Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Βερολίνο την περασμένη Δευτέρα, αποτελεί ένα ακόμη κομματάκι του παζλ που συμπληρώνει την εικόνα της στροφής του κ. Τσίπρα στην πραγματικότητα.
Αυτό είναι ενθαρρυντικό για τα συμφέροντα της χώρας μας.
Τόσο μακροπρόθεσμα γιατί μας φέρνει πιο κοντά στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια, από την οποία πρόσφατα η Ελλάδα αυτοπεριορίστηκε σε μια πρωτοφανή απομόνωση, τη μεγαλύτερη μετά τη Χούντα...
των Συνταγματαρχών, όσο και βραχυπρόθεσμα, ενόψει του σοκ που αναμένεται να υποστούν τους επόμενους μήνες η ελληνική οικονομία και τα δημόσια και ασφαλιστικά ταμεία μας.
Η στροφή του Πρωθυπουργού στο Βερολίνο βάζει τέλος σε μια επικίνδυνη πολιτική επιλογή που αναδύθηκε προς στιγμήν και στόχευε στη συγκάλυψη εσωτερικών οικονομικών προβλημάτων ή και πολιτικών αδυναμιών και αντιφάσεων με τη δημιουργία ενός εξωτερικού εχθρού.
Η δήλωση του Πρωθυπουργού πως τα αίτια των ελληνικών προβλημάτων είναι και ενδογενή, βάζει τέλος επίσης στην εθνική «παλαβομάρα» πως για όλα φταίνε οι άλλοι, το Ευρώ ή οι διεθνείς τραπεζικές συνωμοσίες, ή η γερμανική λιτότητα. Μια «παλαβομάρα» πάνω στην οποία χτίστηκαν πολιτικές και δημοσιογραφικές καριέρες.
Ενδεχομένως να ανοίγει και το δρόμο για τον προσδιορισμό των πραγματικών αιτιών της ελληνικής χρεοκοπίας το 2010 η οποία έφερε τα μνημόνια που είτε γιατί δεν εφαρμόστηκαν, είτε επειδή ήταν λάθος μας έχουν οδηγήσει στο σημερινό αδιέξοδο.
Η στροφή του κ. Τσίπρα όπως αποτυπώνεται στη συμφωνία της 20ηςΦεβρουαρίου, τη συμφωνία της πρόσφατης «Επταμερούς» και τη συνάντηση με την καγκελάριο στο Βερολίνο, προαναγγέλλει την ευρωπαϊκή στροφή σε μια σειρά σημαντικών ζητημάτων που αφορούν αποκρατικοποιήσεις, αναδιάρθρωση του δημοσίου, ανεξαρτησία φοροεισπρακτικού μηχανισμού από κυβέρνηση και κόμμα.
Ο κ. Τσίπρας είτε αντελήφθη πως η πραγματικότητα και οι ρεαλιστικές λύσεις απέχουν από αυτά που διακήρυττε ως αντιπολίτευση και βρίσκεται πιο κοντά σε αυτό που προσβλητικά χαρακτήριζε μνημονιακές πολιτικές, είτε το γνώριζε αυτό και απλά δημαγωγούσε γιατί αυτό ήταν αποδοτικό πολιτικά...
Η στροφή του κ. Τσίπρα στην πραγματικότητα, ενισχύει το μέτωπο των ρεαλιστικών πολιτικών δυνάμεων που έστω και με λάθη και παραλείψεις κράτησαν τη χώρα όρθια τα τελευταία χρόνια της χρεοκοπίας.
Η στροφή αυτή του κ. Τσίπρα από την επομένη των εκλογών δεν αναμένεται να περάσει χωρίς κραδασμούς από την κυβέρνηση, την Κοινοβουλευτική του Ομάδα και το κόμμα που είναι δομημένα με τον αντίθετο προσανατολισμό.
Αρκετοί εκτιμούν πως οι μεταρρυθμίσεις που εγγυώνται την προσπάθεια παραμονής της χώρας στο Ευρώ και την ΕΕ θα βρουν υποστηρικτές στο Κοινοβούλιο από άλλες κοινοβουλευτικές ομάδες. Αυτό ισχύει... Ακόμη και αν ισχύει όμως δεν σημαίνει πως δεν θα προκαλέσει τεκτονικούς κραδασμούς και πιθανή αναδιάταξη ολόκληρου του πολιτικού σκηνικού, πέρα από τα χωρίς κανένα περιεχόμενο πλέον τετριμμένα όρια δεξιά και αριστερά.
Το εφιαλτικό για τη χώρα είναι πως αυτές οι τεκτονικές μετατοπίσεις θα λάβουν χώρα σε μια περίοδο έκρηξης της κρίσης στην ιδιωτική οικονομία, προβλημάτων στα δημόσια έσοδα και τις τράπεζες. Μια εύφλεκτη περίοδο που θα υπάρχει αυξημένος κίνδυνος η χώρα να βρεθεί εκτός ευρώ λόγω κάποιου ατυχήματος.
Πολλοί εφησυχάζουν πως η έξοδος από το ευρώ είναι αδύνατη. Όταν μια κοινωνία κινείται σε αχαρτογράφητα νερά κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει τι είναι αδύνατο και γιατί και τι είναι δυνατό. Αν ίσχυε αυτό δεν θα ήταν αχαρτογράφητα...
των Συνταγματαρχών, όσο και βραχυπρόθεσμα, ενόψει του σοκ που αναμένεται να υποστούν τους επόμενους μήνες η ελληνική οικονομία και τα δημόσια και ασφαλιστικά ταμεία μας.
Η στροφή του Πρωθυπουργού στο Βερολίνο βάζει τέλος σε μια επικίνδυνη πολιτική επιλογή που αναδύθηκε προς στιγμήν και στόχευε στη συγκάλυψη εσωτερικών οικονομικών προβλημάτων ή και πολιτικών αδυναμιών και αντιφάσεων με τη δημιουργία ενός εξωτερικού εχθρού.
Η δήλωση του Πρωθυπουργού πως τα αίτια των ελληνικών προβλημάτων είναι και ενδογενή, βάζει τέλος επίσης στην εθνική «παλαβομάρα» πως για όλα φταίνε οι άλλοι, το Ευρώ ή οι διεθνείς τραπεζικές συνωμοσίες, ή η γερμανική λιτότητα. Μια «παλαβομάρα» πάνω στην οποία χτίστηκαν πολιτικές και δημοσιογραφικές καριέρες.
Ενδεχομένως να ανοίγει και το δρόμο για τον προσδιορισμό των πραγματικών αιτιών της ελληνικής χρεοκοπίας το 2010 η οποία έφερε τα μνημόνια που είτε γιατί δεν εφαρμόστηκαν, είτε επειδή ήταν λάθος μας έχουν οδηγήσει στο σημερινό αδιέξοδο.
Η στροφή του κ. Τσίπρα όπως αποτυπώνεται στη συμφωνία της 20ηςΦεβρουαρίου, τη συμφωνία της πρόσφατης «Επταμερούς» και τη συνάντηση με την καγκελάριο στο Βερολίνο, προαναγγέλλει την ευρωπαϊκή στροφή σε μια σειρά σημαντικών ζητημάτων που αφορούν αποκρατικοποιήσεις, αναδιάρθρωση του δημοσίου, ανεξαρτησία φοροεισπρακτικού μηχανισμού από κυβέρνηση και κόμμα.
Ο κ. Τσίπρας είτε αντελήφθη πως η πραγματικότητα και οι ρεαλιστικές λύσεις απέχουν από αυτά που διακήρυττε ως αντιπολίτευση και βρίσκεται πιο κοντά σε αυτό που προσβλητικά χαρακτήριζε μνημονιακές πολιτικές, είτε το γνώριζε αυτό και απλά δημαγωγούσε γιατί αυτό ήταν αποδοτικό πολιτικά...
Η στροφή του κ. Τσίπρα στην πραγματικότητα, ενισχύει το μέτωπο των ρεαλιστικών πολιτικών δυνάμεων που έστω και με λάθη και παραλείψεις κράτησαν τη χώρα όρθια τα τελευταία χρόνια της χρεοκοπίας.
Η στροφή αυτή του κ. Τσίπρα από την επομένη των εκλογών δεν αναμένεται να περάσει χωρίς κραδασμούς από την κυβέρνηση, την Κοινοβουλευτική του Ομάδα και το κόμμα που είναι δομημένα με τον αντίθετο προσανατολισμό.
Αρκετοί εκτιμούν πως οι μεταρρυθμίσεις που εγγυώνται την προσπάθεια παραμονής της χώρας στο Ευρώ και την ΕΕ θα βρουν υποστηρικτές στο Κοινοβούλιο από άλλες κοινοβουλευτικές ομάδες. Αυτό ισχύει... Ακόμη και αν ισχύει όμως δεν σημαίνει πως δεν θα προκαλέσει τεκτονικούς κραδασμούς και πιθανή αναδιάταξη ολόκληρου του πολιτικού σκηνικού, πέρα από τα χωρίς κανένα περιεχόμενο πλέον τετριμμένα όρια δεξιά και αριστερά.
Το εφιαλτικό για τη χώρα είναι πως αυτές οι τεκτονικές μετατοπίσεις θα λάβουν χώρα σε μια περίοδο έκρηξης της κρίσης στην ιδιωτική οικονομία, προβλημάτων στα δημόσια έσοδα και τις τράπεζες. Μια εύφλεκτη περίοδο που θα υπάρχει αυξημένος κίνδυνος η χώρα να βρεθεί εκτός ευρώ λόγω κάποιου ατυχήματος.
Πολλοί εφησυχάζουν πως η έξοδος από το ευρώ είναι αδύνατη. Όταν μια κοινωνία κινείται σε αχαρτογράφητα νερά κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει τι είναι αδύνατο και γιατί και τι είναι δυνατό. Αν ίσχυε αυτό δεν θα ήταν αχαρτογράφητα...
Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας;
Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας, ήταν μια παροιμιώδης φράση του Δήμου Σταρένιου σε παλιές ελληνικές ταινίες όπου έπαιζε το ρόλο του συνεργάτη των Γερμανών κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Κατ’ αρχήν οι σημερινοί Γερμανοί δεν είναι ούτε φίλοι, ούτε εχθροί.
Μας συνδέουν αμοιβαία συμφέροντα, όπως μας χωρίζουν και διαφορές.
Μας συνδέουν επίσης κοινές πολιτικές και πολιτισμικές αξίες όπως και διαφορές στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις μικρότερες καθημερινές προκλήσεις της ζωής. Αν κοιτάξει κάποιος τι συμβαίνει με τη μαζική μετανάστευση, το Ισλαμικό Κράτος που απειλεί τη Δύση, τον οικονομικό ανταγωνισμό από την Ασία και εντός ολίγου από την Αφρική, αυτά που μας συνδέουν είναι πιο πολλά από αυτά που μας χωρίζουν.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους άλλους λαούς της Ευρώπης, όπου αυτά που μας συνδέουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν στον κοινό Ευρωπαϊκό μας πολιτισμό. Η Ε.Ε. και η Ευρωζώνη είναι ένα κοινό σπίτι που μπορεί να εξασφαλίσει την επιβίωσή μας στο αύριο με καλύτερους όρους απ΄ ό,τι το έπραξαν τα μικροσκοπικά για τα σημερινά δεδομένα της παγκοσμιοποίησης έθνη κράτη μέχρι σήμερα...
Φυσικά όπως συμβαίνει σε όλες τις μεγάλες αλλαγές οι τριβές στην αρχή είναι μεγάλες καθώς πολλοί χάνουν τη βολή τους και βγαίνουν από τα συνηθισμένα. Οι αλλαγές έχουν συνέπειες αλλά αν δεν συμβούν αυτές οι αλλαγές, οι συνέπειες θα είναι χειρότερες σε βάρος όλων των ευρωπαίων και αμετάκλητες σε λίγα χρόνια.
Οι επιλογές για την Ελλάδα τις επόμενες δεκαετίες είναι είτε να βρεθεί στο ίδιο καράβι με τους Ευρωπαίους μεταξύ των οποίων και οι Γερμανοί, είτε σε κάποιο καράβι με Σύριους και Λύβιους πρόσφυγες και διάφορους μαχητές ισλαμικών κρατών.
Συνοψίζοντας τα συμπεράσματα από την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στο Βερολίνο.
Αυτά που ήθελε να πει στην κ. Μέρκελ ο κ. Τσίπρας τα έγραψε στην επιστολή που προηγήθηκε και διέρρευσε η γερμανική πλευρά μέσω των FΤ.
Αυτά που ήθελε να ακούσει η εγχώρια κοινή γνώμη και το κομματικό κοινό τα είπε μπροστά στα μικρόφωνα δίπλα στην κ. Μέρκελ.
Τα περί κατοχικών αποζημιώσεων και σκανδάλου της Siemens αποτελούσαν «δραμαμίνες» για τη στροφή σε σχέση με τις προεκλογικές εξαγγελίες.
Τα μεγάλα προβλήματα για την κυβέρνηση Τσίπρα ξεκινούν σε λίγες εβδομάδες όταν θα χρειαστεί να επιβάλλει φόρους επί φόρων, να μειώσει μισθούς συντάξεις, και τον αριθμό των συνταξιούχων, να ανοίξει επαγγέλματα και γενικά όλα αυτά που άφησαν στη μέση οι προηγούμενες κυβερνήσεις των μνημονίων.
Μας συνδέουν αμοιβαία συμφέροντα, όπως μας χωρίζουν και διαφορές.
Μας συνδέουν επίσης κοινές πολιτικές και πολιτισμικές αξίες όπως και διαφορές στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις μικρότερες καθημερινές προκλήσεις της ζωής. Αν κοιτάξει κάποιος τι συμβαίνει με τη μαζική μετανάστευση, το Ισλαμικό Κράτος που απειλεί τη Δύση, τον οικονομικό ανταγωνισμό από την Ασία και εντός ολίγου από την Αφρική, αυτά που μας συνδέουν είναι πιο πολλά από αυτά που μας χωρίζουν.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους άλλους λαούς της Ευρώπης, όπου αυτά που μας συνδέουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν στον κοινό Ευρωπαϊκό μας πολιτισμό. Η Ε.Ε. και η Ευρωζώνη είναι ένα κοινό σπίτι που μπορεί να εξασφαλίσει την επιβίωσή μας στο αύριο με καλύτερους όρους απ΄ ό,τι το έπραξαν τα μικροσκοπικά για τα σημερινά δεδομένα της παγκοσμιοποίησης έθνη κράτη μέχρι σήμερα...
Φυσικά όπως συμβαίνει σε όλες τις μεγάλες αλλαγές οι τριβές στην αρχή είναι μεγάλες καθώς πολλοί χάνουν τη βολή τους και βγαίνουν από τα συνηθισμένα. Οι αλλαγές έχουν συνέπειες αλλά αν δεν συμβούν αυτές οι αλλαγές, οι συνέπειες θα είναι χειρότερες σε βάρος όλων των ευρωπαίων και αμετάκλητες σε λίγα χρόνια.
Οι επιλογές για την Ελλάδα τις επόμενες δεκαετίες είναι είτε να βρεθεί στο ίδιο καράβι με τους Ευρωπαίους μεταξύ των οποίων και οι Γερμανοί, είτε σε κάποιο καράβι με Σύριους και Λύβιους πρόσφυγες και διάφορους μαχητές ισλαμικών κρατών.
Σύνοψη
Συνοψίζοντας τα συμπεράσματα από την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στο Βερολίνο.
Αυτά που ήθελε να πει στην κ. Μέρκελ ο κ. Τσίπρας τα έγραψε στην επιστολή που προηγήθηκε και διέρρευσε η γερμανική πλευρά μέσω των FΤ.
Αυτά που ήθελε να ακούσει η εγχώρια κοινή γνώμη και το κομματικό κοινό τα είπε μπροστά στα μικρόφωνα δίπλα στην κ. Μέρκελ.
Τα περί κατοχικών αποζημιώσεων και σκανδάλου της Siemens αποτελούσαν «δραμαμίνες» για τη στροφή σε σχέση με τις προεκλογικές εξαγγελίες.
Τα μεγάλα προβλήματα για την κυβέρνηση Τσίπρα ξεκινούν σε λίγες εβδομάδες όταν θα χρειαστεί να επιβάλλει φόρους επί φόρων, να μειώσει μισθούς συντάξεις, και τον αριθμό των συνταξιούχων, να ανοίξει επαγγέλματα και γενικά όλα αυτά που άφησαν στη μέση οι προηγούμενες κυβερνήσεις των μνημονίων.
Κώστας Στούπας
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου