Το 2015, διακήρυττε ότι θα διακόψει τις έρευνες και θα επαναπροκηρύξει τους διαγωνισμούς με μοντέλο Βενεζουέλας. Όταν έγινε κυβέρνηση, υπέγραψε πληθώρα συμβάσεων, τόσο εκείνες της Κρήτης όπου κάνει έρευνες η ExxonMobil, όσο επίσης για το Ιόνιο και τον Κυπαρισσιακό.
Και σήμερα, επιστρέφει στα παλιά και διαμηνύει ότι δεν θα δώσει νέες άδειες για έρευνες, ούτε θα ανανεώσει τις υφιστάμενες, επιχειρώντας να αλιεύσει ψήφους από τα αριστερά του και τον χώρο που...
χρόνια τώρα, επιχειρεί να υπονομεύσει τις έρευνες υδρογονανθράκων.Οι πρόσφατες δηλώσεις του τομεάρχη Ενέργειας και βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτη Φαμέλλου ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ανανεώσει τις άδειες για έρευνες, επιβεβαιώνουν απλώς τη διαπίστωση ότι η οικονομική πολιτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.
«Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται τη συζήτηση για τους υδρογονάνθρακες και για το φυσικό αέριο ως μία συζήτηση που αφορά το παρελθόν και όχι το μέλλον. Γι’ αυτό λέμε ότι δεν θα δοθούν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ νέες άδειες έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, ούτε θα ανανεωθούν οι υφιστάμενες που έχουν ολοκληρώσει το χρόνο έρευνας», ανέφερε το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στο πρόσφατο συνέδριο Power & Gas Forum.
Ποιες άδειες εννοεί ο κ. Φάμελλος; Αυτές της δεύτερης φάσης όταν η εκμετάλλευση μιας παραχώρησης περνά από τα σεισμικά στην ερευνητική γεώτρηση; Και τι θα γίνει αν μια εταιρεία. πχ η ExxonMobil στη Κρήτη κρίνει από τα στοιχεία που έχει στα χέρια ότι πρέπει να προχωρήσει σε γεώτρηση; Ο ΣΥΡΙΖΑ θα της το απαγορεύσει;
Ας πάρουμε μια ακόμη πιο προχωρημένη περίπτωση, αυτήν μιας εταιρείας που έχει ήδη πραγματοποιήσει γεώτρηση και φτάνει να ανακαλύψει κάποιο εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα. Τι σημαίνει η δήλωση Φάμελλου; Οτι δεν θα την αφήσει να το εξορύξει και να ξεκινήσει παραγωγή; Οτι θα της ζητήσει να φύγει; Στα δικαστήρια ποιάς χώρας θα μπορούσε ποτέ να σταθεί κάτι τέτοιο; Στη χώρα του Πήτερ Παν, ίσως. Στον πραγματικό κόσμο που ζούμε, όχι.
Τέτοιες υπερβολές και απλουστευτικές προσεγγίσεις της πραγματικότητας δεν προέρχεται από το ΚΚΕ ή κάποιο κόμμα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Τα ανεδαφικά αυτά λόγια, όπως και πλειάδα αντίστοιχων απόψεων που κακατίθενται εσχάτως στο δημόσιο διάλογο, προέρχονται από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και η εξήγηση ίσως είναι ότι το κόμμα ψάχνει απλώς στα αριστερά του, ένα ευπρόσωπο ποσοστό που θα το κρατήσει όρθιο την επόμενη μέρα.
Το ΠΑΣΟΚ συναγωνίζεται τον ΣΥΡΙΖΑ
Το ενδιαφέρον είναι ότι σε αυτό τον διαγωνισμό μη ρεαλιστικών δηλώσεων χωρίς το παραμικρό φίλτρο, το ΠΑΣΟΚ συναγωνίζεται τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι ας έχει τη πατρότητα του νόμου, βάσει του οποίου ακόμη και σήμερα γίνονται οι έρευνες υδρογονανθράκων στην Ελλάδα, δηλαδή του γνωστού νόμου Μανιάτη.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει και σε τοπικό επίπεδο. Αρκεί μια ματιά στα όσα συμβαίνουν τις ημέρες αυτές στη Ζίτσα του νομού Ιωαννίνων όπου σε βάθος 3,5 χιλιομέτρων αναμένεται να πραγματοποιηθεί από την εταιρεία Energean η πρώτη μετά από 22 χρόνια ερευνητική γεώτρηση στην Ηπειρο και η 17η στην ιστορία της περιοχής.
Στα τοπικά όμως όργανα της Περιφέρειας Ιωαννίνων και του Δήμου Ζίτσας, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ανταγωνίζονται ποιό από τους δύο θα καταψηφίσει τις περισσότερες αποφάσεις κατά της γεώτρησης. Στο περιφερειακό συμβούλιο Ηπείρου, όπως και στο δημοτικό συμβούλιο Ζίτσας, αρνητικές γνωμοδοτήσεις κατά της γεώτρησης κατέθεσαν τόσο ο υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στα Γιάννενα και πρόεδρος του Επιμελητηρίου Δημήτρης Δημητρίου, όσο και ο Γραμματέας της Νομαρχιακής του ΠΑΣΟΚ.
Στο ΠΑΣΟΚ δείχνουν να έχουν ζηλέψει το ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος το 2019 είχε φτάσει στο σημείο να μην ψηφίσει ως αντιπολίτευση στην Βουλή, ακριβώς τις ίδιες συμβάσεις που είχε υπογράψει και υποστηρίξει ως κυβέρνηση στις τοπικές κοινωνίες. Διότι, οι συγκεκριμένες συμβάσεις για την έρευνα και την ανάπτυξη υδρογονανθράκων στα Ιωάννινα έχουν υπογραφεί το 2014 από τον πρώην υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας και πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Γιάννη Μανιάτη.
Την αλλοπρόσαλλη αυτή πολιτική ακολουθούν τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης, με τον κ. Φάμελλο να υποστηρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται τη συζήτηση για τους υδρογονάνθρακες και για το φυσικό αέριο ως μια συζήτηση που αφορά το παρελθόν και όχι το μέλλον.
Αγνοώντας δηλαδή αυτό που παραδέχονται οι ίδιοι οι παίκτες των ΑΠΕ ότι καθ' οδόν προς την πλήρη απανθρακοποίηση του 2050, ένα είναι το καύσιμο μετάβασης, το φυσικό αέριο.
Το μοντέλο Βενεζουέλας
Καιρό τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούν να ενδυθούν ένα ψευδοοικολογικό μανδύα, να πάρουν αποστάσεις από τα ορυκτά καύσιμα (κάποτε ήταν οι πιο πιστοί οπαδοί του λιγνίτη) και τους υδρογονάνθρακες, για τους οποίους το 2017 η τότε κυβέρνηση προωθούσε το περίφημο μοντέλο Βενεζουέλας. Ενα σχήμα όπου το το κράτος θα συμμετείχε απευθείας στην εξόρυξη και εμπορία του πετρελαίου.
Ενα μοντέλο που κινούνταν στην κατεύθυνση ότι το Δημόσιο θα διεκδικεί ακόμη και ρόλο βασικού μετόχου στις κοινοπραξίες έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων. Η φόρμουλα αυτή δεν είχε καμία εφαρμογή στη Δυτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ παρά μόνο σε χώρες με αποδεδειγμένα εδώ και δεκαετίες κοιτάσματα και μακρά εμπειρία στην εξόρυξη πετρελαίου. Τέτοιες για παράδειγμα είναι η Νορβηγία, η Ινδία, η Κίνα και χώρες της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής, όπως η Βενεζουέλα μέσω της κρατικής εταιρείας PDVSA.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου