Η εικόνα που αναδεικνύεται μετά την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στη Γερμανία, είναι ότι η ελληνική πλευρά προτίθεται να κάνει μία στροφή προς τον ρεαλισμό και να προχωρήσει στις ζητούμενες μεταρρυθμίσεις προκειμένου να δοθεί από τους εταίρους και τους θεσμούς το πράσινο φως για την χρηματοδότηση της χώρας. Αν λοιπόν δεν έχουμε να κάνουμε με "υποκριτική" διπλωματία, όπως...
κάποια ξένα media κατηγορούν τον Έλληνα πρωθυπουργό μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο κ. Τσίπρας πράγματι επιθυμεί να επιτύχει αυτό που ονομάζουμε "έντιμο συμβιβασμό".
Το ερώτημα όμως που τίθεται, είναι το εξής: ο κ. Τσίπρας θέλει, ο κ. Λαφαζάνης μπορεί;
Ή με άλλα λόγια, η εσωκομματική αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ που εκφράζεται κυρίως μέσα από τη στάση της Αριστερής Πλατφόρμας, είναι διατεθειμένη να στηρίξει την λήψη αποφάσεων που υπερβαίνουν τα πολιτικά συμφωνηθέντα ως προς τις κόκκινες γραμμές της ελληνικής πλευράς στη διαπραγμάτευση;
Θα αποδεχθεί την επί της ουσίας αναστολή των περισσότερων προεκλογικών δεσμεύσεων και τα νέα βήματα προς τις απαιτήσεις των δανειστών;
Πέραν εκείνων που είχαν με πολύ μεγάλη δυσκολία γίνει αποδεκτά στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ;
Και με ορατό επόμενο βήμα, από τη στιγμή που θα δοθούν στους εταίρους εκείνα που απαιτούν, την έναρξη των διαπραγματεύσεων για ένα νέο Μνημόνιο που θα συνοδεύει ένα νέο δάνειο προς τη χώρα; Γιατί είναι προφανές ότι ακόμα και αν βρεθεί προσωρινή λύση μέσω της πλήρους αποδοχής από την ελληνική πλευρά εκείνων που συμφωνήθηκαν στις 20 Φεβρουαρίου και επαναβεβαιώθηκαν στις 20 Μαρτίου, η χώρα θα χρειαστεί πρόσθετη χρηματοδότηση για να ανταποκριθεί μεσομακροπρόθεσμα στις υποχρεώσεις της. Και να μπορέσει να συμμετάσχει στα χρηματοδοτικά οφέλη που θα προκύψουν από το QE και τα πακέτα Γιουνκέρ.
Τι θα πράξει λοιπόν ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και ένα μεγάλο κομμάτι του κυβερνώντος κόμματος;
Θα προχωρήσουν σε ένα δικό τους εσωτερικό "έντιμο συμβιβασμό" και θα στηρίξουν τα νομοσχέδια που θα πρέπει να προωθηθούν για να υλοποιηθεί η συμφωνία με τους εταίρους;
Ιδιαίτερα από τη στιγμή που διαπιστώνεται ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές χρηματοδοτικής λύσεις;
Ρωσία, Κίνα, ακόμη και... Ιράν, δεν μπορούν γεωπολιτικά αλλά και ουσιαστικά να υποκαταστήσουν τις χρηματοδοτικές πηγές της Ελλάδας.
Εντός της Ευρωζώνης η μόνη επιλογή είναι μία συμφωνία με τους εταίρους.
Τι θα συμβεί λοιπόν;
Εχω την αίσθηση ότι ο κ. Τσίπρας στο Βερολίνο ανέπτυξε τους προβληματισμούς του για τον "εσωτερικό εγκλωβισμό" που έχει στην κυρία Μέρκελ, η οποία πιθανώς να του αντιπαρέθεσε τους δικούς της εγκλωβισμούς από τον κ. Σόιμπλε. Οι οποίοι πράγματι σε ένα βαθμό εμφανίζονται ή χρησιμοποιούνται ως εμπόδια που της στερούν τη δυνατότητα να πάρει μεγαλύτερες πρωτοβουλίες. Τι συμβούλεψε άραγε η Γερμανίδα καγκελάριος τον Έλληνα πρωθυπουργό και ποιες αποφάσεις έχει λάβει αυτός; Και σε αυτές τις αποφάσεις ποιος είναι ο ρόλος και η συμμετοχή της Αριστερής Πτέρυγας και γιατί όχι ακόμα και των σημερινών κυβερνητικών του εταίρων;
Η επόμενη περίοδος είναι αρκετά πιθανό να δώσει πολιτικές εξελίξεις. Μένει να δούμε τι είδους θα είναι αυτές.
Θα αφορούν μία μεγάλη συναίνεση εντός του ΣΥΡΙΖΑ;
Θα αφορούν την αναδιάταξη των δυνάμεων που σήμερα στηρίζουν τη κυβέρνηση αν το εσωτερικό της μέτωπο διαρραγεί;
Θα αφορούν ευρύτερες πολιτικές συναινέσεις; Εντός του σημερινού κοινοβουλίου;
Η θα πρέπει να σκεφτούμε ότι ο κ. Τσίπρας, νιώθοντας πολιτικά ισχυρός και με τη δημοφιλία του στο ζενίθ ενδεχομένως να θελήσει να αποστασιοποιηθεί ή αλλιώς να απαλλαγεί από εσωκομματικά βάρη;
Οπως για παράδειγμα έπραξε κάποτε και ο Ανδρέας Παπανδρέου μετακινούμενος πολιτικά από σχεδόν ριζοσπαστικές θέσεις που είχε πριν τις εκλογές του 1981 σε πιο κεντρώες μετά τις εκλογές. "Καθορίζοντας" την αυλή του...
Βέβαια τότε ο αείμνηστος είχε τον χρόνο στην πορεία του προς την εξουσία να απαλλαγεί από τους "ενοχλητικούς" ριζοσπάστες και να αφομοιώσει τους τριγμούς.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε την ίδια χρονική άνεση.
Μήπως όμως βρίσκεται τώρα σε αυτή την πορεία; Και μήπως, αν βρεθεί μια βολική και πειστική αφορμή για προσφυγή σε κάλπες, να τον βολεύει μία αναδιάταξη των συσχετισμών στο κόμμα του τώρα που ο ίδιος νιώθει παντοδύναμος, ικανός πλέον να διαχειριστεί το εκλογικό παιχνίδι;
Ο ίδιος έχει δείξει ότι είναι σκληρός πολιτικός παίκτης.
Πώς θα κινηθεί σε μία συγκυρία όπου μάλιστα βρίσκεται και χωρίς αντιπάλους καθώς τα υπόλοιπα κόμματα παρουσιάζουν συνθήκες διάλυσης;
Μήπως έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του τις εκλογές;
Και μήπως τέθηκε αυτό στο τραπέζι στις συζητήσεις στο Βερολίνο;
Σενάριο;
Πιθανώς ναι.
Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει. Τι θα πράξει η πλευρά Λαφαζάνη;Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
dimitris.papakonstantinou@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου