Τον λένε Ανδρέα Κονδύλη και είναι ο δήμαρχος Αλίμου.
Νέος και σπουδασμένος άνθρωπος, σκέφτηκε κάτι πολύ απλό μέσα στηνΒ οικονομική κρίση.
«Τώρα που οι τιμές των έργων τέχνης έχουν ξεφτιλιστεί, είναι ευκαιρία να φτιάξω την καλύτερη δημοτική πινακοθήκη στην Ελλάδα. Θα μείνει κτήμα των δημοτών μου αλλά σε λίγα χρόνια θα αυξήσει σημαντικά και την περιουσία του δήμου»...
Έξυπνη σκέψη, έτσι; Αμ τι το ‘θελε ο δύσμοιρος; Σε ποια χώρα ζει ο δήμαρχος και κάνει τέτοιες εξτρεμιστικές σκέψεις;
Από το τέλος του 2016 άρχισε να αγοράζει έργα γνωστών Ελλήνων ζωγράφων σε εξευτελιστικές τιμές.
Ιδιώτες που ζορίζονταν, γκαλερίστες που δεν σταύρωναν πελάτη, ζωγράφοι που πεινούσαν, άνθρωποι που χρωστούσαν και είχαν πίνακες στα σπίτια τους, έτρεχαν να του πουλήσουν τα έργα που κατείχαν για κομμάτι ψωμί. Ποιος αγόραζε τέχνη μέσα στην κακομοιριά της κρίσης; Πήρε λοιπόν Τσαρούχη με 5.000 ευρώ, Βασιλείου με 3.000, Μυταρά με 4.000, Φασιανό με 5.000, Σταθόπουλο με 5.000. Γκίκα με 3.500 και πάει λέγοντας. Μέσα σε τρία χρόνια, ο δήμος Αλίμου απέκτησε 80 έργα κορυφαίων Ελλήνων ζωγράφων με λιγότερο από 400.000 ευρώ.
Δέκα χρόνια νωρίτερα, είναι αμφίβολο αν με τα ίδια λεφτά θα κατάφερνε να αποκτήσει δέκα τέτοιους πίνακες. Ο Κονδύλης όμως, με ετήσιο προϋπολογισμό του δήμου 36.000.000 ευρώ,Β έδωσε από 100.000 κάθε χρόνο γι αυτή την επένδυση. Με πιστοποιημένο εκτιμητή του δημοσίου πάντα δίπλα του, με σύμβουλο του δήμου έναν καθηγητή της σχολής καλών τεχνών, με όλα τα παραστατικά γνησιότητας των έργων και με όλες τις εγκρίσεις για την νομιμότητα των αγορών.
Και όσα έργα αγοράζει δεν τα χώνει σε καμιά αποθήκη, αλλά τα εκθέτει διαρκώς στο πολιτιστικό κέντρο του δήμου, απ’ όπου περνούν όλα τα σχολεία (και οι πολίτες φυσικά) για να ξεναγηθούν από ειδικούς ξεναγούς. Όμως ο Ανδρέας Κονδύλης έχει μεγαλύτερα σχέδια. Μέσα στην καινούρια υπερσύγχρονη μαρίνα Αλίμου που θα χτιστεί έχει πετύχει να αναγερθεί από τον ιδιώτη μεγάλη δημοτική πινακοθήκη όπου η συλλογή θα βρει τον φυσικό της χώρο. Η Αθηναϊκή Ριβιέρα θα διαθέτει ένα κέντρο πολιτισμού ισάξιο της. Οι δε λεφτάδες που θα αράζουν τα κότερα τους στην καινούρια μαρίνα, θα πληρώνουν εύκολα ένα εισιτήριο για να δουν την ελληνική ζωγραφική που θα είναι μέσα στα πόδια τους.
Τι καταλαβαίνετε εσείς απ’ όλα τούτα;
Ότι ο Άλιμος έχει έναν δήμαρχο έξυπνο, καλλιεργημένο και τολμηρό, έναν άνθρωπο του μέλλοντος. Και τι παθαίνουν όλοι αυτοί στην σύγχρονη Ελλάδα; Υποφέρουν. Από την πρώτη μέρα που άρχισε να εφαρμόζει το σχέδιο του, η αντιπολίτευση του δήμου όρμησε να του βγάλει τα μάτια. Συριζαϊκή η αντιπολίτευση (που είναι οι καιροί που οι Εσωτερικάκηδες ήταν κουλτουριάρηδες, ε;) άρχισε να φωνάζει ότι ενώ ο κόσμος πεινά, ο δήμαρχος αγοράζει έργα τέχνης.
«Αφού έχει λεφτά να δώσει κανένα βοήθημα στον κόσμο» φώναζαν (αυτά τα αιώνια επιδόματα) «ή να ασφαλτοστρώσει κανέναν δρόμο». Οι δρόμοι του Αλίμου βέβαια μια χαρά ασφαλτοστρωμένοι είναι και φέτος ο δήμος είναι από τους πιο όμορφα στολισμένους στο λεκανοπέδιο, όμως το υπόγειο φαρμάκι δεν σταμάτησε ποτέ: «Θα παίρνει μίζες» μουρμουράνε στα καφενεία, δίχως να σκέφτονται πως όποιος θέλει να βγάλει μίζες τις βγάζει από το μπετόν κι από τις ασφαλτοστρώσεις, όχι από τα τριχίλιαρα πινάκων ζωγραφικής.
Του έστειλαν κατά σειρά έξι κρατικούς ελέγχους επί τρία χρόνια, μερικούς απ’ αυτούς διπλούς και τριπλούς. Το ΣΔΟΕ, το ΣΕΕΔΔ, η αποκεντρωμένη διοίκηση, η εισαγγελία και όποια άλλη υπηρεσία υπάρχει πέρασε από κει, κυρίως μετά από ανώνυμες καταγγελίες και από βιτριολικά δημοσιεύματα δευτεροκλασάτων τοπικών ιστοσελίδων. Οι κάτοικοι του Αλίμου έβλεπαν από 2017 μέχρι τις εκλογές του 2019 να μπαινοβγαίνουν στο δημαρχείο εισαγγελείς και ελεγκτές με ύφος χιλίων καρδιναλίων, με σκοπό να ανακαλύψουν τις κλεψιές της δημοτικής αρχής Κονδύλη και να την ρημάξουν. Οι Συριζαίοι είχαν φρυάξει.
Ο δήμαρχος, δικηγόρος ων, κουβάλησε τόσες φορές τις κούτες με τα παραστατικά των πινάκων σε κρατικές υπηρεσίες, που στο τέλος τα πέρασε σε CD και τους τα έδινε με το που τους έβλεπε στην είσοδο του δημαρχείου. Έψαξαν, έψαξαν, δεν του βρήκαν ούτε πλημμέλημα. Αλλά με τέτοια σπέκουλα, ο κόσμος θα υπέθετε ότι πως ‘’όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά’’. Σ’ αυτό ελπίζανε. Κι όμως, στις δημοτικές ο Ανδρέας Κονδύλης επανεκλέχτηκε από την πρώτη Κυριακή με 68,7%. Αλλά η οργή του παραμένει.
Στον τελευταίο έλεγχο του κατέστρεψαν έξι πίνακες μεγάλης αξίας διότι τους έβγαλαν απ’ τις κορνίζες για να τους φωτοτυπήσουν (!!!) και να ελέγξουνΒ παλαιότητα της ράχης τους. Μιλάμε για κανιβαλισμό και αγαρμποσύνη που φτάνουν στα όρια της εγκληματικότητας.
Για να δείτε τι τραβούν κάποιοι θαρραλέοι ονειροπόλοι σε τούτη την ελληνική κοινωνία. Με υποχθόνιους κατήγορους αυτούς που θεωρούν την επένδυση στην τέχνη ‘’πεταμένα λεφτά’’ και που το μόνο που ξέρουν για την δουλειά του δημάρχου είναι η ‘’ασφαλτόστρωση’’…
Του Δημήτρη Καμπουράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου