Να φύγει ο Μητσοτάκης να φάμε κόκκινη ντομάτα

Τα αγροτικά μπλόκα θέλουν να εξασφαλίσουν ότι οι αγρότες θα ζουν άνετα με τη δουλειά τους, ότι οι καταναλωτές θα ξέρουν τι τρώνε και ότι θα εξαφανιστεί η ακρίβεια από την αγορά. 

Δεν μας είπαν ότι όλα τα προβλήματά τους θα λυθούν, όταν φύγει ο Μητσοτάκης. 

Σε ένα πράγμα έχουν δίκιο. 

Ότι κι αυτή η κυβέρνηση έκανε ελάχιστα πράγματα για την αγροτική οικονομία. Ωστόσο, πάντα υπάρχει χρόνος. Και η αρχή μπορεί να γίνει με το Επιμελητήριο των Αγροτών.

Θα σας πω τι πιστεύω ότι θα συμβεί. 

Στον ανασχηματισμό ο κ. Μητσοτάκης θα τοποθετήσει έναν άλλον βουλευτή από αγροτικό νομό και η ζωή θα συνεχιστεί. Οι αγρότες του νομού θα είναι βέβαιοι για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους. Ίσως, επειδή ένας δικός τους άνθρωπος θα εξαρτά το πολιτικό του μέλλον από τον δικό τους σταυρό. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Η εναλλαγή προσώπων δεν θα φέρει την επανάσταση στην αγροτική οικονομία. Κι αν μιλάμε για πρόσωπα και θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, ο Κώστας Τσιάρας δεν είναι κακός πολιτικός. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό το υπουργείο δεν χρειάζεται πολιτικό. Χρειάζεται ένα σχέδιο για το μέλλον και έναν σωστό τεχνοκράτη, για να υλοποιήσει την πολιτική απόφαση...

Κι εδώ μιλάμε για πολιτικές αποφάσεις και μόνο. Για παράδειγμα, η ουσία του προβλήματος του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι οι συμβάσεις διαχείρισης των κονδυλίων. Πέρασαν τόσοι και τόσοι υπουργοί τα τελευταία δέκα χρόνια, αλλά δεν είπε κάποιος ότι αυτό θα έπρεπε να αλλάξει, για να μην μας κρεμάσουν οι Ευρωπαίοι στα μανταλάκια! Έλειπε η πολιτική απόφαση. Και επί ΣΥΡΙΖΑ και επί ΝΔ. Υπουργούς είχαμε. Οι πολιτικές ηγεσίες, όμως, δεν θέλησαν να σπάσουν αυγά.

Πόσοι είναι οι αγρότες στην Ελλάδα; Αναλογικά με την υπόλοιπη Ευρώπη έχουμε υπερβολικά πολλούς αγρότες ή ανθρώπους που δηλώνουν αγρότες. Για προφανείς, φυσικά, λόγους. Και ποιος είναι ο κατ’ επάγγελμα αγρότης; Με πόσες καλλιέργειες και με τι εισόδημα; Αυτά θα πρέπει να τα ξεκαθαρίσουμε. Και μετά να πάμε στο Επιμελητήριο των Αγροτών. Χωρίς αυτό, χωρίς να ξέρουμε ποιος ζει απ’ αυτή τη δουλειά και ποιος δηλώνει αγρότης, για να πάρει την επιδότηση, πρόοδο δεν θα έχουμε. Η αγροτική οικονομία θέλει επενδύσεις, γνώση, κεφάλαια, συνεταιρισμούς. Είναι χίλια και δύο πράγματα που κάποτε τα είχαμε.

Αν, όμως, ο σκοπός μας είναι να συνεχίσουμε να παζαρεύουμε με τις τοπικές κοινωνίες τα ψηφαλάκια τους, τότε δεν έχουμε να κάνουμε κάτι. Θα έρθει ο επόμενος υπουργός από τον τάδε αγροτικό νομό, θα βγάλει δύο δεκαρικούς και η ζωή θα συνεχιστεί μέχρι τα μπλόκα της επόμενης χρονιάς.

Η αγροτική οικονομία είναι μία οικονομία που βασίζεται σε επενδύσεις. Νέα είδη καλλιέργειας, νέοι τρόποι καλλιέργειας, νέα μηχανήματα, καινοτόμες ιδέες, πετυχημένο marketing. Ο παράδεισος των νέων και δημιουργικών ανθρώπων. Υπάρχουν τέτοιοι! Υπάρχουν. Αμφιβάλλουμε αν είναι στα μπλόκα. Αλλά υπάρχουν. 

Και αυτοί οι άνθρωποι είναι μόνοι και αβοήθητοι. Δεν έχουν πρόσβαση σε φθηνά κεφάλαια, δεν έχουν αρωγό το κράτος στον βαθμό που θα ήθελαν σε ό,τι κάνουν. Πρέπει ο ένας να βρει τον άλλον. Ο επαγγελματίας αγρότης, ένα κράτος που θα ενδιαφέρεται για την αγροτική οικονομία και το κράτος να βρει τον αγρότη που θα θέλει να ευημερήσει για να παραμείνει ζωντανή η επαρχία. Ο αγρότης να βάλει τη δουλειά και το κράτος να του προσφέρει τα εργαλεία, για να πιάσει τόπο ο κόπος του.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι όλο αυτό που περιγράφουμε δεν έχει πολλά περιθώρια για να γίνει. Οι άνθρωποι στην περιφέρεια, όσοι ακόμη κάνουν όνειρα, είναι κουρασμένοι από τις υποσχέσεις και το κράτος είναι ανίκανο να κάνει τα στοιχειώδη. Και η λεγόμενη αναδιοργάνωση του αγροτικού τομέα θέλει πολύ δουλειά, πολλά κεφάλαια και αυστηρό προγραμματισμό. Όλα αυτά δεν μας ταιριάζουν. Δεν τα σηκώνει ο οργανισμός μας. Εμείς θέλουμε «όλα τα κιλά όλα τα λεφτά». Αυτό θέλανε πάντα τα μπλόκα, αυτό ικανοποιούσαν οι εκάστοτε ηγεσίες. Γιατί να αλλάξει τώρα;

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@liberal.gr