Μόλις στερέψουν οι φόροι απ’ τα ακίνητα θα βάλουν χέρι στις καταθέσεις;

Είναι γνωστή η ιστορία του Μπόρις Σιρούλνικ, ο οποίος δραπέτευσε όταν ήταν παιδί από το στρατόπεδο των ναζί, εκεί όπου βρήκε φριχτό θάνατο όλη η οικογένειά του. Το δράμα αυτό, αντί να τον λυγίσει, τον δυνάμωσε και τον έκανε σοφότερο. 

Στο βιβλίο του «τα ασχημόπαπα», ο Σιρούλνικ αναφέρεται στην ψυχολογική διαδικασία της αναπροσαρμογής, όπως ονομάζεται επιστημονικά. Ο Σιρούλνικ επισημαίνει ότι «η αναπροσαρμογή είναι η τέχνη να πλέεις στους χείμαρρους, σε μία κατεύθυνση στην οποία δεν ήθελες να πας. 

Ωστόσο χρειάζεται να κάνεις επίκληση στην εσωτερική σου δύναμη επιβίωσης που είναι εντυπωμένη στη μνήμη σου και να παλέψεις για να μην αφεθείς να παρασυρθείς από τα τραύματά σου».

Οι περισσότεροι Έλληνες σήμερα είναι τραυματισμένοι και παρασύρονται από έναν χείμαρρο, ο οποίος είναι άγνωστο πού οδηγεί...
 

Ωστόσο πρέπει να βρούμε δύναμη να επιβιώσουμε. Να διασώσουμε ό,τι μπορούμε. Να προσπαθήσουμε «με νύχια και με δόντια» να ανοίξουμε ένα δρόμο φωτός γιά τα παιδιά. 

Να τα διδάξουμε να μην κάνουν τα λάθη του παρελθόντος ώστε να ζήσουν με αξιοπρέπεια και υπευθυνότητα. Να τους πούμε τη σκληρή αλήθεια. Ότι η χώρα στην οποία γεννήθηκαν, υπήρχε επί δεκαετίες στο χάρτη μόνο από δανεικά χρήματα. Τα οποία διοχετεύονταν μόνο σε τρείς κατευθύνσεις. Στις τραπεζικές καταθέσεις πολλών πολιτικών, κρατικών παραγόντων και συνδικαλιστών του δημοσίου, στη συντήρηση του γιγαντιαίου πελατειακού κομματικού δημόσια τομέα και στις τσέπες των μεγαλοφοροφυγάδων.

Έτσι, όταν τα τσάμπα δανεικά σταμάτησαν, η Ελλάδα για να μην πτωχεύσει αναγκάστηκε να δανειστεί πραγματικά δανεικά χρήματα, αυτό που λέγεται Μνημόνιο.Και πάλι, όμως, αντί με αυτά τα δανεικά η κυβέρνηση να ανακουφίσει την κοινωνία – που κι αυτή έχει μερίδιο ευθύνης στη διατήρηση στην εξουσία των ανεύθυνων πολιτικών, αφού τους ψήφιζε είτε για τα ρουσφέτια είτε λόγω πλάνης – συνέχισε να «ταϊζει» το «τέρας» του δημοσίου. Έτσι φτάσαμε σήμερα ο ιδιωτικός τομέας να έχει «πεθάνει» με 2.000.000 ανέργους, απλήρωτους επί μήνες, μισθωτούς με 25χρονη προϋπηρεσία των 800 ευρώ, ανασφάλιστους εργαζόμενους, ή «εργαζόμενους» του τρίωρου ημερησίως.

Και την ίδια ώρα να υπάρχουν ακόμη και σήμερα μισθοί εργαζομένων – όχι στελεχών – των 4.000 ευρώ σε ΔΕΚΟ και διάφορους δημόσιους οργανισμούς. Ταχυδρόμοι (όπως αυτός στην Κρήτη) που επί χρόνια «δούλευε» 8 με 11 και μετά «με άδεια από τη σημαία» έφευγε σαν κύριος και εργαζόταν στο μαγαζί της γυναίκας του.

