Ο Θόδωρος Πάγκαλος είναι ένας άνθρωπος τον οποίο ή συμπαθείς απόλυτα ή αντιπαθείς απόλυτα.
Ή τον γουστάρεις ή τον σιχαίνεσαι.
Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, πάντως, για τους περισσότερους μάλλον ισχύει το δεύτερο, καθώς το αδιαμφισβήτητα πνευματώδες και πηγαίο χιούμορ του συνήθως απορροφάται αστραπιαία από τη μαύρη τρύπα των αιρετικών και προκλητικών επιχειρημάτων του. Ενίοτε δε και των αποκαλύψεων του, είτε αυτές αποτελούν...
πραγματικά περιστατικά είτε αποκυήματα της φαντασίας, του με κάποιες δόσεις αληθοφάνειας ή ακόμη και αλήθειας.
Η τελευταία “αποκάλυψη” του κ. Πάγκαλου περί της δεινότητας των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών, οι οποίες επί των ημερών του (ΠΑΣΟΚ) έφτασαν στο σημείο να παρακολουθούν τις τηλεφωνικές επικοινωνίες μεταξύ των Αμερικανών πρέσβεων στην Αθήνα και την Άγκυρα, τον έφερε γι ακόμη μια φορά στο προσκήνιο ως αρνητικό πρωταγωνιστή.
Δεν έχει σημασία, βέβαια, το αν οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες είχαν, ίσως, σε κάποιο βαθμό τη δυνατότητα να κάνουν κάτι τέτοιο- πολύ περισσότερο όταν εκείνες τις αλήστου μνήμης εποχές που ο Κουφοντίνας, ο Τζωρτζάτος και οι Ξηροί γάζωναν όποιον γούσταραν με τα 45αρια (όταν δεν πλακώνονταν δημόσια στα καφενεία με το Γιωτόπουλο για την ..ΑΕΚ) η ΕΥΠ κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου!
Δεν έχει, επίσης, σημασία αν οι υποκλαπείσες τηλεφωνικές συνομιλίες μεταξύ των δύο ανώτατων Αμερικανών διπλωματών είχαν ως αφετηρία – αν όχι ως βασικό θέμα – το τι κάνει ο motherf*ck*r Πάγκαλος, αφού σύμφωνα με τα λεγόμενα του ιδίου τα υπόλοιπα που διαμείβονταν ήταν ήδη …γνωστά “βάσει αναλύσεων” στην ελληνική διπλωματία.
Δεν έχει, τέλος, σημασία αν το περιστατικό που περιέγραψε ο πρώην αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης έλαβε χώρα τον καιρό του …Νώε και αποτελεί ένα περιστατικό αναλόγου σπανιότητας και συγκυρίας με τις επιτυχίες της Εθνικής στο Euro 2004 και της Παπαρίζου στη Eurovision.
Αυτό που έχει σημασία είναι η προσωπική μαρτυρία ενός πρώην υπουργού Εξωτερικών, αλλά και επί δεκαετίες κορυφαίου κυβερνητικού στελέχους, για ένα θέμα που ακόμη κι αν είναι έτσι όχι μόνο δεν το παραδέχεσαι ποτέ, αλλά και ό,τι ξέρεις γι’ αυτό, απλώς το παίρνεις μαζί σου στον τάφο.
Ειδικά όταν στην ίδια εκπομπή που έκανες τις “αποκαλύψεις” σου, υπεραμύνεσαι της μοναδικότητας του χαρακτήρα του ρόλου και της αποστολής του πολιτικού σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα ή λειτούργημα στην κοινωνία, για να δικαιολογήσεις τη γελοία απόφαση που απαλλάσσει τους βουλευτές επαρχίας από το να πληρώνουν διόδια!
Αλλά αυτά μάλλον δεν έχουν και τόση σημασία.
Απλώς γι΄ ακόμη μια φορά ο “motherf*ck*rPangalos” όπως τον χαρακτήρισε σε αγοραία αγγλικά ο Αμερικανός διπλωμάτης, σε ανάλογα αγοραία ελληνικά “του γ@μ… τη μάνα” !
Σταμάτης Γιαννίσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου