Η εκλογική αναμέτρηση στα κατεχόμενα την ερχόμενη Κυριακή έχει αναδείξει – πριν κάν ανοίξουν οι κάλπες - δύο ενδιαφέρουσες εξελίξεις: η πρώτη προέρχεται από την ΕΕ, όπου προεξοφλείται η νίκη Έρογλου, προκαταλαμβάνεται το ναυάγιο των συνομιλιών για το Κυπριακό και προωθείται το plan B'.
Η δεύτερη προέρχεται από την ίδια την επικράτεια των κατεχομένων, όπου διαπιστώνεται ότι η γραμμή της Άγκυρας δεν περνά, προσκρούει σε εμπόδια και τελικά εκτρέπεται.
Και οι δύο αυτές εξελίξεις θα έπρεπε λογικά να σηματοδοτήσουν μιαν αλλαγή στη στρατηγική της Λευκωσίας – θα φανταζόταν κάποιος, ότι οι πολιτικές ηγεσίες θα συγκαλούσαν έκτακτο Εθνικό Συμβούλιο για να μελετήσουν τα νέα δεδομένα και να αναμορφώσουν τη στρατηγική τους.
Φυσικά, τίποτα τέτοιο δεν έχει συμβεί: τα πολιτικά κόμματα της Κύπρου έχουν εγκαταλείψει τον Πρόεδρο Χριστόφια στον μοναχικό δρόμο της...
αγωνιστικής προσπάθειας κι ετοιμάζονται να θριαμβολογήσουν για την εθνική αποτυχία...
Αναλυτικότερα, στις Προεδρικές εκλογές που θα λάβουν χώρα στα κατεχόμενα στις 18 Απριλίου, η τελευταία δημοσκόπηση δίνει ένα άνετο προβάδισμα στον Ντ.Έρογλου (της τάξης του 52.9%) με τον Μ.Α.Ταλάτ να ακολουθεί με 42.1%. Η μεγάλη αυτή διαφορά είναι πολύ δύσκολο να ανατραπεί, αντίθετα οι προβλέψεις κατατείνουν στο συμπέρασμα πως ο Έρογλου θα εκλεγεί από τον α'γύρο. Κατά τους αναλυτές, παραδοσιακά στα κατεχόμενα ηγεμονεύει η δεξιά-ακροδεξιά με ένα 60%, ενώ η κεντροαριστερά δεν ξεπερνά το 35%. Η εκλογή Ταλάτ, λένε, ήταν η έκπληξη και αποδίδεται στο κλίμα της “λύσης” που είχε διαμορφώσει στην τουρκοκυπριακή κοινότητα το σχέδιο Ανάν.
Το “εκκρεμές” επομένως τώρα επανέρχεται στην αρχική του θέση, ενώ ο Έρογλου ευνοείται από το κλίμα απογοήτευσης για λύση στο Κυπριακό και από τη διάχυση ενός κίματος φόβου, πως ο Ταλάτ τελικά θα στερήσει από τους τουρκοκύπριους την πατρίδα τους, καθώς “θα καταργήσει την ΤΔΒΚ”. Έτσι, από τη μια μεριά είναι ο ακροδεξιός εθνικισμός και από την άλλη η αριστερή συμφιλιωτική λογική, από τη μια μεριά ο φόβος και από την άλλη η αδύναμη ελπίδα, ενώ στη μέση είναι οι έποικοι - το 55.3% εποίκων, που και οι δύο γονείς τους προήλθαν απ'την Τουρκία, δηλώνει πως ψηφίζει Έρογλου...
Το παράδοξο αυτής της ιστορίας είναι, πως η δυναμική αυτή αναπτύχθηκε κόντρα στις επιθυμίες της Άγκυρας. Η τουρκική κυβέρνηση εξαρχής επίμονα, σταθερά και συστηματικά επεδείκνυε την απαρέσκειά της στο πρόσωπο του Έρογλου. Ο Τ.Ερντογκάν συνεχάρη τον νέο “πρωθυπουργό” Ντ.Έρογλου πέρσυ, ένα μήνα (!) μετά τις εκλογές, με ένα μήνυμα βαρύ από υπαινικτικές υποδείξεις. Ο Τούρκος πρωθυπουργός απέφυγε επανειλλημμένα να ορίσει συνάντηση μαζί του, ενώ μόλις την περασμένη βδομάδα δύο υπουργοί του Έρογλου δεν έγιναν δεκτοί από τους τούρκους ομολόγους τους, το υπουργείο Εξωτερικών άλλαξε τον πρέσβη της Τουρκίας στα κατεχόμενα, η τουρκική κυβέρνηση “ευλόγησε” την αποσκίρτηση του Τ.Ερτογρούλογλου από το κόμμα Έρογλου και την υποβολή της αντίπαλης υποψηφιότητάς του στις Προεδρικές εκλογές, στελέχη του κόμματος Ερντογάν περιόδευσαν προεκλογικά στο πλευρό του Ταλάτ, ενώ τέλος ο υπουργός Εξωτερικών Α.Νταβούτογλου συνεχάρη θερμά τον Μ.Α.Ταλάτ για το Κοινό Ανακοινωθέν που εξέδωσε με τον Πρόεδρο Χριστόφια για το έργο των συνομιλιών.
Η εκλογική γραμμή της Άγκυρας επομένως δεν πέρασε στα κατεχόμενα και είναι αμφίβολη πλέον η δύναμη της επιρροής της στην πολιτική γραμμή. Με άλλα λόγια, κανείς δεν αμφιβάλλει πως στο τέλος της μέρας η ηγεσία των κατεχόμενων θα κάνει αυτό που θα της πεί η Άγκυρα, στη διάρκεια της “μέρας” όμως, η γραμμή της τουρκικής κυβέρνησης θα περνά απ'τις Συμπληγάδες του κατεστημένου Έρογλου και του κατοχικού στρατού - τουτέστιν αποδεικνύεται, πως η πραγματικότητα έχει γίνει πιο πολύπλοκη από το δόγμα της ευθύγραμμης συνάρτησης ψευδοκράτους-Άγκυρας.
Αυτό το σκηνικό έρχονται τέλος να συμπληρώσουν πληροφορίες από Βρυξέλλες, κατά τις οποίες, η πρόβλεψη των εξελίξεων που αναφέρθηκαν πιο πάνω έχει οδηγήσει στη διαμόρφωση ενός νέου σχεδιασμού - που αναλυέται σε τρείς κατευθύνσεις: 1) υιοθέτηση από την Ευρωβουλή και το συμβούλιο (με τη διαδικασία της ειδικής πλειοψηφίας) του Κανονισμού απελευθέρωσης του εμπορίου ΕΕ-κατεχομένων, 2) ταυτόχρονη υλοποίηση από την Άγκυρα του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου και 3) επανεκκίνηση της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας, με άλλα λόγια “ξεπάγωμα” των 8 κεφαλαίων της κοινοτικής ύλης.
Οι εξελίξεις αυτές σημαίνουν πολιτικά ότι το σχέδιο “λύσης του Κυπριακού” εγκαταλείπεται και διαμορφώνεται μια νέα κατάσταση – αφενός η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας απεξαρτοποιείται από το Κυπριακό, και αφετέρου τα κατεχόμενα ακολουθούν το μοντέλο της Ταϊβάν, αποκτούν δηλαδή έναν ημι-ανεξάρτητο χαρακτήρα κι αναπτύσσουν ανεμπόδιστα εμπορικές σχέσεις και περιορισμένα διπλωματικές σχέσεις. Την επομένη Κυριακή λοιπόν, στον “επόμενο τόνο”, η κατάσταση θα έχει αλλάξει. Και για να την δούμε δεν χρειαζόμαστε καινούργια μάτια, νέο τρόπο σκέψης χρειαζόμαστε.
Χριστίνα Πουλίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου