Ακαδημαϊκός, διπλωμάτης, κάτοχος του Νόμπελ ειρήνης και γερόλυκος της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, ο Χένρι Κίσινγκερ μιλάει για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ και την μοναδική ευκαιρία που έχει να διεξάγει μια ειρηνική αμερικανική εξωτερική πολιτική.
Ερώτηση: Η πίστη των ανθρώπων στην δημοκρατία μήπως είναι μια μορφή αφέλειας;
Κίσινγκερ: Η πίστη στην έννοια της δημοκρατίας, ως μια πανανθρώπινη έννοια, αποτελεί πολύ συχνά μέρος της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Οι λεγόμενοι και νεοσυντηρητικοί [neo-cons] της κυβέρνησης Μπους είναι το πιο πρόσφατο σχετικό παράδειγμα. Αναφορικά με τη δημοκρατία πάντως, ο Ομπάμα είναι πιο ρεαλιστής από ότι ήταν ο Μπους.
Ερώτηση: Θεωρείτε ότι είναι εκπρόσωπος της realpolitik;
Κίσινγκερ: Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάτι σε σχέση με αυτή την έννοια. Πολλοί μου έχουν προσάψει ότι πολιτικά χρησιμοποιούσα την realpolitik. Δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ αυτή την έννοια. Είναι ένας τρόπος να με σχολιάσουν λέγοντας «Αυτός είναι Γερμανός πρέπει να τον προσέχουμε. Δεν έχει αμερικανική ματιά στα πράγματα.»
Ερώτηση: Είναι ένας τρόπος να σας κατηγορήσουν ως κυνικό?
Κίσινγκερ: Οι κυνικοί είναι απόλυτοι ως προς τις αξίες. Οι πολιτικοί βασίζουν τις αποφάσεις τους σε ηθικές πεποιθήσεις. Είναι εύκολο να διαχωρίζεις τον κόσμο σε ιδεαλιστές και σε αυτούς που στοχεύουν την εξουσία. Οι πρώτοι θεωρούνται άξιοι άνθρωποι ενώ οι δεύτεροι θεωρούνται υπαίτιοι για όλα τα κακά που συμβαίνουν στον κόσμο. Πιστεύω όμως ότι οι προφήτες έχουν προκαλέσει περισσότερα προβλήματα από τους πολιτικούς. Για μένα realpolitik είναι να πιστεύεις ότι υπάρχουν αντικειμενικές συνθήκες που καθορίζουν την εξωτερική πολιτική.
Ερώτηση: Και αν αυτές οι αξίες θεωρούνται απάνθρωπες και ιμπεριαλιστικές?
Κίσινγκερ: Τότε πρέπει να υπάρξει αντίσταση. Στην περίπτωση του Ιράν για παράδειγμα πρέπει να αναρωτηθούμε αν χρειάζεται αλλαγή του καθεστώτος προκειμένου όλες οι παρατάξεις να σεβαστούν η μία την άλλη.
Ερώτηση: Και τι πιστεύετε?
Κίσινγκερ: Είναι πολύ νωρίς για να πει κανείς. Θα σεβαστεί ο ιρανικός λαός την βούληση των θρησκευτικών ηγετών του? Θα μονιάσουν οι θρησκευτικοί ηγέτες; Πολλά αναπάντητα ερωτήματα.
Ερώτηση: Φαίνεστε πολύ διστακτικός...
Κίσινγκερ: Βλέπω δύο πιθανότητες. Ή θα έρθουμε σε σύγκρουση με το Ιράν ή θα συνεννοηθούμε. Σαν δημοκρατική χώρα ο μόνος τρόπος για να δικαιολογήσουμε στο λαό μας μια σύγκρουση είναι να δείξουμε ότι έχουμε κάνει μια σοβαρή προσπάθεια να την αποφύγουμε βασισμένη σε ιδέες που ο αμερικανικός λαός να δέχεται.
Ερώτηση: Οπότε είστε υπέρμαχος του ρεαλιστικού ιδεαλισμού.
Κίσινγκερ: Δεν υπάρχει συνταγή ρεαλισμού χωρίς μια δόση ιδεαλισμού. Η θεωρία της «ισχύος» ως μια φιλολογική ιδέα υπάρχει μόνο για τους ακαδημαϊκούς.
Ερώτηση: Πιστεύετε ότι ο λόγος του Ομπάμα στο Κάϊρο είχε κάποιο αντίκτυπο; Ή απλά γέννησε ψευδαισθήσεις αναφορικά με το τι μπορεί να επιτευχθεί μέσω της πολιτικής?
Κίσινγκερ: Ο Ομπάμα είναι σαν παίχτης του σκάκι που παίζει ταυτόχρονα με διαφορετικούς παίκτες και προσπαθεί να τους ευχαριστήσει όλους. Δεν έχω κάποια αντίρρηση για τον τρόπο προσέγγισης. Αλλά θα πρέπει να μπορέσει να ανταπεξέλθει σε όλα τα μέτωπα…
Ερώτηση: Η πολιτική του μέχρι στιγμής βασίζεται στους κανόνες της realpolitik;
Κίσινγκερ: Είναι πολύ νωρίς για να πούμε. Αν αυτό που θέλει να επικοινωνήσει στον Ισλαμικό κόσμο είναι ότι η Αμερική είναι ανοιχτή στο διάλογο σαν τρόπο προσέγγισης, τότε μπορεί πράγματι να πράττει πολύ σωστά. Αν όμως η εξωτερική του πολιτική βασιστεί στη λογική ότι κάθε κρίση μπορεί να λυθεί με έναν φιλοσοφικό λόγο, τότε θα έχει τα προβλήματα που είχε ο Πρόεδρος Γουίλσον με το τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου πολέμου.
Ερώτηση: Δεν έμεινε μόνο στα λόγια. Πίεσε το Ισραήλ να σταματήσει τους επικοισμούς στη Δυτική Όχθη και να αναγνωρίσει παλαιστινιακό κράτος.
Κίσινγκερ: Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μόνο δύο κράτη και πρέπει να υπάρχει ουσιαστική συμφωνία για τα σύνορα των δύο αυτών χωρών. Το πως θα γίνει αυτό απαιτεί πολλά παραπάνω από έναν λόγο.
Ερώτηση: Οι λέξεις «καλό» «κακό» έχουν θέση στην εξωτερική πολιτική?
Κίσινγκερ: Ναι αλλά με διαβαθμίσεις. Σπάνια σε απόλυτους όρους. Πιστεύω ότι υπάρχουν είδη κακού που πρέπει να καταστρέφονται χωρίς απολογίες. Αλλά δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε την ύπαρξη του κακού σαν δικαιολογία γι’ αυτούς που πιστεύουν ότι αντιπροσωπεύουν το καλό και άρα έχουν το ακαταλόγιστο προκειμένου να επιβάλουν τις αξίες τους.
Ερώτηση: Μήπως ζούμε το τέλος των μεγάλων συγκρούσεων?
Κίσινγκερ: Πιστεύω ότι ο Ομπάμα έχει μια μοναδική ευκαιρία να χαράξει μια ειρηνική αμερικανική εξωτερική πολιτική. Δεν βλέπω γιατί να συγκρουστούν οι μεγάλες χώρες όπως Κίνα, Ρωσία, Ινδία και Αμερική ώστε να χρειαστεί κάποια να πάει σε πόλεμο. Οπότε υπάρχει περιθώριο για διπλωματία. Επίσης η οικονομική κρίση περιορίζει τις χώρες για τα ποσά που ξοδεύουν στους εξοπλισμούς.
Ερώτηση: Δεν σας φοβίζει η κατάσταση στο Ιράν?
Κίσινγκερ: Ο φόβος δεν είναι καλός σύμβουλος για πολιτικούς. Μπορεί να συμβεί κάποια σύγκρουση σε περιφερειακό επίπεδο. Το Ιράν είναι μια μικρή και αδύναμη χώρα που έχει περιορισμένες δυνατότητες. Η σχέση της Κίνας με τον υπόλοιπο κόσμο είναι πιο σημαντική ιστορικά από ότι τα θέματα του Ιράν.
Διαβάστε παρακάτω ολόκληρη τη συνέντευξη:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου