Για Σουσλόφ ξεκίνησε στο μικρόκοσμο του ΣΥΡΙΖΑ ο Νίκος Παππάς, προστατευόμενος του Θανάση Καρτερού κατάντησε, με τον πάλαι ποτέ δημόσιο απολογητή του υπαρκτού σοσιαλισμού (προ και μετά το Τσερνόμπιλ) να ξιφουλκεί υπέρ της αναγκαιότητας να υπερασπιστεί η ηγετική ομάδα τον Νίκο Παππά και όχι να τον παραδώσει βορά στους ταξικούς εχθρούς που περιμένουν να τον κατασπαράξουν!
Ο Καρτερός λειτουργεί, στην ουσία, ως αγγελιαφόρος του άλλοτε πολιτικά παρακοιμώμενου του Αλέξη Τσίπρα, του ανθρώπου που... ξεκίνησε να κατακτήσει την Ευρώπη όλη και να φέρει τις επαναστατημένες μάζες στο προσκήνιο για να κινήσουν την ιστορία και κατέληξε «να μένει στο νοίκι», δείγμα της προσήλωσης του στις ιδέες του ΣΥΡΙΖΑ κι επίσης απόδειξη ότι «ενώ μπορούσε να τα πάρει, δεν τα πήρε κι έμεινε στην ψάθα».
Η αγιογραφία του Νίκου Παππά στην Αυγή, δια χειρός Καρτερού, είναι το τελευταίο χαρτί που επιχειρεί να παίξει ο πανταχόθεν βαλλόμενος άλλοτε κολλητός του Αλέξη Τσίπρα σε μια περίοδο που τον ζώνουν τα φίδια για όσα έρχονται (είναι κι εκείνες οι άτιμες ηχητικές εγγραφές του κ. Μιωνή, που περιμένουν στην ουρά να ακουστούν και να διαβαστούν) και όσα μπορεί να τον οδηγήσουν στο εδώλιο με ελαφρύτερη κατηγορία την απιστία.
Τι εξυπηρέτηση κάνει ο Καρτερός κανείς δεν γνωρίζει, ούτε αν την αγιογραφία την όφειλε στον κ. Παππά από το παρελθόν.
Το μόνο βέβαιο είναι, πως στην προσπάθεια του να διασφαλίσει την απαραίτητη κομματική υποστήριξη στον Νικολάκη τον «καταδιωκόμενο», φτάνει στο έσχατο σημείο παραφροσύνης να υπονοεί, πως τον κ. Παππά τον κυνηγάνε οι δεξιοί «όχι για όσα δεν έκανε, αλλά για όσα έκανε», όταν τα μόνα επιτεύγματα του άλλοτε «γενικού νταραβεριτζή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ» ήταν ο διορισμός του πατέρα του στον ΟΑΣΘ, της συμβίας του πατέρα του και της κόρης της συμβίας του πατέρα του.
Σε κάθε περίπτωση βέβαια το θέμα στον ΣΥΡΙΖΑ (και γενικότερα σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ) αυτή την περίοδο δεν είναι οι επιδόσεις του κ. Καρτερού στις αγιογραφίες του νεόκοπου Μιχαήλ Σουσλόφ της Κουμουνδούρου, αλλά τα μηνύματα που στέλνει παντού και κυρίως στον άλλοτε αγαπημένο του Πρόεδρο Αλέξη Τσίπρα ο κ. Παππάς επιθυμώντας να του υπενθυμίσει πως πρέπει να συνεχίσει να τον διατηρεί εν ζωή, γιατί αν τον εγκαταλείψει «φίδι κολοβό που τον έφαγε».
Η κυβερνητική του θητεία, οι ειδικές αποστολές, οι αστικοί μύθοι που συνοδεύουν τις συναντήσεις του, τα ειδικά καθήκοντα που αναλάμβανε είναι σε θέση, εάν δημοσιοποιηθούν, να εξαερώσουν κάθε προσπάθεια της ηγετικής ομάδας να ορθοποδήσει ή ακόμη – ακόμη να απειλήσουν ευθέως τη φυσική ελευθερία ηγετικών παραγόντων του κόμματος.
«Τα λάθη» που επικαλείται ο κ. Καρτερός μόνο τέτοια δεν είναι. Αντίθετα, προκύπτουν ως αποτελέσματα κομματικών και κυβερνητικών αποστολών τις οποίες ο κ. Παππάς ανέλαβε μεν, δεν πρόκειται να κουβαλήσει μόνος του δε.
Ο κ. Παππάς είναι (δηλαδή ήταν, τώρα απλώς το φαντάζεται) ακόμη μια σημαντική παράμετρος στις εσωτερικές ισορροπίες του ΣΥΡΙΖΑ και μπορεί, επικαλούμενος την σωτηρία της ψυχής του και της φυσικής του ελευθερίας, να τινάξει στον αέρα κάθε εγχείρημα κεντροαριστερής διεύρυνσης με μια του λέξη.
Με την ομάδα Τσακαλώτου να ελέγχει σήμερα το κόμμα (σε συνεργασία με την παρέα Τζανακόπουλου), τον νέο Γραμματέα να μισεί θανάσιμα περιπτώσεις αλεξιπτωτιστών πολιτικών όπως ο κ. Παππάς, την ομάδα Τσίπρα σε καθαρή κομματική υποχώρηση και τους διάφορους παλαιοπασόκους και γεφυρατζήδες να προσβλέπουν στην πολιτική τους αναβάθμιση επενδύοντας στον πολιτικό αφανισμό του κ. Παππά, ο κυρ Νίκος δεν αισθάνεται καθόλου καλά τώρα τελευταία.
Αντιλαμβάνεται ότι «μονά – ζυγά μονόζυγα» είναι χαμένος από χέρι, δεν έχει κανένα πολιτικό μέλλον, καθώς κανείς δεν πρόκειται να επενδύσει πάνω του ούτε ένα σεντ, ο ΣΥΡΙΖΑ για τον ίδιο είναι εχθρικό έδαφος κι ο Τσίπρας δεν αποτελεί εξαίρεση στον μακρύ κατάλογο των επαγγελματιών της αριστεράς που χαίρονται να θυσιάζουν στο βωμό της δημόσιας εικόνας του κόμματος τα ισχυρότερα άλλοτε κομματικά στελέχη για να δείξει πόσο έντιμο είναι ο ίδιος.
Ο κ. Παππάς κατάντησε το μέτρο της εντιμότητας του κ. Τσίπρα και για το λόγο αυτό τα ψωμιά του είναι λίγα, το μέλλον αβέβαιο κι η φυλακή προ των πυλών της δρακογενιάς.
Για τον Τσακαλώτο η καρατόμηση του είναι δεδομένη, δεν συζητείται καν. Για τον Τζανακόπουλο η πολιτική του εξαφάνιση αποτελεί στοίχημα. Ο Ηλιόπουλος δεν του λέει καλημέρα.
Τι απομένει στον κ. Παππά; Να εισπράξει, στην καλύτερη, τις άριστες των διαβεβαιώσεων για την τύχη του, τη στήριξη που επιθυμεί και να εγκαταλείψει το καράβι σώος σε οποιαδήποτε ξέρα βολεύει τον καπετάνιο.
Αρκεί να είναι ελεύθερος και να μην βλέπει τον ήλιο ριγωτό…
Του Χρήστου Υφαντή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου