Οι βουλευτές τριών νομών της χώρας, δηλαδή, τρέμουν μην τυχόν και δυσανασχετήσουν αυτό το τεράστιο λόμπι ψηφοφόρων. Μην έχετε άλλες απορίες για ποιον ακριβώς λόγο η ΛΑΡΚΟ είναι μία «προβληματική» εταιρεία με όλες τις κυβερνήσεις.
Ποιο είναι το πρόβλημα της ΛΑΡΚΟ με δύο λόγια;
Η περιεκτικότητα Νικελίου στον λατερίτη που εξάγει η εταιρεία από τα ορυχεία της είναι χαμηλή. Πρόκειται, δηλαδή, για φτωχά μεταλλεύματα. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τον αριθμό του προσωπικού (1300 εργαζόμενοι) και τις υψηλές τους αποδοχές έχουν ως συνέπεια η εταιρεία να έχει ετήσιες ζημιές της τάξης των 70 εκ. ευρώ.
Οι εργαζόμενοι της εταιρείας είχαν εξασφαλίσει το 1997 ένα ειδικό επίδομα παραγωγικότητας, το οποίο θα το έπαιρναν εφόσον η εταιρεία παρήγαγε περισσότερους από 900 τόνους... ελληνικού μεταλλεύματος. Καταλαβαίνετε πλέον τι έχει συμβεί...
Η ΛΑΡΚΟ επιμένει στο φτωχό μετάλλευμα (0,95% ως 1,10% σε περιεκτικότητα Νικελίου), όταν θα μπορούσε να εισάγει λατερίτη από το εξωτερικό με περιεκτικότητα σε Νικέλιο μέχρι και 2,8%. Αν το έκανε αυτό, η εταιρεία θα μπορούσε να είναι ακόμη και κερδοφόρος! Αλλά αυτό θα σήμαινε ότι θα έχαναν οι εργαζόμενοι το περίφημο επίδομα παραγωγικότητας. Ταυτόχρονα θα έχαναν την δουλειά τους πολλοί ακόμη που απασχολούνται λόγω της δραστηριότητας της ΛΑΡΚΟ.
Υπολογίζεται ότι η ΛΑΡΚΟ απασχολεί άμεσα και έμμεσα περισσότερους από 13.000 ανθρώπους. Περισσότερες από 13.000 οικογένειες. Σκεφτείτε, πάντως, ότι σήμερα η εταιρεία έχει κόστος 14.000 δολάρια τον τόνο, όταν η τιμή του είναι στις διεθνείς αγορές περί τα 10.000 δολάρια. Κάντε τους λογαριασμούς σας και θα έχετε την απάντηση πως έφτασε η εταιρεία (η «νέα ΛΑΡΚΟ») να έχει συσσωρεύσει ζημιές 250 εκατομμυρίων ευρώ.
Και πάμε σε κάτι επίσης ενδιαφέρον: Ποιος πληρώνει τις ζημιές; Στην πραγματικότητα η ΔΕΗ, από την στιγμή που η ΛΑΡΚΟ δεν πληρώνει τους λογαριασμούς της! Οι ανεξόφλητοι λογαριασμοί προς την ΔΕΗ αντιστοιχούν στις ... ζημιές της εταιρείας. Η ΔΕΗ τρέμει στην προοπτική να “σκάσει” η εταιρεία! Τους λόγους τους καταλαβαίνουμε όλοι! Η ΔΕΗ είναι η εταιρεία εκείνη που μπορεί να δημιουργήσει στο τέλος μεγαλύτερο πρόβλημα στην ελληνική Οικονομία ακόμη και από μία τράπεζα!
Η ΛΑΡΚΟ είναι μία εταιρεία με εξαιρετικές προοπτικές. Είναι μία εταιρεία στρατηγικής σημασίας, επειδή είναι η μοναδική εταιρεία στην ΕΕ που διαθέτει εργοστάσιο παραγωγής Νικελίου. Το Νικέλιο είναι το υλικό εκείνο που θεωρείται απαραίτητο για τις μπαταρίες. Η ΕΕ, λοιπόν, που διαθέτει μία τεράστια αυτοκινητοβιομηχανία, μόλις μπαίνει στην νέα εποχή της ηλεκτροκίνησης στα αυτοκίνητα. Καταλαβαίνουμε όλοι ποια είναι η σημασία της ΛΑΡΚΟ και γιατί ενδιαφέρονται γι αυτήν Έλληνες και ξένοι επενδυτές.
Η ΛΑΡΚΟ είναι μία εταιρεία με εξαιρετικές προοπτικές. Είναι μία εταιρεία στρατηγικής σημασίας, επειδή είναι η μοναδική εταιρεία στην ΕΕ που διαθέτει εργοστάσιο παραγωγής Νικελίου. Το Νικέλιο είναι το υλικό εκείνο που θεωρείται απαραίτητο για τις μπαταρίες. Η ΕΕ, λοιπόν, που διαθέτει μία τεράστια αυτοκινητοβιομηχανία, μόλις μπαίνει στην νέα εποχή της ηλεκτροκίνησης στα αυτοκίνητα. Καταλαβαίνουμε όλοι ποια είναι η σημασία της ΛΑΡΚΟ και γιατί ενδιαφέρονται γι αυτήν Έλληνες και ξένοι επενδυτές.
Θα μπορούσε αυτή η εταιρεία να παραμείνει στον έλεγχο του δημοσίου;
Θα έπρεπε! Θα έπρεπε να λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και τον έλεγχο των μετοχών να τον έχει ένα fund του ελληνικού δημοσίου. Αν ζούσαμε στην Φιλανδία!
Το κακό είναι ότι δεν ζούμε στην Φιλανδία και ζούμε στην Ελλάδα.
Οπότε η ιδιωτικοποίηση της εταιρείας επιβάλλεται!
Ο μόνος τρόπος για να κερδίσει το ελληνικό δημόσιο από αυτή την εταιρεία είναι να συμφωνήσει έναν «φόρο» πάνω σε κάθε τόνο νικελίου που θα παράγεται! Αν για την ΛΑΡΚΟ ήταν λύση να παραμείνει στο δημόσιο, θα το είχαμε ήδη αντιληφθεί.
Η ιδιωτικοποίηση δεν είναι η λύση για κάθε περίπτωση κι αυτό ισχύει υπό κανονικές συνθήκες και σε μία κανονική χώρα.
Στην Ελλάδα το δημόσιο και χρυσάφι να πιάσει το καταστρέφει. Όχι τυχαία. Η ΛΑΡΚΟ ελέγχει την εκλογή των βουλευτών τριών νομών, της Εύβοιας, της Φθιώτιδας και της Καστοριάς. Μπορεί οι βουλευτές να ανήκουν σε διαφορετικά κόμματα, αλλά η ΛΑΡΚΟ τους ενώνει. Και κάπως έτσι έχουμε φτάσει εδώ που φτάσαμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου