Ακολούθησε υποτίθεται έρευνα, αλλά δεν κατέληξε πουθενά και το θέμα μπήκε στο αρχείο, αν και οι κακές γλώσσες θα έλεγαν ότι κουκουλώθηκε.
Λίγο αργότερα, οι τροϊκανοί κατήγγειλαν ότι ανακάλυψαν κοριούς στα δωμάτιά τους στο Χίλτον και απείλησαν να διακόψουν τις διαπραγματεύσεις με την τότε κυβέρνηση. Ούτε εκεί βγήκε συμπέρασμα ποιος και γιατί προέβη σε τέτοια ενέργεια.
Μερικούς μήνες μετά, αποκαλύφθηκε επίσης ότι κάποιοι παρακολουθούσαν τα τηλέφωνα των υπουργών Καμμένου και Κοτζιά, του υφυπουργού Πιτσιόρλα και του γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου, Σαγιά.
Καταγγελίες για παρακολούθηση επί κυβέρνησης Τσίπρα πάντα, έκανε επίσης και ο Λαφαζάνης με την Κωνσταντοπούλου, που κατήγγειλε συγκεκριμένα και 15.000 παράνομες επισυνδέσεις... χωρίς ποτέ να διαψευστεί.
Στο ενδιάμεσο κάποιοι έστησαν την υπόθεση Νοβάρτις για να βάλουν φυλακή πολιτικούς τους αντιπάλους, μια υπόθεση που χαρακτηρίστηκε και απόπειρα αλλοίωσης πολιτεύματος και σχεδίασαν παράλληλα το κλείσιμο μη αρεστών καναλιών και εφημερίδων με πρόσχημα τις τηλεοπτικές άδειες που θα ήταν μόνο τέσσερις, επειδή έτσι γνωμοδότησε κάποιο παγκοσμίως άγνωστο Ινστιτούτο της Φλωρεντίας, άδειες που όλως τυχαίως θα πήγαιναν σε φίλους και γνωστούς.
Για τη Νοβάρτις ειδικότερα, ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος, Τζανακόπουλος, συνήθιζε να πηγαίνει μαύρα μεσάνυχτα στον Άρειο Πάγο «για να δει πώς πάει η υπόθεση και γιατί καθυστερεί…».
Στην πενταετία του Σύριζα, ζήσαμε πρωτοφανείς καταστάσεις χειραγώγησης της Δικαιοσύνης, ελέγχου του Τύπου και των ΜΜΕ και κατάλυσης εν τέλει του κράτους δικαίου, που ελάχιστα διέφεραν από πρακτικές μαφίας και που την εποχή εκείνη λίγοι είχαν το θάρρος να τις καταγγείλουν.
Και δεν θυμάμαι κανέναν Ράμμο ανάμεσά τους, που προφανώς τα έβρισκε τότε όλα καλά, αλλά αργότερα έγινε περισσότερο ευαίσθητος.
Ο κύριος αυτός προτάθηκε, λοιπόν, πρόσφατα για ΠτΔ, από κάποιον Χαρίτση, πρωτοπαλίκαρο τότε του Τσίπρα, μαζί φυσικά με τον διαβόητο Τζανακόπουλο. Αμφότεροι ως γνωστόν διακονούν τη ΝΕΑΡ που δύσκολα πια ανιχνεύεται δημοσκοπικά.
Η πρόταση έπεσε σε ξέρα, αποσύρθηκε και ο κύριος Ράμμος έκανε και παράπονα ότι έπεσε θύμα μικροκομματικών υπολογισμών και πολιτικών διενέξεων. Ενώ δεν ήταν παρά μια βλακώδης σκέψη κάποιων να καταστήσουν τον μελλοντικό ΠτΔ κάτι σαν μέρος του πολιτικού παιχνιδιού και αντίπαλο πόλο εξουσίας για να φέρουν τάχα σε δύσκολη θέση τον Μητσοτάκη.
Ο κύριος Ράμμος, και ο κάθε κύριος Ράμμος, έχει ασφαλώς δικαίωμα να έχει τις πολιτικές του απόψεις και προτιμήσεις. Δημοκρατία έχουμε άλλωστε.
Αλλά αποδεχόμενος στην αρχή την πρόταση και έχοντας εκτεθεί έτσι πολιτικά, απώλεσε αυτομάτως κάθε εχέγγυο αξιοπιστίας και αντικειμενικότητας που πρέπει εξ ορισμού να διέπει έναν επικεφαλής μιας Ανεξάρτητης Αρχής και από αδέκαστο – υποτίθεται – κριτή μετεξελίχθηκε σχεδόν σε κομματικό λαγό και κολαούζο.
Αν του έχει μείνει ίχνος αξιοπρέπειας, ένας μόνο δρόμος υπάρχει. Αυτός της παραίτησης και από την Ανεξάρτητη Αρχή στην οποία προΐσταται.
Και μάλιστα το συντομότερο δυνατόν.
Διότι καλό είναι να υποδύεται κανείς τον διαπρύσιο κήρυκα του σεβασμού στους θεσμούς και στο κράτος δικαίου.
Ακόμη όμως καλύτερο να το δείχνει ενίοτε και στην πράξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου