Την πρώτη ανάσα θα την πάρουμε (αν την πάρουμε) σε μια εβδομάδα.
Και βαθιές ανάσες θα πάρουμε (με το ζόρι) τέλος Ιουνίου αν συνεχίσουμε με σοβαρότητα και ο κ. Τσίπρας μαζέψει τους κλακαδόρους και τους αντάρτες της πλάκας που δεν πήραν χαμπάρι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνά αλλά νομίζουν ότι τα μνημονιακοι, τοκογλύφοι δανειστές, γερμανοτσολιάδες και Μερκελικοί είναι επαναστατικά συνθήματα... και το Γκαίτε κάτι σαν την κομαντατούρ...
Ρίξτε μια ματιά στον λογαριασμό που πλήρωσε προσωπικά ο κ. Τσίπρας μετά τον διασυρμό της χώρας από την τακτική Βαρουφάκη, τον εξευτελισμό μας με τις τριτοκοσμικού επιπέδου ανοησίες ότι θα γεμίσουμε τζιχαντιστές την Ευρώπη και τα κατινίστικα περί Γκαίτε και θα αντιληφθείτε τι και πόσα πέρασε ο πρωθυπουργός στο Βερολίνο.Ο κ. Τσίπρας υποχρεώθηκε να καταπιεί την διαρροή, προφανώς από την κα. Μέρκελ, της επιστολής του για τα άδεια ταμεία της χώρας και την οικονομική ασφυξία των ημερών.
Αναγκάσθηκε να δεχθεί ότι είναι γελοιότητες οι απειλές για το Γκαίτε και τους τζιχαντιστες.
Πήρε πίσω όλα τα περί Μερκελισμού στα οικονομικά της Ευρώπης καθώς και στα περί επιβολής λιτότητας αποκλειστικά από την Γερμανία.
Έβαλε σε ρεαλιστικές βάσεις τις συζητήσεις για τις οικονομικές σχέσεις Ελλάδας - Γερμανίας στις οποίες ασφαλώς και χωρούν πλάγιες συζητήσεις για αποζημιώσεις έστω και με έμμεσες παροχές.
Τι συμβαίνει λοιπόν με τον κ. Τσίπρα ο οποίος, σε 48 ώρες, οδήγησε στο περιθώριο το καραγιοζιλίκι της χώρας που αποτελούσε πρώτο θέμα της διεθνούς επικαιρότητας υποσκελίζοντας ακόμη και την πρόσφατη υστερία της Λεπέν;
Είναι κρυφός γερμανοτσολιάς ο κ. Τσίπρας και του φάνηκε... μετά τα μεγαλεία που πρόσφερε η κα. Μέρκελ στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες τραπεζώνοντας όλους τους επιφανείς της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Είναι γερμανοτσολιάς... ή δεν είναι οπότε η Μέρκελ, ο Σοιμπλε και ακολούθως οι Γιούνκερ, Σουλτς και Νταισενμπλουμ τρομοκρατήθηκαν και ίδρωσαν επειδή ο Βαρουφάκης βγάζει έξω τα πουκάμισα... περπατάει στητός... και βάφτισε την Τρόικα «θεσμούς» και την παράταση του μνημονίου συμβόλαιο;
Αν δεν είναι έτσι μήπως μας άφησαν να διασυρθούμε διεθνώς να καταλάβουμε ότι δεν έχουμε συμμάχους, για να μετατρέψουμε και τον Τσίπρα σε Βοναπάρτη της Ευρώπης;
Και πάνω απ όλα ότι είμαστε μόνοι μας, εντελώς άφραγκοι, ενώ κανείς δεν μας πρόκειται να μας δανείσει ούτε ρούβλια.
Μερικές σκηνές του σημερινού έργου «...όλοι αντάμα και η Ελλάδα χώρια» τις είδαμε και στην περίπτωση της Κύπρου, αλλά φαίνεται ότι δεν καταλάβαμε τι σημαίνει απομόνωση και στέγνωμα στις Τράπεζες και στην αγορά.
Και αφού δεν είδαμε τι γυρίσθηκε στην Κύπρο με κομπάρσους... τους Ρώσους, το έργο ξαναγυρίσθηκε στην Ελλάδα με τις σκηνές θρίλερ να κορυφώνονται τις δύο τελευταίες εβδομάδες.
Στο Βερολίνο όμως κάτι άλλαξε. Και η συνέχεια μπορεί να στηριχθεί σε σενάριο που θα προσθέσουμε εμείς ως κυβέρνηση αν θελήσουμε να παρακολουθήσουμε τις εξελίξεις της βασικής υπόθεσης... με σοβαρότητα και συνέπεια.
Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι οφείλουμε να σταματήσουμε τις γελοιότητες που μας οδήγησαν να χάσουμε δύο μήνες για να αποδείξουμε ότι είμαστε φανφάρα... και μόνο φανφάρα...
Σημαίνει ότι οφείλουμε ως χώρα να αναβαθμίσουμε την αξιοπιστία μας και τον σταθερό προσανατολισμό μας στην Ευρώπη αν θέλουμε να μας θεωρούν αξιοποιήσιμη ευρωπαϊκή περιοχή οι χώρες με έντονη εξωστρέφεια και οι επενδυτές που απαντούν σε προσφερόμενες επενδυτικές ευκαιρίες.
Η παρουσία στην Κίνα του αντιπροέδρου κ. Γιάννη Δραγασάκη για την αναβάθμιση των ελληνοκινέζικων σχέσεων δύο ημέρες μετά την επιτυχή παρουσία του κ. Τσίπρα στο Βερολίνο είναι μια εξαιρετική αρχή ενός κύκλου καλλιέργειας διεθνών σχέσεων της κυβέρνησης με στόχο τις άμεσες ανάγκες της Ελλάδας.
Ο κύκλος όμως αυτός πρέπει να συνεχισθεί και προς άλλες κατευθύνσεις. Και με άλλους ηγέτες.
Αντικείμενο να είναι η ενημέρωση για τις μεταρρυθμίσεις (με προτεραιότητα την αποκρατικοποίηση) και τα πιθανά σχέδια της κυβέρνησης για προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων με το κράτος συντονιστή και όχι συνεταίρο ή άθλιο μιζαδόρο.
Για τον λόγο αυτό χρέος του κ. Τσίπρα είναι να μαζέψει το κομματικά σούργελα που μπροστά στην αγωνία τους να εξασφαλίσουν προνόμια, τίτλους και έσοδα αγνοούν, προκλητικά θα έλεγα, τόσο τις προτεραιότητες για τις ανάγκες της χώρας όσο και την πιθανότατη τραγωδία να δούμε στο τέλος του 2015 τους άνεργους κοντά στα 2.000.000 και χωρίς προοπτική για απασχόληση.
Του Γιώργου Κράλογλου
George.kraloglou@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου