Ποτέ δεν ήταν πιο κοντά η δραχμή...

Η κυβέρνηση διαπραγματεύεται, αυτό είναι βέβαιο. 
Ξεκίνησε ζητώντας διαγραφή του χρέους, εξαγγελίες όπως η κρατικοποίηση της ακτοπλοΐας, κατάργηση της τρόικας και του μνημονίου κλπ.
Η διαγραφή χρέους έχει αποσυρθεί. 
Για κρατικοποίηση της ακτοπλοΐας δεν ακούσαμε ξανά, αλλά ακούσαμε πως ο Υπουργός των Οικονομικών δεν έχει αντίρρηση για την αποκρατικοποίηση του ΟΛΠ.
Αν διαπραγμάτευση σημαίνει δούναι και λαβείν, είναι φανερό πως η κυβέρνηση διαπραγματεύεται. 
Η άλλη πλευρά δεν φαίνεται να διαπραγματεύεται. Παραμένει αμετακίνητη στα ουσιώδη και υποχωρεί μόνο σε επουσιώδη ζητήματα τα οποία μας προσβάλλουν ως κυβέρνηση και ως λαό.
Πριν λίγες μέρες η εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφέρθηκε...
στις διαβουλεύσεις μεταξύ εκπροσώπων της ελληνικής πλευράς και της άλλης πλευράς των «Ευρωπαϊκών Θεσμών». Υπομειδιώντας στους ξένους δημοσιογράφους διευκρίνισε πως η άλλη πλευρά απαρτίζεται από τα ίδια άτομα που απαρτιζόταν και η Τρόικα, απλά ονομάζεται αλλιώς γιατί έτσι επιθυμεί η ελληνική κυβέρνηση...

Το συμπέρασμα είναι πως η άλλη πλευρά δεν διαπραγματεύεται. Για την ακρίβεια η διαπραγμάτευση φαίνεται να τελείωσε εκεί που οι περισσότεροι νομίζουν πως ξεκίνησε: Την ημέρα της ιστορικής συνάντησης του κ. Βαρουφάκη με το κ. Νταϊζελμπλουμ στο Υπουργείο των Οικονομικών.

Χθες η κυβέρνηση έκανε αίτηση για την παράταση της δανειακής σύμβασης χωρίς ταυτόχρονη παράταση του μνημονίου των υποχρεώσεων που τη συνοδεύει. Η πρώτη ανεπίσημη αντίδραση ήταν αρνητική. Απέναντι στην Ελλάδα υπάρχει μια συμπαγής απόλυτη πλειοψηφία.

Στην κυβέρνηση εκλαμβάνουν την αμετακίνητη στάση που τηρεί η άλλη πλευρά σαν διαπραγματευτική τακτική. Αν όμως  δεν πρόκειται για διαπραγματευτική τακτική αλλά για παγιωμένη θέση, τι θα ακολουθήσει;

Οι δυνατές εξελίξεις είναι δυο.

α) Η μια είναι να υποχωρήσει η κυβέρνηση γιατί θα βρεθεί μπροστά σε τραπεζικούς περιορισμούς και την πιθανότητα χρεοκοπίας.

β) Η άλλη είναι να υποχωρήσει η Ευρωζώνη γιατί θα φοβηθεί το οικονομικό κόστος των συνεπειών μιας ελληνικής χρεοκοπίας και το πολιτικό κόστος μιας εξόδου της Ελλάδας από το Ευρώ.

Κυβέρνηση

Αν υποχωρήσει η κυβέρνηση, το προφίλ που έχει οικοδομήσει τα τελευταία χρόνια που είναι και αυτό που την ανέδειξε στην εξουσία θα καταρρεύσει σε μια νύχτα.

Επιπλέον κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις αντιδράσεις του κινήματος της πλατείας που με τις συγκεντρώσεις παρακινήθηκε να στηρίξει στις διαπραγματεύσεις τον τελευταίο καιρό.

Η καταστροφή του αντιμνημονιακού προφίλ, σε συνδυασμό με οικονομικές εξελίξεις, όπως μείωση κρατικών εσόδων, αύξηση ανεργίας λόγω επιδείνωσης του κλίματος τους τελευταίους μήνες θα δημιουργήσει εκρηκτικό πολιτικό κλίμα.

Αυτά που θα κερδίσει η ελληνική πλευρά με μια υποχώρηση είναι οι ανοιχτές τράπεζες, με την προσδοκία πως οι καταθέσεις θα επιστρέψουν γρήγορα και θα δοθεί η δυνατότητα σταδιακής χρηματοδότησης της οικονομίας. Θα αποφύγει επίσης τη χρεοκοπία αν δεν πληρώσει κάποια από τα ομόλογα που λήγουν προσεχώς.

Εντός του έτους θα πετύχει την αναδιάρθρωση του χρέους με στόχο πρωτογενή πλεονάσματα κοντά στο 1,5%.

Ευρωζώνη

Αν η Ευρωζώνη υποχωρήσει σε βασικά σημεία, θα είναι σαν να ανοίγει τον ασκό του Αιόλου. Οι κυβερνήσεις που εφάρμοσαν ανάλογα με την Ελλάδα μνημονιακά προγράμματα με επιτυχία θα βρεθούν εκτεθειμένες και θα υποστούν πολιτικό κόστος.

Η ενότητα του ευρώ θα κλονιστεί καθώς οι χώρες με ελλείμματα θα απαιτούν και οι χώρες χωρίς ελλείματα του βορρά θα πρέπει να απολογηθούν στους ψηφοφόρους τους για την κατασπατάληση των φόρων τους και των καταθέσεών τους.

Το κλίμα της αβεβαιότητας θα επιδεινώσει την πιστοληπτική ικανότητα της Ευρωζώνης και αυτό θα εντείνει τα υφεσιακά χαρακτηριστικά. Θα δούμε φυγή καταθέσεων από Ευρώπη.

Η σκληρή στάση είναι μονόδρομος για την επιβίωση του ευρώ.

Η ρήξη...

Η πρώτη συνέπεια συνολικής ρήξης στις διαπραγματεύσεις είναι το κλείσιμο της στρόφιγγας στις τράπεζες από την ΕΚΤ. Η πρώτη συνέπεια σ΄ αυτό είναι η επιβολή περιορισμών στις μετακινήσεις κεφαλαίων (αναλήψεις κλπ).

Η δεύτερη θα είναι το «κούρεμα» καταθέσεων για να αντιμετωπιστούν οι έκτακτες ανάγκες...

Και η τρίτη, η ανάγκη οικειοθελούς αποχώρησης από το ευρώ...

Η κατάσταση
 

Ήδη, οι εγγυητικές των ελληνικών τραπεζών δεν γίνονται δεκτές στο εξωτερικό. Οι προμηθευτές αναγκάζονται να πληρώνουν σχεδόν μετρητοίς για τα εμπορεύματα που εισάγουν. Με μια νέα επιδείνωση της θέσης των ελληνικών τραπεζών η ασφυξία θα ενταθεί και θα αρχίσουν να παρατηρούνται ελλείψεις στην αγορά. Ανάλογα προβλήματα αντιμετωπίζουν και οι εξαγωγικές επιχειρήσεις καθώς δυσκολεύονται στις προμήθειες πρώτων υλών. Σε κάποιες εταιρείες για να εξάγουν ήδη ζητείται ρήτρα συνεπούς εκτέλεσης της παραγγελίας...
Η μείωση της οικονομικής δραστηριότητας θα επιταχύνει τη μείωση των φορολογικών και κρατικών εσόδων και ασφαλιστικών εισφορών τα οποία ήδη κινούνται στο κόκκινο.
Ήδη, υπάρχουν καθυστερήσεις πληρωμών από το κράτος και το επόμενο στάδιο θα είναι οι καθυστερήσεις καταβολής μισθών και συντάξεων.
Στην περίπτωση μια χρεοκοπίας εντός του ευρώ τα άδεια κρατικά ταμεία θα αναγκάσουν τη κυβέρνηση να καταφύγει στην πληρωμή μισθών και συντάξεων με IOUs (Ι Owe You)  πιστοποιητικά που θα είναι ανταλλάξιμα με προϊόντα και ευρώ. Καθώς όμως η αγορά θα θέλει να πληρωθεί με ευρώ η ανταλλακτική τους αξία θα μειώνεται συνεχώς.
Τα IOUs είναι το πρώτο βήμα για μια άτακτη έξοδο στη δραχμή...
Μια άτακτη έξοδο την φοβάται ακόμη και ο κ. Λαφαζάνης που είναι υπέρμαχος της επιστροφής στη δραχμή. Οι συνέπειες θα είναι ανεξέλεγκτες και το πολιτικό κόστος ανυπολόγιστο...
Το συμπέρασμα είναι πως η ρήξη με τη Ευρωζώνη θα επιταχύνει τις εξελίξεις.
Η «γέφυρα»...

Ένα πρόγραμμα «γέφυρα» σαν αυτό που προσπαθεί να κερδίσει η κυβέρνηση δεν πρόκειται να εξαλείψει το κλίμα ανασφάλειας στην αγορά. Η οικονομική δραστηριότητα θα συνεχίσει να είναι παγωμένη και μέχρι το καλοκαίρι η ανεργία θα αρχίσει να σκαρφαλώνει και πάλι...
Τα φορολογικά έσοδα και οι ασφαλιστικές εισφορές θα συνεχίσουν μειούμενες. Περί το θέρος που θα διαπραγματευτεί η κυβέρνηση τη νέα συμφωνία, το κλίμα στο εσωτερικό θα είναι εκρηκτικό.
Η κυβέρνηση ρισκάρει να μην είναι αυτή που θα διαπραγματευτεί τη νέα συμφωνία.
Η μοναδική διέξοδος είναι η υπογραφή της επέκτασης του μνημονίου, οι αποκρατικοποιήσεις και οι μεταρρυθμίσεις που θα προσελκύσουν ξένες ιδιωτικές επενδύσεις. Αυτή η κυβέρνηση όμως απέχει πολύ ακόμη από αυτή την επιλογή.
Η καθημερινή ρητορική την παγιδεύει όλο και πιο βαθιά στο μονόδρομο της ρήξης.

Σ’ όλον αυτό το σκηνικό ο κίνδυνος ενός Grexit έχει αυξηθεί. Οι εκτιμήσεις πολλών διεθνών οίκων και ειδικών το ανεβάζουν στο 30-50%. Η στήλη εκτιμά πως είναι υψηλότερο, λόγω των χαμηλών αντανακλαστικών της κυβέρνησης και της αδυναμίας ρεαλιστικής επαφής με την πραγματικότητα.

2) Τρεις δρόμοι που οδηγούν στη δραχμή...

Μύθος 6: Το Grexit είναι κινδυνολογία. Δεν θα συμβεί.
Αλήθεια: Λάθος. Αν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ, το Grexit έχει σημαντική πιθανότητα να συμβεί με τους εξής τρεις τρόπους. Πρώτα, αν η κυβέρνηση προσπαθήσει να μην πληρώσει το χρέος στους Ευρωπαίους (δες μύθο 2). Ο δεύτερος τρόπος είναι αν η κυβέρνηση δεν μπορεί να πραγματοποιήσει το πρόγραμμά της (αύξηση μισθών και συντάξεων, αύξηση του αριθμού των δημοσίων υπάλληλων και του κράτους γενικά, αντιστροφή των αποκρατικοποιήσεων) μέσα στο ευρώ απλά και μόνο γιατί δεν θα έχει πρόσβαση σε πιο πολλά ευρώ. Οι Ευρωπαίοι δεν θα δανείσουν χωρίς νέο μνημόνιο, οι αγορές ζητούν απαγορευτικά επιτόκια, και ο εσωτερικός αναγκαστικός δανεισμός από τις καταθέσεις θυμίζει τη γερμανική κατοχή. Χωρίς ευρώ, η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να φύγει από μόνη της από το ευρώ. Ο τρίτος τρόπος είναι το Grexit να γίνει από λάθος. Η διαπραγμάτευση των άπειρων πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ με την τρόικα μπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες. Υπάρχουν σημαντικές πιθανότητες «λάθους» που οδηγεί σε Grexit. Παρατηρώντας τις τιμές που διαμορφώνονται στις χρηματαγορές, ξέρουμε ότι η πιθανότητα του Grexit (και για τους τρεις λόγους) κάθε άλλο παρά αμελητέα είναι. Οι τιμές των κρατικών ομόλογων στη δευτερογενή αγορά δείχνουν ότι οι χρηματαγορές δίνουν στο Grexit πιθανότητα 25-30% αν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

Βλέπε:Επτά μύθοι και επτά αλήθειες...

3) Νταούλια και βιολιά - ή μήπως καμπάνες;
 

Η κατάσταση κρέμεται σε μια κλωστή. Το πρώτο ζήτημα είναι "τι θα αιτηθεί η ελληνική κυβέρνηση". Αίτημα επέκτασης της δανειακής σύμβασης έξω από Πρόγραμμα Στήριξης δεν καλύπτει τη σχετική κανονιστική απαίτηση. Η "συστατική" που θα λάβει ο Ντράγκι εξαρτάται από το πώς θα εισπράξει (ή θα θελήσει να εισπράξει ή θα καμωθεί πως εισπράττει) ο Ντάισελμπλουμ - και όποιος άλλος με τον οποίο θα διαβουλευθεί. Η επίσημη θέση του Eurogroup είναι "παράταση μπορεί να υπάρξει μόνο για το τρέχον πρόγραμμα".
 

Βλέπε: Νταούλια και βιολιά - ή μήπως καμπάνες;

 

Πηγή:www.capital.gr