Η κοινωνία πολώνεται προς τα δυο άκρα

Όποιος μιλάει για λαθρομετανάστευση δεν είναι απαραίτητα «ακροδεξιός.

Και όποιος ζητάει αυστηρά μέτρα κατά του καρτέλ των τραπεζών δεν είναι «ακροαριστερός»

Σήμερα η κοινωνία πολώνεται προς τα άκρα!

Όποιος δεν το βλέπει αυτό, δεν βλέπει τίποτε.

Κι όταν λέμε ότι η κοινωνία κινείται «προς τα άκρα», εννοούμε και τα δύο άκρα: Και το «δεξιό» με «σημαία» τα θέματα της ασφάλειας και της λαθρομετανάστευσης και το «αριστερό», εναντίον κυρίως των τραπεζών και του οικονομικού κατεστημένου που θέλουν στις καλές εποχές να οικειοποιούνται τη «λεόντειο μοίρα» των κερδών και στις κακές εποχές να «κοινωνικοποιούν» της ζημίες.

Αυτό δεν σημαίνει ότι όποιος μιλάει για λαθρομετανάστευση είναι «ακροδεξιός» ή «ρατσιστής». Ούτε σημαίνει πως όποιος ζητάει αυστηρά μέτρα κατά του καρτέλ των τραπεζών είναι «ακροαριστερός» ή «αντικαπιταλιστής»…

Σημαίνει απλώς, ότι τόσα χρόνια η – υποτιθέμενη – πολιτική ελίτ δεν καταλάβαινε τίποτε. Και έσπευδε να σπιλώσει (ως «ακραίο») όποιον έθετε τα πραγματικά προβλήματα – και της λαθρομετανάστευσης στο κοινωνικό πεδίο και του τραπεζικού καρτέλ στο οικονομικό και αναπτυξιακό πεδίο.

Τώρα τα προβλήματα αυτά έσκασαν σχεδόν ταυτόχρονα – το καρτέλ των τραπεζών, λόγω της διεθνούς χρηματοοικονομικής κρίσης και το ζήτημα της ασφάλειας, λόγω του κοινωνικού αναβρασμού σε πολλές λαϊκές γειτονιές. Κι από τη στιγμή που έσκασαν, υπάρχουν δύο μόνο δυνατότητες:

Είτε τα πολιτικά κόμματα εξουσίας θα τα δουν, θα κάνουν… γαργάρα όσα έλεγαν πριν και θα τα αντιμετωπίσουν…

Είτε θα εξακολουθούν να τα αγνοούν και τότε θα αναδείξουν – δια της αδρανείας τους – αληθινά ακραία κόμματα.

Την ακροδεξιά δεν τη φτιάχνουν οι ακροδεξιοί με τις κραυγές τους, αλλά οι «μετριοπαθείς» και οι «προοδευτικοί» με τη σιωπή και τη «μυωπικότητά» τους.

Όπως και παλαιότερα τον αριστερό ριζοσπαστισμό δεν τον έφτιαχναν οι Αριστεροί με τα συνθήματά τους, αλλά οι δεξιοί με την αβελτηρία τους μπροστά στην έκρηξη αυταρχισμού και κοινωνικής αδικίας.

Για να αποφύγουν να σπρώξουν μόνα τους την κοινωνία στα άκρα, τα κόμματα εξουσίας χρειάζονται να επιχειρήσουν αμφίπλευρη διεύρυνση. Να αποδεχθούν τα κοινωνικά αιτήματα και να προσπαθήσουν να τα διαχειριστούν.

Το πρόβλημα για τη ΝΔ δεν είναι αν θα «συνεργαστεί» με το ΛΑΟΣ. Το πρόβλημα είναι αν θα αντιμετωπίσει ως κυβέρνηση όλα εκείνα που το ΛΑΟΣ εκμεταλλεύθηκε ως αντιπολίτευση.

Το πρόβλημα, επίσης, δεν είναι αν το ΠΑΣΟΚ θα συγκυβερνήσει με τους «Οικολόγους-Πράσινους» ή με το ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα είναι αν το ΠΑΣΟΚ θα μπορέσει να διαχειριστεί τα αιτήματα που ανέδειξαν τα δύο αυτά μικρά κόμματα «στ’ αριστερά» του.

Kι εδώ υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ τους: Το ΠΑΣΟΚ κάνει ότι μπορεί για να επιτύχει την αμφίπλευρη διεύρυνση, αλλά δεν πείθει.

Αντίθετα, η ΝΔ δεν κάνει τίποτε για να επιτύχει την αμφίπλευρη διεύρυνση, παρά το γεγονός ότι πολλοί περιμένουν να το κάνει, για να πειστούν.

Ν.Ζ