Θ' αποφεύγαμε το Δ.Ν.Τ., αν...

ΚΙ ΟΜΩΣ, θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει το ΔΝΤ. 

Με μία μικρή προϋπόθεση. 

Να ήμασταν έντιμοι με τον εαυτό μας. 

Να κοιτάζαμε στον καθρέπτη και να λέγαμε αλήθειες. 

Μεταξύ μας ήμασταν. 

Επρεπε κάποια στιγμή να σταματήσουμε να λέμε και να ακούμε φούμαρα. 
Οτι, για παράδειγμα, ενδιαφερόμαστε για την πράσινη ανάπτυξη και πράσινα άλογα (το έχουμε ξαναγράψει αυτό αλλά δεν πειράζει να επαναλαμβάνουμε ορισμένα πράγματα).
Ας έλεγαν με παρρησία ότι «ψάχνουμε τρόπους να γεμίσουμε τα άδεια ταμεία», γι’ αυτό και βάζουμε το τέλος στους ημιυπαίθριους.
ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟ απ’ όλες τις άλλες τις μπούρδες που ...
προσπαθούν κάποιοι να μας περάσουν. 
Το γεγονός ότι έφταιγαν οι προηγούμενοι το ακούσαμε, το δεχθήκαμε, το εμπεδώσαμε. 
Κι εμείς και εκείνοι που έφταιγαν.

Πλέον υπάρχει κυβέρνηση στιβαρή, όπως ισχυρίζονται τα μέλη της, που παίρνει αποφάσεις. 

Ή μήπως δεν παίρνει; 

Ή μήπως αμφιταλαντεύεται λόγω ερασιτεχνισμού και άγνοιας; 

Ή μήπως περιμένει κι αυτή καθοδήγηση; 

Οπως ο άμοιρος ελληνικός λαός.

ΑΝ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ που εξέλεξε ο ελληνικός λαός με πρωτοφανή διαφορά από το δεύτερο κόμμα είχε αποφύγει να φουσκώσει το έλλειμμα, είχε κρατήσει τα όποια προσχήματα αποδεικνύοντας τη σοβαρότητά της και δεν έβαζε τελάλη βγάζοντας τα του οίκου εν δήμω για μικροπολιτικούς σκοπούς, τότε ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. 
Αλλωστε ακόμη και το «παραμυθάκι» με τα spreads είναι κάτι που άρχισε να μας απασχολεί από την ώρα που κάποιοι άρχισαν να «διαλαλούν» το πρόβλημα.
Αλλο που δεν ήθελαν οι τζογαδόροι. 
Ευκαιρία βρήκαν φυσικά και την άρπαξαν. 
Και να ‘μαστε λοιπόν μπροστά στο μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα του ελληνικού κράτους από τη σύστασή του. 
Είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα; 
Υπάρχει ομοψυχία και ομοθυμία; Διατηρούμε κάποιες αμφιβολίες.