Ευτυχώς, που πτωχεύσαμε…

Η συγκεκαλυμμένη πτώχευση προς την οποία εμφανίζεται να οδεύει η χώρα, αποτελεί προφανώς, ένα πικρό ποτήρι.
Αποτελεί μάλιστα ένα ποτήρι που μας σερβίρεται, επειδή ορισμένοι «πετούν την πετσέτα» και τερματίζουν τον αγώνα πριν καλά – καλά χάσουν το παιχνίδι.
Επειδή επιλέγουν για ακόμη μια φορά την οδό της «εύκολης λύσης».
Την οδό της δικαιολογίας και της παραπομπής ευθυνών.
«Η Ν.Δ. φταίει που φτάσαμε εδώ», «η Ε.Ε. και το ΔΝΤ μας υπαγορεύουν τα μέτρα», «εμείς κάνουμε ότι δεν έχει κάνει καμία κυβέρνηση, μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα», τους ακούτε και θα τους ακούτε να λένε.
Δεν έχουν άδικο.  

Έτσι είναι τα πράγματα, αν και ξεχνούν να ρίξουν και στον εαυτόν τους το φταίξιμο που τους αναλογεί.
Στα αυτιά πολλών από εμάς, το σύνθημα «Τσοβόλα δώστα όλα», στην...
κεντρική πλατεία του Περιστερίου, ηχεί ακόμη ζωντανό στο νου μας και ας έχουν περάσει τόσα χρόνια.
Η κακοδιαχείριση, οι σπατάλες, οι προσλήψεις από το «παράθυρο», οι πελατειακές σχέσεις, ο κακώς εννοούμενος συνδικαλισμός, ο ασφυκτικός εναγκαλισμός του ιδιωτικού τομέα από το Δημόσιο και φυσικά τα σκάνδαλα, τα τόσα σκάνδαλα του ενός αλλά και του άλλου κόμματος εξουσίας, ποτέ δεν έφυγαν από το μυαλό μας.
Πάνω από όλα όμως, θα μείνει χαραγμένη τόσο η ανικανότητα όσο και η απουσία βούλησης.
Δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί μας;
Ίσως και τα δύο. Πλέον όμως, είναι αδιάφορο.
Τα ηνία θα τα αναλάβουν άλλοι.
Τρίτοι, τους οποίους δεν θα έχουμε εκλέξει και οι οποίοι λογοδοτούν σε άλλα αφεντικά.
Όχι ότι ποτέ αυτοί που μας κυβερνούσαν λογοδότησαν σε εμάς…
Η Ελλάδα, ίσως ουδέποτε αντιμετώπισε πρόβλημα ρευστότητας.
Στο κόστος αυτής της ρευστότητας όμως ήταν το πρόβλημα τους τελευταίους μήνες και παραμένει.
Στην ουσία, δανεικά παίρναμε και πριν, δανεικά θα πάρουμε και τώρα, αλλά με χαμηλότερο κόστος. Χρεωκοπημένοι ήμασταν όμως και πριν, χρεωκοπημένοι θα είμαστε και τώρα.
Απλά, ίσως τώρα, μπει μια τάξη.
Ένας σοβαρός άνθρωπος, βαθύς γνώστης των αγορών και καλός μου φίλος με παρότρυνε χθες να γράψω ότι «είμαι χαρούμενος».
«Τώρα τα παιδιά μας θα μπορούν να ελπίζουν σε κάτι καλύτερο», είπε.
«Τώρα οι σοβαροί, αυτοί που κάνουν τη δουλειά τους, πληρώνουν σωστά τους φόρους τους και έχουν το βλέμμα στραμμένο στην πρόοδο, θα έχουν λόγο να ελπίζουν», πρόσθεσε.
Ίσως, έχει δίκιο.
Όμως, δεν μπορώ να είμαι χαρούμενος.
Είμαι δυστυχής, επειδή θα έρθουν άλλοι να κάνουν ότι έπρεπε εμείς να έχουμε κάνει χρόνια τώρα.
του Ν.Γ.Δρόσου