Γιατροί που συνταγογραφούν σε νεκρούς. Συνταξιούχοι από την ηλικία των 45 ετών. Τυφλοί που βλέπουν και κουτσοί που τρέχουν σπριντ που παίρνουν επιδόματα. Πολύτεκνοι – μαϊμού(τσιγγάνοι και μη τσιγγάνοι) με τρείς «μερίδες» στους δήμους που παίρνουν βοηθήματα.

Κι, επίσης, την ίδια ώρα ηλικιωμένοι που εργάστηκαν δεκαετίες παίρνουν συντάξεις των 400 ευρώ (τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι περίπου 1.000.000 συνταξιούχοι στη χώρα μας παίρνουν συντάξεις από 350 έως 950 ευρώ).

Άξιοι δημόσιοι υπάλληλοι με πραγματικά προσόντα και οικογένεια αμοίβονται με 1000 ευρώ το μήνα. Γιατροί στα νοσοκομεία κάνουν εφημερίες για «ψίχουλα»των πέντε ευρώ. Αστυνομικοί«παίζουν κορώνα γράμματα τη ζωή τους» (θα μου πείτε είναι η φύση της δουλειά τους), ναι αλλά, για 800 ευρώ μεικτά; Και άλλες τεράστιες αδικίες που χρειαζόμαστε σελίδες για να τα αναφέρουμε.

Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ που εναλλάχθηκαν στην εξουσία από το 1974 και μετά έφτασαν στο σουρελαστικό γεγονός της συγκυβέρνησης και εσχάτως του μελλοντικού «γάμου», δυστυχώς «κατεδάφισαν» τη χώρα. Μαζί τους και οι αριστερές δυνάμεις της ακινησίας με πρωτοστάτη το ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, κατάλαβε ότι οι «πελάτες» του «μαγαζιού» που πτώχευσε, του ΠΑΣΟΚ, ήταν ευπρόσδεκτοι. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ «κληρονόμησε» όλη αυτή την «πελατεία» των ψήφων, με το τρικ της λυσσαλέας αντίδρασης σε κάθε επιχειρούμενη αλλαγή σε αυτή τη χώρα. Γιατί, πολύ απλά είναι κι αυτός συμμέτοχος και εταίρος στην πελατοκρατία και τη λογική του παρασιτισμού.

Ουσιαστικά, λοιπόν, η πολιτική δεν έχει αλλάξει, εκτός από τις εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα στις ιδιωτικές επιχειρήσεις και κατά συνέπεια τις εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις, τη δραματική μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα και των συντάξεων, αλλά και την κατάφωρα άδικη μείωση μισθών σε ορισμένους άξιους ηρωικούς δημοσίους υπαλλήλους που αν δεν υπήρχαν σε θέσεις «μάχης» της καθημερινότητας το δημόσιο θα είχε κυριολεκτικά διαλυθεί. Και όταν εξαντληθούν οι φόροι από τα ακίνητα δεν θα μένει τίποτα άλλο το 2014 παρά και η αρπαγή των τραπεζικών καταθέσεων, για όσους έχουν κάτι στην άκρη. Από ένα χιλιάρικο μέχρι δεν ξέρω πόσο.

Αυτή, δυστυχώς, είναι η καθαρή εικόνα της Ελλάδας που σέρνεται. Ωραία θα γίνουν εκλογές μέσα στο 2014 και θα κυβερνήσει πιθανότατα ο ΣΥΡΙΖΑ με τη στήριξη και κάποιου άλλου κόμματος, δεν μπορώ να φανταστώ ποιό θα είναι αυτό, αλλά σίγουρα θα υπάρξει. Και λοιπόν; Ο Σαμαράς θα είναι παρελθόν. Και λοιπόν; Τι θα αλλάξει;
Ακόμη και σε αυτή τη χαοτική κατάσταση που βιώνουμε, ας προσπαθήσουμε να μην μας παρασύρει ο χείμαρρος για να θυμηθούμε και την αρχική σκέψη του κειμένου με τον Σιρούλνικ. Ας θυμόμαστε πως όταν παλεύεις εναντίον των τεράτων, πρέπει να έχεις το νού σου να μη γίνεις και ο ίδιος τέρας…

Αργύρης Κωστάκης