Ιστορία και επενδύσεις

Λοιπόν έχουμε και λέμε. 

Στα Δερβενάκια αντιδρούν κάποιοι επιστήμονες διότι, λένε, ότι ένας δρόμος μόλις 700 μέτρων θα προκαλέσει «σοβαρότατη και ανεπίστρεπτη αλλοίωση στον ιστορικό τόπο των Στενών» (Καθημερινή 24.6.2010). 

Στη Βοιωτία λιμνάζει η κατασκευή ενός θερμοηλεκτρικού σταθμού διότι «ο χώρος στον οποίο σχεδιάζεται να γίνει η μονάδα βρίσκεται 830 μ. από τον κηρυγμένο αρχαιολογικό χώρο της Χαιρώνειας, 2.700 μ. από την Ακρόπολη του Πανοπέα και περίπου 8 χιλιόμετρα από την αρχαία Δαύλεια» (Καθημερινή 24.12.2008). 

Στην Αιανή Κοζάνης οι αρχαιολόγοι αντιδρούν στην δημιουργία ενός μικρού πάρκου ηλιοσυλλεκτών διότι βρίσκεται πλησίον του αρχαιολογικού χώρου, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μια ήπια επένδυση και σχεδιάζεται να γίνει σε ιδιωτικό χώρο.

Στην Ημαθία υπήρξαν σφοδρές αντιδράσεις για την Μονάδα Επεξεργασίας Απορριμμάτων και Συγκρότησης Παραγωγής Ενέργειας διότι...

χωροθετήθηκε «ενάμισι χιλιόμετρο από τον κηρυγμένο αρχαιολογικό χώρο των Αιγών, όπου βρίσκεται, μεταξύ άλλων, ο τάφος του Φιλίππου Β΄ τον οποίον αποκάλυψε ο Μανόλης Ανδρόνικος, πέντε χιλιόμετρα από το Μουσείο, 350 μ. από τη λίμνη του Αλιάκμονα και πολύ κοντά σε προστατευμένη περιοχή ως Natura...» («Κ» 3.12.2008)

Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο προβληματίστηκε πολύ για να επιτρέψει «την έρευνα αποθεμάτων βωξιτικών κοιτασμάτων στην Παλαιοβούνα Βοιωτίας... 

Και δεν θα τους απασχολούσε τόσο, αν εκεί κοντά δεν ήταν η αρχαία Βούλιδα στα 1.600 μ., επίσης η Ιερά Μονή Δομβρούς ή Οσίου Σεραφείμ –χαρακτηρισμένο ιστορικό διατηρητέο μνημείο– και πολύ περισσότερο η Μονή Οσίου Λουκά... που απέχει 6,5 χιλιόμετρα από μία από τις θέσεις εκμετάλλευσης» («Κ» 18.12.2008).

Τα προσφυγικά της Αλεξάνδρας ρημάζουν· ούτε οι οικονομικοί μετανάστες που κάποτε κατοικούσαν εκεί, δεν τα καταδέχονται πια. «Οι φορείς των Αμπελοκήπων συντάσσονται με την Ενωση Σμυρναίων υπέρ της μετατροπής τους σε Μουσείο του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας και της Ανατολής... Ο σύλλογος των Αμπελοκήπων, επίσης, προτείνει τη διατήρηση των κινηματογράφων Αστρον και Ελληνίς μέσω της ανακήρυξής τους σε διατηρητέα μνημεία» («Κ» 26.11.2009).

«Οι κάτοικοι της Ριζούπολης, και πολλοί καλλιτέχνες, ζητούν να μην κατεδαφιστεί το εργοστάσιο της “Κολούμπια”... 

Θεωρούν κάθε κτίριο και κάθε παράπηγμα της δισκογραφικής εταιρείας ιστορικό, διότι εκεί περπάτησαν οι “κορυφαίοι της ελληνικής μουσικής”. 

Ο πρόεδρος του Συνασπισμού, κ. Αλέκος Αλαβάνος, ζήτησε ο χώρος να περιέλθει στο υπουργείο Πολιτισμού και να γίνει (τι άλλο;) Κρατικό Μουσείο Ελληνικής Δισκογραφίας» («Κ» 16.5.2006).

Αυτό είναι ένα μικρό (όσο επιτρέπει ο χώρος) απάνθισμα αντιδράσεων με πρόσχημα την ιστορία σε οποιαδήποτε επένδυση. 

Σήμερα εκκρεμούν στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο 714 υποθέσεις, και Κύριος οίδε πότε αυτές θα προχωρήσουν. 

Οπότε μένει μία λύση: επειδή αυτή η χώρα παράγει περισσότερη ιστορία απ’ όση θα της επέτρεπε να γίνει βιώσιμη, θα πρέπει να την περιφράξουμε ολόκληρη και να δώσουμε στους αρχαιολόγους το κλειδί. 

Εμείς θα μεταναστεύουμε και θα την επισκεπτόμαστε πού και πού, αν φυσικά μας το επιτρέψουν. 

Και η περιήγηση σε «ιστορικούς τόπους» κάποια αλλοίωση θα επιφέρει...

Tου Πασχου Μανδραβελη