Η, κάτω από την ισχυρή πίεση των 87 υπογραφών στο γνωστό κείμενο –προειδοποίηση προς τον κ. Κασσελάκη, σύγκληση των κομματικών οργάνων θεωρείται (μένει να αποδειχθεί) η τελευταία πράξη του δράματος στον δρόμο προς μια ακόμη «εν τοις πράγμασι» (ίσως και τυπική) διάσπαση, στην οποία προσβλέπουν τόσο «τα ορφανά του Τσίπρα» όσο και οι Kasselistas «για να καθαρίσει η μπουγάδα»...
Μια διάσπαση, η οποία ανεξάρτητα αν προκύψει από σειρά ομαδικών διαγραφών, όπως το επιτελείο Κασσελάκη προγραμματίζει να αντιμετωπίσει την προϊούσα αμφισβήτηση στο πρόσωπο (και στις πράξεις) του «αρχηγού» ή από μια συντεταγμένη και οργανωμένη αποχώρηση ομάδας βουλευτών και μέρους των στελεχών της κεντρικής Επιτροπής, θα έχει το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα. Την περαιτέρω φυλλορόηση αυτού του μοναδικού παγκοσμίως σταλινικού μορφώματος με επικεφαλής έναν αποτυχημένο «εφοπλιστή της δεκάρας» σε νούμερο καλοκαιρινής επιθεώρησης με τον κ. Κασσελάκη στα κουστούμια, την κυρία Τζάκρη στο σενάριο, τον κ. Νίκο Παππά στη σκηνοθεσία και τον κ. Πολάκη στη διανομή ρόλων.
Ο κ. Κασσελάκης εμφανίζεται, σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις, αλλά και τις δημόσιες τοποθετήσεις του, αποφασισμένος να πιέσει τα πράγματα στα άκρα, να προκαλέσει τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα να πάρει δημοσίως θέση υπέρ του απειλώντας, αν δεν το κάνει, να του αφήσει «τον μουτζούρη της διάσπασης στα χέρια», οδηγεί το καράβι ευθέως στα βράχια, αλλά αυτό ουδόλως τον απασχολεί από την ώρα που κρατάει σφιχτά στα χέρια του τη σφραγίδα και την καρέκλα.
Στην προσπάθεια του να ηγεμονεύσει σε ένα ευρύτερο του ΣΥΡΙΖΑ χώρο, την περιβόητη «κεντροαριστερά», να ηγηθεί de facto των δήθεν εξελίξεων (με τις οποίες γελάει ο κάθε πικραμένος) και να κλειδώσει την προσωπική του κυριαρχία με την επίκληση του ρόλου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει κανένα πρόβλημα να ρισκάρει ακόμη και τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ στην ιεραρχία της Βουλής.
Οι εκβιασμοί του προς την κοινοβουλευτική ομάδα και τα στελέχη των οργάνων (κεντρική Επιτροπή) είναι απλοί και ισχυροί: ποντάρει στο ότι κανένας, ούτε καν ο κυρ Θανάσης ο Καρτερός, δεν στέργει μια νέα ευθεία και καθαρή διάσπαση για να μην την χρεωθεί (και μαζί της την πολιτική του εξαφάνιση), ξέρει ότι η δυναμική των αντιπάλων του δεν φτάνει από μόνη της να τον ανατρέψει (παρά τις προτροπές διάφορων να το πράξουν), παίζει σκληρά «μια στο καρφί και μια στο πέταλο» απέναντι στον τέως αρχηγό που παραμένει εγκλωβισμένος και πρακτικά ανήμπορος και βάσιμα πιστεύει ότι στο τέλος όλοι θα υποκύψουν στην πολιτική του αυθεντία.
Τα παραπάνω συστηματικά προβάλλονται από τα εξαπτέρυγα του και ουσιαστικά δεν συναντούν κανένα εμπόδιο παρά μόνο μερικές οργανωτίστικες παρατηρήσεις της πλάκας από την παλιά, καλή εποχή της λειτουργούσας αριστεράς, τις οποίες ο Κασσελάκης είτε δεν κατανοεί, είτε έχει ήδη απορρίψει.
Οι «απέναντι» εμφανίζονται θορυβώδεις, παραδοσιακά κομματικοί σε ένα οργανισμό που έχει από πολλού απωλέσει την εικόνα κανονικού κόμματος, ολίγιστοι πολιτικά και γραφικοί στην επιχειρηματολογία τους, στην ουσία αναζητούν την μαγική αφορμή για να εγκαταλείψουν το καράβι, αλλά δεν την βρίσκουν και την ίδια ώρα δεν θέλουν να χρεωθούν (μαζί τους και ο κ. Τσίπρας) μια τυπική διάσπαση στον απόηχο τη προηγούμενης που κατέληξε στα αζήτητα.
Η εκλογική τύχη της ομάδας Χαρίτση-Αχτσιόγλου, η οποία εξαερώθηκε στις ευρωεκλογές με ποσοστά λόγο πάνω από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ λειτουργεί ανασταλτικά να ληφθεί μια απόφαση ευθείας σύγκρουσης με την ομάδα των Kasselistas, επιλέγεται ένα ιδιόμορφο «αντάρτικο» μένω-φεύγω, που σύντομα θα καταλήξει και αυτό σε ανέκδοτο.
Απέναντι σε αυτή την μνημειώδη, πλην πραγματική, αμφισημία ο κ. Κασσελάκης διαμηνύει παντού στο κόμμα πως είναι έτοιμος για ομαδικές διαγραφές, αρχής γενομένης από κάτι Σπίρτζηδες και Θεοχαρόπουλους με ολίγη από Ραγκούσηδες, πρόσωπα που δεν θα λείψουν σε κανένα στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι διαγραφές τους θα στείλουν το μήνυμα που χρειάζεται στους υπόλοιπους. Μάλιστα, τοποθετεί αυτές τις διαγραφές την Κυριακή στην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής για να προσδώσει «διδακτικό χαρακτήρα» στις αποφάσεις του και να αναγκάσει την Όλγα να πάρει δημόσια θέση.
Την ίδια ώρα το παραμύθι της «μεγάλης κεντροαριστεράς» καίγεται πριν καν καλά-καλά ξεκινήσει την πορεία του, το έκαψε ο ίδιος ο κ Κασσελάκης (άρα και οι συν αυτώ), μένουν να το υπερασπιστούν μερικοί ανησυχούντες στο ΠΑΣΟΚ οι περισσότεροι από τους οποίους είναι ήδη υποψήφιοι αρχηγοί κι αναμένονται κι άλλοι.
Ο χώρος θα πορευτεί στην γενικευμένη ανυποληψία και στις προσωπικές μωροφιλοδοξίες διάφορων υποψήφιων αρχηγίσκων, η προσωπική μανία του κ. Κασσελάκη για μια πιθανή μελλοντική εξουσία θα του καταφέρει το τελειωτικό χτύπημα και θα διαλύσει όποιες ελπίδες γεννήθηκαν από μια ερμαφρόδιτη κατάσταση, όπως αυτή της Αθήνας.
Είπαμε, καναπές, κόακόλα, ποπ κορν και αραλίκι για το γέλιο που έρχεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου