Ο Αλέξης Τσίπρας και ο πολιτικός βούρκος

Πριν από μερικά χρόνια έστηναν κρεμάλες στην πλατεία Συντάγματος και έκαναν εικονικές δίκες. 

Στην αρχή γελούσαμε με τις ανοησίες αυτού του είδους και την παρωδία που προσπαθούσαν να μεταφράσουν σε πολιτική δραστηριότητα. Αργότερα τα πράγματα αγρίεψαν και πετροβολούσαν τους πολιτικούς τους αντιπάλους όπου τους έβρισκαν. 

Και αυτό πέρασε περίπου ως ακραία αλλά αναμενόμενη αντίδραση των δήθεν αγανακτισμένων που εν συνεχεία βρήκε πεδίο συνεργασίας το πάνω με το κάτω μέρος της γνωστής πλατείας. 

Τα αποτελέσματα εκείνης της αθλιότητας βρήκαν τον δρόμο προς την εξουσία το 2015... όταν πράγματι καβάλησαν το ποτάμι της οργής και συνεργάστηκαν με την ψεκασμένη – λούμπεν Ακροδεξιά. 

Κυβέρνησαν για σχεδόν πέντε χρόνια τον τόπο με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα. Κορόιδεψαν τους πάντες και διέλυσαν ό,τι είχε αντέξει έως τότε. Επαιξαν τη χώρα στα ζάρια και σώθηκε στο παρά ένα από τον γκρεμό χάρις στην… αγάπη των ξένων και τις άχρηστες επιπλέον θυσίες των πολιτών. 

Επέδειξαν κυνισμό και αλαζονεία, ενώ δεν δίστασαν να κακοποιήσουν τους θεσμούς όπως τη Δικαιοσύνη που υπέστη ταπεινώσεις και ευθεία ποδηγέτηση επί των ημερών τους. 

Κι ενώ αυτή η ευτέλεια αποδοκιμάστηκε και καταδικάστηκε σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις το 2019, αυτοί δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει γύρω τους. 

Τα τρία χρόνια που βρίσκονται στην αντιπολίτευση λογικά είχαν την ευκαιρία να ξανασκεφθούν τα λάθη τους και να αποτινάξουν βαρίδια που τους εκθέτουν. Δεν έκαναν απολύτως τίποτε επ’ αυτού και σε κάθε ευκαιρία επανέρχονται με τον ίδιο αήθη τρόπο υβρίζοντας και ενίοτε λοιδορώντας τους αντιπάλους τους. 

Τελευταίο παράδειγμα ο κατά τα λοιπά δήθεν σοβαρός κύριος Βερναρδάκης που συμπεριφέρθηκε ανήθικα και χυδαία στην υπουργό Παιδείας κυρία Νίκη Κεραμέως. Οταν κατάλαβε ότι ξεπέρασε τα όρια ζήτησε συγγνώμη, ενώ λίγες ώρες αργότερα προσπάθησε να δικαιολογήσει την ανοησία του με νέες προσβολές και κακίες. 

Η αξιοπρεπής κυρία Κεραμέως τελικώς μάλλον στάθηκε και τυχερή αφού αυτή η εχθρότητα επισκίασε κάθε συζήτηση για το επίμαχο νομοσχέδιό της για τις αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. 

Δεν πρόκειται λοιπόν για φαινόμενο Πολάκη ή Βερναρδάκη. Είναι η πεποίθηση ενός πολιτικού χώρου και κυρίως μιας τσογλανοπαρέας, όπως θα έλεγε και ο Σαββόπουλος, που δεν αντέχει στην κανονική πολιτική αντιπαράθεση και μετέρχεται μεθόδους υπονόμου.

Είχε πολλές ευκαιρίες να εκκαθαρίσει το κόμμα του από τους ακραίους αλλά δεν το έπραξε, καθώς είναι η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος.

Οσα ζήσαμε έως τώρα θα μοιάζουν με παιδικό πάρτι καθώς θα πλησιάζει ο χρόνος των εκλογών, κυρίως αν οι δημοσκοπήσεις συνεχίσουν να δείχνουν ότι τους χωρίζει μεγάλη απόσταση από την πρώτη θέση. 

Και όσο θα χοροπηδούν στον βούρκο τόσο πιο βαθιά θα μπαίνουν σε αυτόν. 

Ο Αλέξης Τσίπρας είχε πολλές ευκαιρίες να εκκαθαρίσει το κόμμα του από τους ακραίους αλλά δεν το έπραξε καθώς είναι η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος. Οχι γιατί δεν μπορούσε αλλά γιατί προφανώς με όλους αυτούς που κάνουν τη βρώμικη δουλειά νιώθει άνετα αν όχι και υπέροχα καθώς τον βγάζουν από τη δύσκολη θέση. 

Ας μην περιμένουμε λοιπόν να αλλάξουν, διότι απλούστατα δεν θέλουν και γι’ αυτό δεν μπορούν.

Παναγιώτης Λάμψιας
16.07.2022 • 20:52