροατήριο. Αφορά την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της αλλά και το κομμάτι... εκείνο των στελεχών κεντροαριστερής προέλευσης που έσπευσαν να συνεισφέρουν ακρίτως στην υλοποίηση του σχεδίου του πρώην πρωθυπουργού: «Πώς θα καταφέρουμε τη δεύτερη φορά Αριστερά, πώς θα καταφέρουμε κερδίζοντας τις εκλογές, αυτή τη φορά να αναλάβουμε την ευθύνη και τον έλεγχο, όχι μόνο των κυβερνητικών θέσεων, όχι μόνο των υπουργείων, αλλά και κρίσιμων αρμών της εξουσίας;»
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν ανέμενε την «δεύτερη φορά αριστερά» για να επιχειρήσει τον έλεγχο των «αρμών της εξουσίας». Προσπάθησε να το κάνει με συστηματικό και οργανωμένο τρόπο και κατά τη διάρκεια της πενταετούς θητείας του στο Μαξίμου, χωρίς να επιτύχει ευτυχώς τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Επιχείρησε τον έλεγχο των αρμών της 3ης εξουσίας, της δικαιοσύνης, όπως αποδεικνύουν τα όσα απίστευτα αποκαλύπτονται καθημερινά στις συνεδριάσεις της προανακριτικής επιτροπής για τη Novartis. Και επιχείρησε επίσης τον έλεγχο της 4ης εξουσίας και των ΜΜΕ με τον περιορισμό των αδειών των τηλεοπτικών καναλιών. Ούτε και ήταν αμελητέες οι επιδόσεις στην οικοδόμηση του πελατειακού κράτους εξουσίας με το «αριστερό» επιχείρημα «και οι άλλοι τα ίδια έκαναν»
Στην ουσία το σχέδιο του πρώην πρωθυπουργού είναι η διασφάλιση της προοπτικής επανόδου του στην εξουσία. Και αυτό θα το πετύχει με την, έστω και διαδικτυακή, διεύρυνση της βάσης του κόμματός του προς όλες τις κατευθύνσεις αδιακρίτως - η πρόσφατη συγκρότηση της ΑΝΕΛικής τάσης είναι χαρακτηριστική - αλλά και με την διευκρίνηση ότι την επόμενη φορά η απομάκρυνσή του δεν θα είναι και τόσο απλή υπόθεση.
Οι σύντροφοι που βίωσαν παλαιότερα την κομματική εμπειρία του ΚΚΕ δεν μπορεί παρά να φέρνουν έντονα στη μνήμη τους τον καταστατικό όρο «δικτατορία του προλεταριάτου» ακούγοντας τα περί «ελέγχου των αρμών της εξουσίας» Αλλά και όσοι ακολούθησαν διαφορετικές πολιτικές διαδρομές δύσκολα θα μπορούσαν να αποδεχθούν την «ανανεωτική» του μετονομασία. Οι «πολιτικοί μασκαράδες στα δεξιά της ΝΔ» και η «συμπαγής ακροδεξιά εθνικιστική πτέρυγα της ΝΔ» που επιλεκτικά ανακάλυψαν τελευταία στελέχη συμπορευόμενα με τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν αναχαιτίζονται με τον ασφυκτικό έλεγχο-βιασμό των δημοκρατικών θεσμών, αλλά με την υπεράσπιση και την ενίσχυσή τους. Αυτός είναι ο καθοριστικός ρόλος μιας ισχυρής, δημοκρατικής, πραγματικά προοδευτικής παράταξης.
Γιάννης Μεϊμάρογλου
liberal.gr
Μία αποστροφή της ομιλίας του, με τη μορφή ερωτήματος, ωστόσο, δεν αφορά μόνο το εσωκομματικό ακροατήριο. Αφορά την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της αλλά και το κομμάτι... εκείνο των στελεχών κεντροαριστερής προέλευσης που έσπευσαν να συνεισφέρουν ακρίτως στην υλοποίηση του σχεδίου του πρώην πρωθυπουργού: «Πώς θα καταφέρουμε τη δεύτερη φορά Αριστερά, πώς θα καταφέρουμε κερδίζοντας τις εκλογές, αυτή τη φορά να αναλάβουμε την ευθύνη και τον έλεγχο, όχι μόνο των κυβερνητικών θέσεων, όχι μόνο των υπουργείων, αλλά και κρίσιμων αρμών της εξουσίας;»
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν ανέμενε την «δεύτερη φορά αριστερά» για να επιχειρήσει τον έλεγχο των «αρμών της εξουσίας». Προσπάθησε να το κάνει με συστηματικό και οργανωμένο τρόπο και κατά τη διάρκεια της πενταετούς θητείας του στο Μαξίμου, χωρίς να επιτύχει ευτυχώς τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Επιχείρησε τον έλεγχο των αρμών της 3ης εξουσίας, της δικαιοσύνης, όπως αποδεικνύουν τα όσα απίστευτα αποκαλύπτονται καθημερινά στις συνεδριάσεις της προανακριτικής επιτροπής για τη Novartis. Και επιχείρησε επίσης τον έλεγχο της 4ης εξουσίας και των ΜΜΕ με τον περιορισμό των αδειών των τηλεοπτικών καναλιών. Ούτε και ήταν αμελητέες οι επιδόσεις στην οικοδόμηση του πελατειακού κράτους εξουσίας με το «αριστερό» επιχείρημα «και οι άλλοι τα ίδια έκαναν»
Στην ουσία το σχέδιο του πρώην πρωθυπουργού είναι η διασφάλιση της προοπτικής επανόδου του στην εξουσία. Και αυτό θα το πετύχει με την, έστω και διαδικτυακή, διεύρυνση της βάσης του κόμματός του προς όλες τις κατευθύνσεις αδιακρίτως - η πρόσφατη συγκρότηση της ΑΝΕΛικής τάσης είναι χαρακτηριστική - αλλά και με την διευκρίνηση ότι την επόμενη φορά η απομάκρυνσή του δεν θα είναι και τόσο απλή υπόθεση.
Οι σύντροφοι που βίωσαν παλαιότερα την κομματική εμπειρία του ΚΚΕ δεν μπορεί παρά να φέρνουν έντονα στη μνήμη τους τον καταστατικό όρο «δικτατορία του προλεταριάτου» ακούγοντας τα περί «ελέγχου των αρμών της εξουσίας» Αλλά και όσοι ακολούθησαν διαφορετικές πολιτικές διαδρομές δύσκολα θα μπορούσαν να αποδεχθούν την «ανανεωτική» του μετονομασία. Οι «πολιτικοί μασκαράδες στα δεξιά της ΝΔ» και η «συμπαγής ακροδεξιά εθνικιστική πτέρυγα της ΝΔ» που επιλεκτικά ανακάλυψαν τελευταία στελέχη συμπορευόμενα με τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν αναχαιτίζονται με τον ασφυκτικό έλεγχο-βιασμό των δημοκρατικών θεσμών, αλλά με την υπεράσπιση και την ενίσχυσή τους. Αυτός είναι ο καθοριστικός ρόλος μιας ισχυρής, δημοκρατικής, πραγματικά προοδευτικής παράταξης.
Γιάννης Μεϊμάρογλου
liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου