Πέρυσι σαν χθες, άφησε στο τασάκι του κότερου Παναγοπούλου τα «κοχίμπα» και ανέβηκε στο κάστρο της Ιθάκης, να θριαμβολογήσει μέσα το ειδυλλιακό μεσογειακό σκηνικό, ότι η Οδύσσεια έφτασε στο τέλος της. Βγήκαμε από τα μνημόνια και μας έβγαλε Αυτός και η κυβέρνησή του.
Βέβαια από κανένα μνημόνιο δεν είχαμε βγει, απλώς μας τελείωσε η δανειακή σύμβαση, ενώ την υστέρηση, τα διαχρονικά πλεονάσματα, την παραχώρηση δημόσιας περιουσίας, μας τα άφησε ως μελλοντικό αμανάτι . Αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Όσο πιο μεγάλο το ψέμα τόσο περισσότερο πρόθυμοι είναι κάποιοι να το πιστέψουν...
Χθες, ένα χρόνο μετά, επιτέθηκε στη ΝΔ όπως έχει το δικαίωμα (παρότι είναι μια κυβέρνηση μόνο 40 ημερών), όπου μεταξύ των άλλων εκτόξευσε την κατηγορία: «Ήταν επιλογή τους να εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό, όχι αυταπάτη». Από την συγκεκριμένη φράση τεκμαίρεται ότι ο ίδιος αναγνωρίζει πως εξαπάτησε τον ελληνικό λαό.
Μόνο που συνεχίζει να αυτοκαθάρεται κρυπτόμενος πίσω από την ανάλαφρη δικαιολογία που είχε αναφέρει και στη Βουλή, και η οποία – νομίζει ότι- τον γλυτώνει από την ανάληψη ευθύνης. Δεν κορόιδεψε συνειδητά το λαό, δεν είπε ψέμματα, τον κορόιδεψε επειδή είχε αυταπάτες. Προφανώς και ξέρει τι κάνει. Το 31,5% των εκλογέων του έδωσε συγχωροχάρτι.
Καλόπιστοι όντες, θα δεχτούμε ότι αυταπατήθηκαν εγκλωβισμένοι στο μείγμα ιδεοληψίας, αμορφωσιάς και άγνοιας του σύγχρονου ευρωπαϊκού και παγκόσμιου περιβάλλοντος (γιατί τα εύκολα συνθήματα «ενάντια στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση» δεν αρκούν για να σου προσδώσουν γνώση πως λειτουργεί αυτή).
Όμως στην πολιτική δεν μετρούν οι καλές προθέσεις (και κατά το γνωστό, ο δρόμος προς την Κόλαση είναι στρωμένος από αυτές), αλλά το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα ήταν εξίσου καταστροφικό. Σαμποτάρισε την δειλή ανάκαμψη που είχε αρχίσει στη χώρα που παρέλαβε, είτε το έκανε από συνειδητά, είτε από αδιαφορία για τα βάσανα που και ο ίδιος επισώρευε στον λαό, είτε όντας παραζαλισμένος από τις αυταπάτες του.
Ακόμη, και παρά την φρέσκια λαϊκή αποδοκιμασία, δείχνει (όπως και όλος ο ΣΥΡΙΖΑ) αμετανόητος. Δεν άρθρωσε τόσα χρόνια την παραμικρή συγνώμη για τις αυταπάτες του, μέσα στις οποίες - και εξαιτίας των οποίων - στροβιλίστηκε εκών άκων ολόκληρος ο λαός. Η απλή παραδοχή της αυταπάτης δεν αποτελεί συγνώμη. Αποτελεί φερετζέ συγνώμης.
Την κάθε τραγωδία, λένε από παλιά, την ακολουθεί η κάθαρση. Και η κάθαρση εξιλεώνει. Μόνο που για την τραγωδία της χρεοκοπίας ουδεμία κάθαρση υπήρξε, άρα ουδεμία εξιλέωση.
Ο Γιώργος Παπανδρέου πήρε (θεωρούμε εν αφελεία, καθώς δεν διέγνωσε ευκρινώς και εγκαίρως το μέγεθος του προβλήματος) στις πλάτες του την είσοδο στα μνημόνια, εξαέρωσε το κόμμα του, και εκμηδένισε το όποιο πολιτικό του μέλλον. Δεν έκανε ως όφειλε και δικαιούτο εξεταστική για τη χρεοκοπία που παρέλαβε.
Ο Σαμαράς αρχηγός της παράταξης που παρέδωσε τη χώρα χρεοκοπημένη (ασχέτως αν τα προβλήματα προϋπήρχαν και επωάζονταν, το χρέος και το έλλειμμα επί κυβέρνησης Καραμανλή ξέσπασαν), δεν σκέφθηκε την προοπτική μιας εξεταστικής.
Ο Τσίπρας θέλησε να εργαλειοποιήσει ακόμη και αυτό τον θεσμό (που θα λειτουργούσε ως ...ορός εθνικής αλήθειας) και να την ξεκινήσει από το 2009, από το πως μπήκαμε στα μνημόνια, και όχι γιατί μπήκαμε. Αρκετά βολικό (και πολιτικά ανήθικο), ώστε να ρίξει στα θηρία τον Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, να επιπλεύσει στον χώρο της Κεντροαριστεράς επί των πτωμάτων τους και να ελκύσει τους Καραμανλικούς, αποδυναμώνοντας τον Μητσοτάκη.
Η κυβέρνηση έχει όλη την χρονική άνεση (τη διάθεση δεν ξέρουμε αν έχει) να το επιχειρήσει. Είναι γνωστό ότι δεν θα τιμωρηθεί κανείς. Ο νόμος Βενιζέλου, τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ δικαίως κατηγορεί, έχει φροντίσει να παραγραφεί το δικό τους πρώτο εξάμηνο. Ωστόσο μια εξεταστική που θα ξεκινούσε από το 2.000 θα ήταν μια ακτινογραφία της μεταπολιτευτικής πορείας μας, θα αποτύπωνε και θα αναδείκνυε τις νοσηρές καταστάσεις, θα βοηθούσε το λαό να κατανοήσει (στο μέτρο του δυνατού) τι έφταιξε, ποιοι και πόσο.
Και σίγουρα θα έκοβε κάποια δάκτυλα σύγχρονων «Οδυσσέων», που χωρίς αιδώ κουνιούνται επιτιμητικά, σαράντα μόλις μέρες μετά τη λαϊκή αποδοκιμασία, ενώ τεχνιέντως επιδιώκουν συγχωροχάρτι, βάζοντας εμβόλιμα και σκόπιμα τη φράση «όχι αυταπάτη», σε μια επίθεση προς την κυβέρνηση.
Του Γιάννη Σιδέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου