Οι κινήσεις του, εκτός από τη σκοπιμότητα να προστατευθεί το πληγωμένο γόητρο της προεδρίας του στη Χαριλάου Τρικούπη, αποκτούν ευδιάκριτο στίγμα για τη διαχείριση της ζημιάς που θα έχει υποστεί, από την επαύριον των εκλογών.
Ο ίδιος άλλωστε παραδέχτηκε εμμέσως ότι θα αμφισβητηθεί η αρχηγία του μετά τις εκλογές, με την εξωραϊσμένη τοποθέτηση ότι θα θέσει εαυτόν στη βάσανο της αξιολόγησης. Τα σημάδια της... κατά κράτος ήττας του, στο εσωκομματικό πεδίο, αλλά και στην κεντρική πολιτική σκηνή, πυκνώνουν ημέρα με την ημέρα.
Είναι ο μεγάλος χαμένος των δημοσκοπήσεων κι ας μοστράρει τον υψηλό πήχη για την εκλογική βραδιά που εξυπηρετεί το αφήγημα για το ρόλο του ρυθμιστή της επόμενης ημέρας. Πολύ περισσότερο τα φληναφήματα που επιστρατεύει, ότι για την εγγυητική δράση που θα αναπτύξει ως άλλος Μωυσής, διότι όσα λέει «είναι γραμμένα στην πέτρα.
Ο Κρητικός πολιτικός και οι επιλογές του, αποδοκιμάζονται κοινοβουλευτικά και αυτοδιοικητικά, ενώ δημιουργεί ένα αρνητικό σερί εγκατάλειψης από υποψήφιους. Αμφισβητείται ανοιχτά ακόμη και από τα στελέχη που υποστήριξαν την πορεία του προς τον προεδρικό θώκο του κινήματος. Επιμένει όμως στις παλινδρομήσεις οι οποίες αποτελούν τη ρίζα για τον κατηφορική πορεία στην οποία μοιάζει παραδομένος.
Το δε αρχηγικό bullying στο οποίο ο Νίκος Ανδρουλάκης άσκησε σε βάρος του βουλευτή του, ο οποίος επιχείρησε να τον συνεφέρει πολιτικά, στην στρατηγική ασυναρτησία με το αντιδημοκρατικό υπόβαθρο, για το πρόσωπο του πρωθυπουργού, έδωσε τη θέση του σε μια μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα. Η προεδρική πυγμή όχι μόνο δεν κατέληξε στη διαγραφή του Ανδρέα Λοβέρδου, όπως άφηναν να εννοηθούν οι απειλητικές διαρροές, αλλά ξεθύμανε τελείως.
Μάλιστα ο κ. Ανδρουλάκης θα μπορούσε κάποιος να πει ότι εντέλει στοιχήθηκε στη γραμμή του Ανδρέα Λοβέρδου λανσάροντας και σποτάκι για να διαφημίσει ότι θα αποκαλύψει την φαεινή ιδέα του για την προσωπικότητα κοινής αποδοχής που σκοπεύει να προτείνει. Τα επικοινωνιακά τερτίπια του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, όμως δεν είναι αρκετά για να αποκρύψουν τη μεγάλη εικόνα που θα τον συνοδεύει έως την κάλπη της 21ης Μαΐου.
«Δεν θα υποδείξω εγώ ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός. Αυτό θα ήταν αλαζονεία και αμετροέπεια. Το πρόσωπο του πρωθυπουργού και των κορυφαίων υπουργείων θα είναι κοινής αποδοχής». Παρά τα ανεδαφικά αντεπιχειρήματα ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι εκτεθειμένος απέναντι στο σύνολο του εκλογικού σώματος για την προσπάθεια να προσηλυτίσει συνειδήσεις και να παρασύρει τον κόσμο σε τυφλές αποφάσεις για κάποιον άγνωστο Χ.
«Ποιος θα φταίει αν πάμε σε αστάθεια; Θα φταίει αυτός που βάζει πάνω απ’ όλα την καρέκλα του ή αυτός που βάζει πάνω απ’ όλα τα προβλήματα του ελληνικού λαού; Ενδιαφέρομαι για το μέλλον της πατρίδας μας και όχι για το μέλλον δύο πολιτικών αρχηγών, οι οποίοι έχουν κυβερνήσει και δεν ξεκινούν από το μηδέν».
Ούτε βέβαια αυτού του είδους οι δημόσιες δικαιολογίες, επαρκούν για να θολώσει ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, κατά την πάγια πρακτική του, το ντιλάρισμα με λύσεις που δήθεν προωθούν τη συνεργασία αλλά επί της ουσίας υπηρετούν την παραλυσία.
Γιώργος Παπακωνσταντίνου
Ο ίδιος άλλωστε παραδέχτηκε εμμέσως ότι θα αμφισβητηθεί η αρχηγία του μετά τις εκλογές, με την εξωραϊσμένη τοποθέτηση ότι θα θέσει εαυτόν στη βάσανο της αξιολόγησης. Τα σημάδια της... κατά κράτος ήττας του, στο εσωκομματικό πεδίο, αλλά και στην κεντρική πολιτική σκηνή, πυκνώνουν ημέρα με την ημέρα.
Είναι ο μεγάλος χαμένος των δημοσκοπήσεων κι ας μοστράρει τον υψηλό πήχη για την εκλογική βραδιά που εξυπηρετεί το αφήγημα για το ρόλο του ρυθμιστή της επόμενης ημέρας. Πολύ περισσότερο τα φληναφήματα που επιστρατεύει, ότι για την εγγυητική δράση που θα αναπτύξει ως άλλος Μωυσής, διότι όσα λέει «είναι γραμμένα στην πέτρα.
Ο Κρητικός πολιτικός και οι επιλογές του, αποδοκιμάζονται κοινοβουλευτικά και αυτοδιοικητικά, ενώ δημιουργεί ένα αρνητικό σερί εγκατάλειψης από υποψήφιους. Αμφισβητείται ανοιχτά ακόμη και από τα στελέχη που υποστήριξαν την πορεία του προς τον προεδρικό θώκο του κινήματος. Επιμένει όμως στις παλινδρομήσεις οι οποίες αποτελούν τη ρίζα για τον κατηφορική πορεία στην οποία μοιάζει παραδομένος.
Το δε αρχηγικό bullying στο οποίο ο Νίκος Ανδρουλάκης άσκησε σε βάρος του βουλευτή του, ο οποίος επιχείρησε να τον συνεφέρει πολιτικά, στην στρατηγική ασυναρτησία με το αντιδημοκρατικό υπόβαθρο, για το πρόσωπο του πρωθυπουργού, έδωσε τη θέση του σε μια μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα. Η προεδρική πυγμή όχι μόνο δεν κατέληξε στη διαγραφή του Ανδρέα Λοβέρδου, όπως άφηναν να εννοηθούν οι απειλητικές διαρροές, αλλά ξεθύμανε τελείως.
Μάλιστα ο κ. Ανδρουλάκης θα μπορούσε κάποιος να πει ότι εντέλει στοιχήθηκε στη γραμμή του Ανδρέα Λοβέρδου λανσάροντας και σποτάκι για να διαφημίσει ότι θα αποκαλύψει την φαεινή ιδέα του για την προσωπικότητα κοινής αποδοχής που σκοπεύει να προτείνει. Τα επικοινωνιακά τερτίπια του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, όμως δεν είναι αρκετά για να αποκρύψουν τη μεγάλη εικόνα που θα τον συνοδεύει έως την κάλπη της 21ης Μαΐου.
«Δεν θα υποδείξω εγώ ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός. Αυτό θα ήταν αλαζονεία και αμετροέπεια. Το πρόσωπο του πρωθυπουργού και των κορυφαίων υπουργείων θα είναι κοινής αποδοχής». Παρά τα ανεδαφικά αντεπιχειρήματα ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι εκτεθειμένος απέναντι στο σύνολο του εκλογικού σώματος για την προσπάθεια να προσηλυτίσει συνειδήσεις και να παρασύρει τον κόσμο σε τυφλές αποφάσεις για κάποιον άγνωστο Χ.
«Ποιος θα φταίει αν πάμε σε αστάθεια; Θα φταίει αυτός που βάζει πάνω απ’ όλα την καρέκλα του ή αυτός που βάζει πάνω απ’ όλα τα προβλήματα του ελληνικού λαού; Ενδιαφέρομαι για το μέλλον της πατρίδας μας και όχι για το μέλλον δύο πολιτικών αρχηγών, οι οποίοι έχουν κυβερνήσει και δεν ξεκινούν από το μηδέν».
Ούτε βέβαια αυτού του είδους οι δημόσιες δικαιολογίες, επαρκούν για να θολώσει ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, κατά την πάγια πρακτική του, το ντιλάρισμα με λύσεις που δήθεν προωθούν τη συνεργασία αλλά επί της ουσίας υπηρετούν την παραλυσία.
Γιώργος Παπακωνσταντίνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου