Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο

«Δεν βάζει μυαλό ο ακροδεξιός εσμός!! 

(…) ΛΟΙΠΟΝ ΑΚΟΥΣΤΕ ΜΕ ΚΟΥΦΑΛΕΣ: 

 1) Αύριο φεύγω για διακοπές και θα το γλεντήσω 

 2) Και στη διάρκεια τους θα σας ΞΕΦΤΥΛΙΖΩ μέχρι να δείτε ΜΑΥΡΟ ΧΙΟΝΙ!!!!...), έγραφε στο face book με την καλλιέπεια του προσωπικού του στυλ ο Παύλος Πολάκης. Αυτός που στη Βουλή ζητούσε να μην αρθούν οι αιτήσεις ασυλίας του, ώστε να φωνασκεί, να βρίζει, εκ του ασφαλούς.

«Ο Μητσοτάκης είναι σε πανικό, άχρηστος και επικίνδυνος για το εθνικό συμφέρον» έγραφε ο πρώην σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού του... Πρωθυπουργού Τσίπρα, ο Νίκος Καρανίκας, με αφορμή την πρόσφατη τουρκική NAVTEX, για την οποία βγήκε άμεσα ο στόλος μας στο Αιγαίο. Αυτός ντε, που ο αντιρρησίας συνείδησης, που μυθοποιήθηκε η άρνησή του να υπηρετήσει, που έγιναν συναυλίες αλληλεγγύης για πάρτη του, αλλά τώρα ξάφνου έγινε πολέμαρχος. 

«Ο ΣΥΡΙΖΑ σας έχει κάνει την κω…ρα, να», φώναζε μετά παραστατικής χειρονομίας, μη και δε γίνει κατανοητό, μέσα στο Κοινοβούλιο η… «Εξέχουσα ιατρική προσωπικότης», συριζαίος βουλευτής Κώστας Μάρκου.

Απλώς ενδεικτικές οι τρεις πρόσφατες αναφορές, επειδή στον ΣΥΡΙΖΑ ψάχνονται πως και γιατί συγκροτήθηκε το αντι- ΣΥΡΙΖΑ ρεύμα, και δεν το πήρανε χαμπάρι. Ε, τι να πάρουν; Αφοί οι δημοσκοπήσεις των δημοσκόπων - υπαλλήλων τους, έδειχναν ότι στις εθνικές εκλογές σίγουρα κερδάμε. Οσες έδειχναν ότι δεν κερδάμε ήταν στημένες από τα συμφέροντα και τα ΜΜΕ του νεοφιλελευθερισμού. 

Θεωρούμε ότι μια βασική συνιστώσα της δημιουργίας του – υπαρκτού - αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου, είναι η πολιτισμική.

Και δεν αναφερόμαστε μόνο στη χυδαία γλώσσα εκείνων των στελεχών που δοκιμάζουν την αισθητική του κόσμου. Το να μην αποδέχεσαι τη χυδαία έκφραση στο δημόσιο λόγο, δεν ηθικολογικός μικροαστισμός ψευδεπίγραφης ευπρέπειας. Είναι υπεράσπιση του μέσου (όποιου) πολιτισμικού επιπέδου έχουμε κατακτήσει ως κοινωνία. 

Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο αναπτύχθηκε σταδιακά μέσα στην κοινωνία, «από τα κάτω» που λένε στην αριστερά, αλλά υπήρξαν αιχμιακές στιγμές που το σημάδεψαν και του έδωσαν ώθηση: 

Όταν π.χ. ο Τσίπρας το 2011 έλεγε σε συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» ότι η χρεοκοπία δεν υπάρχει, είναι ψέμα, είναι «παραμύθι που έχει δράκο», άρχισαν οι πρώτες οριοθετήσεις απέναντί του – οριοθετήσεις πέραν Αριστεράς και Δεξιάς, σκέτες αντι-ΣΥΡΙΖΑ. Τα πρώτα σχόλια κάποιων έκπληκτων ήταν: «Η δεν καταλαβαίνει τι του γίνεται ή μας θεωρεί γίδια και μας δουλεύει». 

Στην συνέχεια ήρθαν και άλλα πολλά - και γνωστά: Οι πλατείες του μίσους, όπου εκεί δεν ήταν αρχικά ένας λαός που διαδήλωνε αυθόρμητα. Ηταν κατ΄ αντιγραφήν των «αγανακτισμένων» της Ισπανίας ( παρεμπιπτόντως για την ιστορία και χωρίς να έχει ιδιαίτερη αξία για το παρόν κείμενο. Απλώς για τον σουρεαλισμό της υπόθεσης: Σε αγώνα μπάσκετ οι Ισπανοί έχαναν, και οι φίλαθλοί τους ανήρτησαν πανό το οποίο έγραφε «Ελληνες Ξυπνήστε», με σκοπό να πικάρουν τους αντιπάλους τους. Καθότι στο μπάσκετ είμαστε δύναμη, συνέφερε βαθμολογικά τους Ισπανούς να ξυπνήσουμε, να νικήσουμε τους αντιπάλους τους, για να προκριθούν οι Ισπανοί. Αυτό μεταφέρθηκε εδώ από τους πολιτικούς αγκιτάτορες ως οικτιρμός των Ισπανών «αγανακτισμένων για τους Ελληνες που σκύβουν το κεφάλι και δεν ξεσηκώνονται. Ε , αυτό ήταν! Μας χτύπησε στο φιλότιμο, δεν θέλαμε και πολύ, μαθημένοι είμαστε άλλωστε, και άρχισε το πανηγύρι - κλείνει η παρένθεση). 

Στην συνέχεια πάντως οι πλατείες μαζικοποπιήθηκαν από ένα λαό που διαμαρτύτερο γιατί δεν του χάριζαν τα δάνειά του και δεν του έδιναν τσάμπα επί πλέον εφτά. Ομως δεν ήταν αυτό το «σχίσμα» που επέφερε την αντι- ΣΥΡΙΖΑ στάση. Αυτή επήλθε από την άοκνη ευγενική χορηγία του ΣΥΡΙΖΑ, που μετέτρεψε τις πλατείες σε πλατείες του μίσους. Ξάφνου βρέθηκαν… οι αγνοί αγωνιστές να διαχωρίζονται από προδότες γερμανοτσιολιάδες. 

Δεν χρειαζόταν να είσαι ΠΑΣΟΚ για να εξεγείρεσαι, όταν στις εκλογές του 2012, και ενώ όλα τα κόμματα έκαναν ανοιχτές συγκεντρώσεις, το ΠΑΣΟΚ δεν τολμούσε επειδή μαινόμενοι Συριζαίοι δεν επέτρεπαν σε στελέχη του να αρθρώσουν λέξη (ποιος δε θυμάται το επιχειρηθέν λιντσάρισμα του Πεταλωτή στην Ηλιούπολη, σε ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση, ή τις εκκλήσεις υποψηφίων βουλευτών στο twitter που ενημέρωναν σε ποια ταβέρνα τρώει «αυτή την στιγμή ο ΓΑΠ», για να πάνε να του τις «βρέξουν»; Απλός πολίτης με δημοκρατική συνείδηση να ήσουν, εξεγειρόσουν. (στον ΣΥΡΙΖΑ νομίζουν ότι θα ξεχαστούν αυτά από μια κρίσιμη μάζα, επειδή βρέθηκαν αναξιοπρεπή Πασοκικά στελέχη που για μια θέση έδωσαν γην και ύδωρ στους υβριστές τους).

Επόμενος κρίκος, οι πρώτες εκλογές του 2015. Όχι το αστείο «αυταπατώμενο» πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, που δεν χρειαζόταν να είσαι οικονομολόγος για να ξέρεις ότι δεν υφίσταται, αλλά το «τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Και μετά ήταν το αδιανόητο (ουσιαστικώς, πολιτικώς και θεσμικώς) δημοψήφισμα. Ως προς αυτό ο διαχωρισμός δεν ήταν τόσο επί του ανύπαρκτου ερωτήματος, ναι ή όχι, όσο τα επιχειρήματα που διοχέτευε ο ΣΥΡΙΖΑ στους υπερασπιστές του «όχι». Πάλι ανακαλύφθηκαν προδότες, προσκυνημένοι και ευρωληγούρηδες. Τότε με την εμφυλιοπολεμική «επιχειρηματολογία» που εισχώρησε στο κοινωνικό σύνολο ψυχράνθηκε κόσμος. Υπάρχουν φίλοι και συγγενείς που ακόμη δεν μιλάνε (Ναι!). 

Και ύστερα ήρθαν οι… μέλισσες. Οι συνεχείς κωλοτούμπες, ο «Λένιν του Αιγαίου» που «έγινε ντάρλινγκ» του κατεστημένου ( όχι η στήλη, οι Financial Times). Ηρθε η εξωντοτική φορολογία στους μικρομεσαίους, οι μειώσεις των συντάξεων, η μείωση του αφορολόγητου (με τον πολύ αριστερό Ευκλείδη να δηλώνει ότι θα παραιτηθεί αν πέσει το αφορολόγητο κάτω από 9.100 ευρώ, αλλά να το ξεχνάει όταν το έριξε ο ίδιος). 

Τους ίδιους καιρούς το μεγάλο κεφάλαιο όχι μόνο έμεινε εντελώς απείραχτο, αλλά απέκτησαν μαζί του και κολλητηλίκια, όπως απέδειξε η παράκληση Παππά στον Μαρινάκη να δώσει είκοσι ψωροεκατομμύρια (τι ψυχή έχουν) στον Καλογρίτσα για να πάρει τηλεοπτικό σταθμό. Μετά ήρθε και η παράδοση ονόματος και γλώσσας της Μακεδονίας, και τόσα άλλα, που η οικονομία του χώρου δεν επιτρέπει να αναπτυχθούν. 

Εν τέλει υπάρχει μια κρίσιμη μάζα, ποικίλης επαγγελματικής, κοινωνικής και ταξικής προέλευσης, που έχει συμπυκνώσει το αντι - ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Και τα τρία χρόνια ως τις εκλογές (αν γίνουν τότε) δεν δείχνει ότι θα έχει μετατοπιστεί. Αυτό τουλάχιστον δείχνουν οι… πειραγμένες δημοσκοπήσεις. 

Γιάννης Σιδέρης