Είναι δυνατόν να γίνει πιστευτό ότι βαδίσαμε «στα κουτουρού», αναστατώσαμε το σύμπαν επί ένα χρόνο, για να μας πει μετά η Κομισιόν ότι δεν συμφωνεί;
Οφείλω να ομολογήσω, ότι λόγω επαγγελματικής διαστροφής είμαι αρκετά καχύποπτος, όσον αφορά τις επίσημες ανακοινώσεις πολιτικών. Και φυσικά δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, με την αιφνίδια αποχώρηση της Gazprom από την διεκδίκηση της ΔΕΠΑ...
Ας ξεκινήσουμε από το «αιφνίδια». Οι αρμόδιοι έδειξαν έκπληξη με την μη κατάθεση προσφοράς από τους Ρώσους, επειδή όπως είπαν δεν είχαν κάποια ένδειξη γι’ αυτό. Αν ζούσαμε σε σοβαρό κράτος, θα ρωτούσαμε με τι ασχολούνται οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας, εκτός από το να παρακολουθούν όσους ενοχλούν το Σύστημα, εντόπιο ή διεθνές. Δεν το ρωτάμε όμως, επειδή φαντάζει ως αστείο να έχουμε και «οικονομική αντικατασκοπεία».
Να ρωτήσουμε όμως τους αρμοδίους, που εξεπλάγησαν. Οι Ρώσοι, μέχρι την τελευταία ημέρα, ζητούσαν εξασφάλιση ότι θα εισπράξουν τα χρέη των επιχειρήσεων προς την ΔΕΠΑ. Και για να αποχωρήσουν, σημαίνει ότι δεν έλαβαν τις εγγυήσεις που ζητούσαν. Διότι υπάρχει δεδομένη και αναμφισβήτητη η επιθυμία των Ρώσων «να πατήσουν πόδι στην Ελλάδα, στον τομέα της ενέργειας». Γιατί, λοιπόν, ήταν απρόσμενη για τους αρμοδίους, η αποχώρηση των Ρώσων;
Και αν ακόμη πρόκειται για «παιχνίδι» των Ρώσων, αφού επανερχόμενοι στην επόμενη προκήρυξη και γνωρίζοντας πως η προσφορά τους είναι πολύ υψηλή ώστε να μη υπάρξει ανταγωνιστής, και έτσι θα επιβάλουν τους όρους τους, πάλι μού είναι αδύνατο να εξηγήσω, γιατί ήσαν τόσο βέβαιοι οι αρμόδιοι για την προσφορά τους, ώστε να μη περιμένουν την αποχώρηση, αφού δεν εκπληρωνόταν ο -λογικός- όρος που έθεσαν οι Ρώσοι;
Για να κλείσει το θέμα με τους αρμοδίους, παρατίθεται μια παράγραφος από το τηλεγράφημα του Reuters, όπου τόσο υψηλόβαθμος αξιωματούχος που συμμετέχει στην πώληση και που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του, όσο και στέλεχος του ελληνικού ενεργειακού κλάδου, είπαν ότι οι αρμόδιοι δεν χειρίστηκαν σωστά τις συνομιλίες της ιδιωτικοποίησης. «Το χειρίστηκαν με ερασιτεχνικό τρόπο. Η κυβέρνηση είχε διμερείς συνομιλίες με την Gazprom και στο τέλος οι Ρώσοι αποσύρθηκαν», είπε ο αξιωματούχος.
Έτσι συνέβησαν άραγε; Ένα τόσο σοβαρό θέμα, με αλλεπάλληλες -περίεργες- αναβολές, το χειρίστηκε η κυβέρνηση με ερασιτεχνικό τρόπο; Και τι σημαίνει η δήλωση του κ. Α. Σαμαρά, ότι η τροπή που πήραν τα πράγματα δεν προήλθε από εμάς, αλλά «έξω από εμάς»;
Έξω από εμάς είναι η Κομισιόν και οι Η.Π.Α. Επί μήνες διοχετεύεται η πληροφορία, ότι δεν είναι βέβαιο πως η Κομισιόν θα εγκρίνει τη συμφωνία με τους Ρώσους. Γι’ αυτόν άλλωστε τον λόγο, οι Ρώσοι επέμειναν ότι πρέπει να τους επιστραφεί η εγγύηση σ’ αυτήν την περίπτωση. Ερώτηση: Αυτή είναι η λογική σειρά επίτευξης μιας συμφωνίας; Συζητούμε επί ένα χρόνο, μπλέκουμε ακόμη και με λεπτομέρειες, τις επιλύουμε τελικά, συμφωνούμε, υπογράφουμε και μετά προσευχόμαστε να γίνει δεκτή η συμφωνία από τρίτους;
Ή μήπως ακολουθείται η μέθοδος που εφαρμόζει και ένα παιδί του νηπιαγωγείου, το οποίο αν θέλει να παίξει στο σπίτι του φίλου του, δεν συμφωνεί πρώτα και μετά παίρνει την έγκριση του μπαμπά, αλλά ρωτάει «μπαμπά, με αφήνεις να παίξω με τον φίλο μου», και ύστερα πράττει ανάλογα. Η κυβέρνηση, δεν θα έπρεπε πρώτα να συνεννοηθεί με την Κομισιόν, τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται, ώστε κατά την συμφωνία με τους Ρώσους, να γνωρίζει ποια είναι τα όριά της;
Είναι δυνατόν να γίνει πιστευτό ότι βαδίσαμε «στα κουτουρού», αναστατώσαμε το σύμπαν επί ένα χρόνο, για να μας πει μετά η Κομισιόν ότι δεν συμφωνεί; Αυτό πια δεν είναι ερασιτεχνισμός! Δεν ξέρω καν, πώς να το χαρακτηρίσω.
Για τις Η.Π.Α. είχαμε ξαναγράψει στην στήλη και μάλιστα με την αποκλειστικότητα της μεταφοράς της φράσης, πως δεν επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν οι Ρώσοι στην Ελλάδα «σε τομείς που έχουν σχέση με σωλήνες και σύρματα». Μάλιστα, είχαμε γράψει και σε σημείωμα, πως περιμένουμε με αγωνία να δούμε πως θα ξεμπερδέψει η κυβέρνηση «με το δίλημμα να μη δυσαρεστήσει ούτε τους Αμερικανούς, ούτε τους Ρώσους».
Και να λοιπόν, που ως εκ θαύματος -σαν από μηχανής θεός, έλεγαν οι παππούδες μας- βρέθηκε η λύση. Δεν φταίει η κυβέρνηση που διώχνει τους Ρώσους, αλλά οι πελάτες της ΔΕΠΑ, που δεν είναι βέβαιο αν θα πληρώσουν τα χρέη τους. Κι επειδή τα χρέη οφείλονται κυρίως από 3-4 μεγαλοκαταναλωτές, δεν θα μπορούσε κάποιος καχύποπτος να υποθέσει, ότι σκόπιμα η κυβέρνηση δεν φρόντισε για είσπραξη των χρεών, ώστε να αποθαρρύνει τους Ρώσους; Μόνο που, αν χρησιμοποιήθηκε αυτή η Γκαιμπελίστικη μέθοδος, οι Ρώσοι χρησιμοποιούν Καγκεμπίστικες μεθόδους.
Αν δεν συνέβη έτσι, και η αποτυχία οφείλεται απλώς σε ερασιτεχνισμό, τότε ας κατεβάσουμε τα ρολά.
Ο Μακεδών
Ας ξεκινήσουμε από το «αιφνίδια». Οι αρμόδιοι έδειξαν έκπληξη με την μη κατάθεση προσφοράς από τους Ρώσους, επειδή όπως είπαν δεν είχαν κάποια ένδειξη γι’ αυτό. Αν ζούσαμε σε σοβαρό κράτος, θα ρωτούσαμε με τι ασχολούνται οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας, εκτός από το να παρακολουθούν όσους ενοχλούν το Σύστημα, εντόπιο ή διεθνές. Δεν το ρωτάμε όμως, επειδή φαντάζει ως αστείο να έχουμε και «οικονομική αντικατασκοπεία».
Να ρωτήσουμε όμως τους αρμοδίους, που εξεπλάγησαν. Οι Ρώσοι, μέχρι την τελευταία ημέρα, ζητούσαν εξασφάλιση ότι θα εισπράξουν τα χρέη των επιχειρήσεων προς την ΔΕΠΑ. Και για να αποχωρήσουν, σημαίνει ότι δεν έλαβαν τις εγγυήσεις που ζητούσαν. Διότι υπάρχει δεδομένη και αναμφισβήτητη η επιθυμία των Ρώσων «να πατήσουν πόδι στην Ελλάδα, στον τομέα της ενέργειας». Γιατί, λοιπόν, ήταν απρόσμενη για τους αρμοδίους, η αποχώρηση των Ρώσων;
Και αν ακόμη πρόκειται για «παιχνίδι» των Ρώσων, αφού επανερχόμενοι στην επόμενη προκήρυξη και γνωρίζοντας πως η προσφορά τους είναι πολύ υψηλή ώστε να μη υπάρξει ανταγωνιστής, και έτσι θα επιβάλουν τους όρους τους, πάλι μού είναι αδύνατο να εξηγήσω, γιατί ήσαν τόσο βέβαιοι οι αρμόδιοι για την προσφορά τους, ώστε να μη περιμένουν την αποχώρηση, αφού δεν εκπληρωνόταν ο -λογικός- όρος που έθεσαν οι Ρώσοι;
Για να κλείσει το θέμα με τους αρμοδίους, παρατίθεται μια παράγραφος από το τηλεγράφημα του Reuters, όπου τόσο υψηλόβαθμος αξιωματούχος που συμμετέχει στην πώληση και που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του, όσο και στέλεχος του ελληνικού ενεργειακού κλάδου, είπαν ότι οι αρμόδιοι δεν χειρίστηκαν σωστά τις συνομιλίες της ιδιωτικοποίησης. «Το χειρίστηκαν με ερασιτεχνικό τρόπο. Η κυβέρνηση είχε διμερείς συνομιλίες με την Gazprom και στο τέλος οι Ρώσοι αποσύρθηκαν», είπε ο αξιωματούχος.
Έτσι συνέβησαν άραγε; Ένα τόσο σοβαρό θέμα, με αλλεπάλληλες -περίεργες- αναβολές, το χειρίστηκε η κυβέρνηση με ερασιτεχνικό τρόπο; Και τι σημαίνει η δήλωση του κ. Α. Σαμαρά, ότι η τροπή που πήραν τα πράγματα δεν προήλθε από εμάς, αλλά «έξω από εμάς»;
Έξω από εμάς είναι η Κομισιόν και οι Η.Π.Α. Επί μήνες διοχετεύεται η πληροφορία, ότι δεν είναι βέβαιο πως η Κομισιόν θα εγκρίνει τη συμφωνία με τους Ρώσους. Γι’ αυτόν άλλωστε τον λόγο, οι Ρώσοι επέμειναν ότι πρέπει να τους επιστραφεί η εγγύηση σ’ αυτήν την περίπτωση. Ερώτηση: Αυτή είναι η λογική σειρά επίτευξης μιας συμφωνίας; Συζητούμε επί ένα χρόνο, μπλέκουμε ακόμη και με λεπτομέρειες, τις επιλύουμε τελικά, συμφωνούμε, υπογράφουμε και μετά προσευχόμαστε να γίνει δεκτή η συμφωνία από τρίτους;
Ή μήπως ακολουθείται η μέθοδος που εφαρμόζει και ένα παιδί του νηπιαγωγείου, το οποίο αν θέλει να παίξει στο σπίτι του φίλου του, δεν συμφωνεί πρώτα και μετά παίρνει την έγκριση του μπαμπά, αλλά ρωτάει «μπαμπά, με αφήνεις να παίξω με τον φίλο μου», και ύστερα πράττει ανάλογα. Η κυβέρνηση, δεν θα έπρεπε πρώτα να συνεννοηθεί με την Κομισιόν, τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται, ώστε κατά την συμφωνία με τους Ρώσους, να γνωρίζει ποια είναι τα όριά της;
Είναι δυνατόν να γίνει πιστευτό ότι βαδίσαμε «στα κουτουρού», αναστατώσαμε το σύμπαν επί ένα χρόνο, για να μας πει μετά η Κομισιόν ότι δεν συμφωνεί; Αυτό πια δεν είναι ερασιτεχνισμός! Δεν ξέρω καν, πώς να το χαρακτηρίσω.
Για τις Η.Π.Α. είχαμε ξαναγράψει στην στήλη και μάλιστα με την αποκλειστικότητα της μεταφοράς της φράσης, πως δεν επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν οι Ρώσοι στην Ελλάδα «σε τομείς που έχουν σχέση με σωλήνες και σύρματα». Μάλιστα, είχαμε γράψει και σε σημείωμα, πως περιμένουμε με αγωνία να δούμε πως θα ξεμπερδέψει η κυβέρνηση «με το δίλημμα να μη δυσαρεστήσει ούτε τους Αμερικανούς, ούτε τους Ρώσους».
Και να λοιπόν, που ως εκ θαύματος -σαν από μηχανής θεός, έλεγαν οι παππούδες μας- βρέθηκε η λύση. Δεν φταίει η κυβέρνηση που διώχνει τους Ρώσους, αλλά οι πελάτες της ΔΕΠΑ, που δεν είναι βέβαιο αν θα πληρώσουν τα χρέη τους. Κι επειδή τα χρέη οφείλονται κυρίως από 3-4 μεγαλοκαταναλωτές, δεν θα μπορούσε κάποιος καχύποπτος να υποθέσει, ότι σκόπιμα η κυβέρνηση δεν φρόντισε για είσπραξη των χρεών, ώστε να αποθαρρύνει τους Ρώσους; Μόνο που, αν χρησιμοποιήθηκε αυτή η Γκαιμπελίστικη μέθοδος, οι Ρώσοι χρησιμοποιούν Καγκεμπίστικες μεθόδους.
Αν δεν συνέβη έτσι, και η αποτυχία οφείλεται απλώς σε ερασιτεχνισμό, τότε ας κατεβάσουμε τα ρολά.
Ο Μακεδών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου