Επιτέλους, ο κύκλος ολοκληρώθηκε!
Στο «κόκκινορόζ» ερείπιο της Κουμουνδούρου όλα είναι έτοιμα να υποδεχθούν τους δύο βασικούς αντιπάλους: Alexis Vs Stephanos σε μια μονομαχία από εκείνες που κόβουν την ανάσα (και πολλά εισιτήρια) με επίδικο «ποιος θα πάρει το μαγαζί» ή ό,τι απόμεινε από αυτό μετά τις αλλεπάλληλες κρίσεις ταυτότητας που ακολούθησαν τις εκλογικές συντριβές από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Μια ανολοκλήρωτη φαντασιακή πολιτική πατροκτονία φέρνει απέναντι «με τα πιστόλια έτοιμα να βγουν από τις θήκες τους» τον ιδρυτή του ΣΥΡΙΖΑ και εμπνευστή της ιδεολογικής και πολιτικής κατρακύλας τη ανανεωτικής αριστεράς σε ένα ψεκασμένο, αλητήριο μόρφωμα και τον διάδοχο του, που ο ίδιος επέλεξε και στήριξε για πρόεδρο για να εκδικηθεί τους μισητούς «ΤζανακοπουλοΧαρίτσηδες», που «του έκαναν τη ζωή μαύρη τόσο χρόνια»...
Ο Στέφανος Κασσελάκης σύρεται σε μια κορυφαία αναμέτρηση, από την εξέλιξη της οποίας θα βγει, έτσι ή αλλιώς τραυματισμένος (η έκταση και το βάθος του τραύματος είναι άγνωστα). Δεν την ήθελε, δεν την επιδίωξε, αναγκάστηκε να την επιλέξει επειδή αυτό ορίζει η πολιτική πρακτική και η προσωπική του ματαιοδοξία να ικανοποιήσει ένα δήθεν αυθεντικό όνειρο «να γίνει μια μέρα πρωθυπουργός».
Δεν θα γίνει πρωθυπουργός! Η αναμέτρηση με τον Αλέξη Τσίπρα και τις υπ΄αυτόν δυνάμεις θα είναι καταστροφική για τον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, καθώς όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα θα οδηγήσει με μαθηματική βεβαιότητα σε μια ακόμη διάσπαση, ήδη η Όλγα και οι πραιτωριανοί της μαζεύουν τα μπογαλάκια τους για άλλες πολιτείες.
Το ισχυρότερο χτύπημα θα δοθεί στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του κόμματος, δηλαδή στη θέση του ως αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία θεωρείται ήδη απωλεσθείσα, με αποτέλεσμα να προκαλούνται ήδη επιπτώσεις και στην υπόθεση «της Μεγάλης Κεντροαριστεράς» (άλλο παραμύθι κι αυτό) και να αποκτούν νέο νόημα οι εκλογές για πρόεδρο στο ΠΑΣΟΚ, με την Άννα Διαμαντοπούλου να ισχυροποιείται και να προβάλλει πλέον ως «η μόνη κυβερνητική λύση απέναντι στον Μητσοτάκη».
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει περισσότερο από το 40% της κοινοβουλευτικής του δύναμης, οι βουλευτές που έχουν ήδη αποφασίσει να «χαιρετήσουν» είναι περισσότεροι από δέκα, ενώ στην ουρά εμφανίζονται να προβληματίζονται έντονα άλλοι τόσοι, με αποτέλεσμα να κατρακυλήσει στην κοινοβουλευτική ιεραρχία και να απειλείται η θέση του από το ΚΚΕ. Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει 36 βουλευτές, το ΠΑΣΟΚ 32 και το ΚΚΕ 21 βουλευτές.
Όλο αυτό το διάστημα που η Κουμουνδούρου «χαροπάλευε» με τις διάφορες μικρές η μεγαλύτερες κρίσεις και η ομάδα Κασσελάκη (με Νίκο Παππά και Παύλο Πολάκη στη φαρέτρα της) έτρεχε αλλόφρων να αντιμετωπίζει κάθε φορά και ένα νέο πρόβλημα με παλιά προβιά, ο Αλέξης Τσίπρας οργάνωνε τις δυνάμεις του, ώστε να είναι έτοιμος να διεκδικήσει και πάλι το κουφάρι της Κουμουνδούρου.
Στη διαδικασία αυτή ενίσχυσε τον Κασσελάκη στην κόντρα του με τους ΤζανακοπουλοΧαρίτσηδες και μόλις το πεδίο κατέστη ελεύθερο ξεκίνησε να δουλεύει το σχέδιο για την θεαματική του επάνοδο οριοθετώντας δυνάμεις και πολιτικές και ενισχύοντας την πολιτική του εικόνα με ισχυρές δόσεις ευρωπαϊκής εσάνς και την απαραίτητη κεντροαριστερή παραμυθία.
Έχασε, στην πορεία, δυνάμεις (Παππάς και Πολάκης) που υπολόγιζε ως «φίλιες», πλην όμως αποδείχθηκαν (όπως συμβαίνει πάντα) «αγνώμονες και αχάριστοι», αλλά ο βασικός σχεδιασμός δεν άλλαξε.
Τώρα ήρθε η ώρα να διεκδικήσει και πάλι την ηγεσία του χώρου που ο ίδιος διαμόρφωσε και οργάνωσε, ενόψει της ιστορικής ανάγκης «η κεντροαριστερά να βγει στην ανοιχτή θάλασσα και να παλέψει τον μητσοτακισμό με πολιτικούς όρους και όχι με συνομωσιολογίες, ψέκες και λαϊκίστικες παλαβομάρες».
Αυτές τις αφήνει για την συγκυριακή συμμαχία Κασσελάκη, Πολάκη, Παππά ( η τύχη της είναι προδιαγεγραμμένη ανεξαρτήτου αποτελέσματος της μονομαχίας Κασσελάκη-Τσίπρα, με τον Πολάκη να ετοιμάζεται να καταπιεί ό,τι απομείνει από αυτή την μονομαχία), στη φαρέτρα της οποίας ο τυφλός αντιμητσοτακισμός θριαμβεύει και προσδοκά να διεισδύσει στο κοινό του 62% που έτρεψε το 2015 να ψηφίσει «Όχι» στη ελεεινό και παράνομο δημοψήφισμα, πριν η Ευρώπη το καταστήσει ένα ρετάλι μιας πολιτικής ανοησίας.
Οι «87» απηχούν το «νέο δόγμα Τσίπρα», στο οποίο ο θεσμικός αντιμητσοτακισμός συνδέεται με θεσμικές και πολιτικές πρωτοβουλίες και μόνο, εντός της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και των προταγμάτων της, μακριά από τον πολακισμό και τις παραφυάδες του και σε κάθε περίπτωση εκτός της παρακμιακής εικόνας της Κουμουνδούρου.
Στην αναμέτρηση αυτή μεγάλοι κερδισμένοι ό,τι και αν γίνει θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας και ο Παύλος Πολάκης με χαμένους τον Στέφανο Κασσελάκη και τον Νίκο Παππά. Θα ακολουθήσει η χαριστική βολή από τον Παύλο Πολάκη.
Μια ανολοκλήρωτη φαντασιακή πολιτική πατροκτονία φέρνει απέναντι «με τα πιστόλια έτοιμα να βγουν από τις θήκες τους» τον ιδρυτή του ΣΥΡΙΖΑ και εμπνευστή της ιδεολογικής και πολιτικής κατρακύλας τη ανανεωτικής αριστεράς σε ένα ψεκασμένο, αλητήριο μόρφωμα και τον διάδοχο του, που ο ίδιος επέλεξε και στήριξε για πρόεδρο για να εκδικηθεί τους μισητούς «ΤζανακοπουλοΧαρίτσηδες», που «του έκαναν τη ζωή μαύρη τόσο χρόνια»...
Ο Στέφανος Κασσελάκης σύρεται σε μια κορυφαία αναμέτρηση, από την εξέλιξη της οποίας θα βγει, έτσι ή αλλιώς τραυματισμένος (η έκταση και το βάθος του τραύματος είναι άγνωστα). Δεν την ήθελε, δεν την επιδίωξε, αναγκάστηκε να την επιλέξει επειδή αυτό ορίζει η πολιτική πρακτική και η προσωπική του ματαιοδοξία να ικανοποιήσει ένα δήθεν αυθεντικό όνειρο «να γίνει μια μέρα πρωθυπουργός».
Δεν θα γίνει πρωθυπουργός! Η αναμέτρηση με τον Αλέξη Τσίπρα και τις υπ΄αυτόν δυνάμεις θα είναι καταστροφική για τον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, καθώς όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα θα οδηγήσει με μαθηματική βεβαιότητα σε μια ακόμη διάσπαση, ήδη η Όλγα και οι πραιτωριανοί της μαζεύουν τα μπογαλάκια τους για άλλες πολιτείες.
Το ισχυρότερο χτύπημα θα δοθεί στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του κόμματος, δηλαδή στη θέση του ως αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία θεωρείται ήδη απωλεσθείσα, με αποτέλεσμα να προκαλούνται ήδη επιπτώσεις και στην υπόθεση «της Μεγάλης Κεντροαριστεράς» (άλλο παραμύθι κι αυτό) και να αποκτούν νέο νόημα οι εκλογές για πρόεδρο στο ΠΑΣΟΚ, με την Άννα Διαμαντοπούλου να ισχυροποιείται και να προβάλλει πλέον ως «η μόνη κυβερνητική λύση απέναντι στον Μητσοτάκη».
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει περισσότερο από το 40% της κοινοβουλευτικής του δύναμης, οι βουλευτές που έχουν ήδη αποφασίσει να «χαιρετήσουν» είναι περισσότεροι από δέκα, ενώ στην ουρά εμφανίζονται να προβληματίζονται έντονα άλλοι τόσοι, με αποτέλεσμα να κατρακυλήσει στην κοινοβουλευτική ιεραρχία και να απειλείται η θέση του από το ΚΚΕ. Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει 36 βουλευτές, το ΠΑΣΟΚ 32 και το ΚΚΕ 21 βουλευτές.
Όλο αυτό το διάστημα που η Κουμουνδούρου «χαροπάλευε» με τις διάφορες μικρές η μεγαλύτερες κρίσεις και η ομάδα Κασσελάκη (με Νίκο Παππά και Παύλο Πολάκη στη φαρέτρα της) έτρεχε αλλόφρων να αντιμετωπίζει κάθε φορά και ένα νέο πρόβλημα με παλιά προβιά, ο Αλέξης Τσίπρας οργάνωνε τις δυνάμεις του, ώστε να είναι έτοιμος να διεκδικήσει και πάλι το κουφάρι της Κουμουνδούρου.
Στη διαδικασία αυτή ενίσχυσε τον Κασσελάκη στην κόντρα του με τους ΤζανακοπουλοΧαρίτσηδες και μόλις το πεδίο κατέστη ελεύθερο ξεκίνησε να δουλεύει το σχέδιο για την θεαματική του επάνοδο οριοθετώντας δυνάμεις και πολιτικές και ενισχύοντας την πολιτική του εικόνα με ισχυρές δόσεις ευρωπαϊκής εσάνς και την απαραίτητη κεντροαριστερή παραμυθία.
Έχασε, στην πορεία, δυνάμεις (Παππάς και Πολάκης) που υπολόγιζε ως «φίλιες», πλην όμως αποδείχθηκαν (όπως συμβαίνει πάντα) «αγνώμονες και αχάριστοι», αλλά ο βασικός σχεδιασμός δεν άλλαξε.
Τώρα ήρθε η ώρα να διεκδικήσει και πάλι την ηγεσία του χώρου που ο ίδιος διαμόρφωσε και οργάνωσε, ενόψει της ιστορικής ανάγκης «η κεντροαριστερά να βγει στην ανοιχτή θάλασσα και να παλέψει τον μητσοτακισμό με πολιτικούς όρους και όχι με συνομωσιολογίες, ψέκες και λαϊκίστικες παλαβομάρες».
Αυτές τις αφήνει για την συγκυριακή συμμαχία Κασσελάκη, Πολάκη, Παππά ( η τύχη της είναι προδιαγεγραμμένη ανεξαρτήτου αποτελέσματος της μονομαχίας Κασσελάκη-Τσίπρα, με τον Πολάκη να ετοιμάζεται να καταπιεί ό,τι απομείνει από αυτή την μονομαχία), στη φαρέτρα της οποίας ο τυφλός αντιμητσοτακισμός θριαμβεύει και προσδοκά να διεισδύσει στο κοινό του 62% που έτρεψε το 2015 να ψηφίσει «Όχι» στη ελεεινό και παράνομο δημοψήφισμα, πριν η Ευρώπη το καταστήσει ένα ρετάλι μιας πολιτικής ανοησίας.
Οι «87» απηχούν το «νέο δόγμα Τσίπρα», στο οποίο ο θεσμικός αντιμητσοτακισμός συνδέεται με θεσμικές και πολιτικές πρωτοβουλίες και μόνο, εντός της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και των προταγμάτων της, μακριά από τον πολακισμό και τις παραφυάδες του και σε κάθε περίπτωση εκτός της παρακμιακής εικόνας της Κουμουνδούρου.
Στην αναμέτρηση αυτή μεγάλοι κερδισμένοι ό,τι και αν γίνει θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας και ο Παύλος Πολάκης με χαμένους τον Στέφανο Κασσελάκη και τον Νίκο Παππά. Θα ακολουθήσει η χαριστική βολή από τον Παύλο Πολάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου