Η Αμφίπολη που μπήκε τόσο απότομα στην καθημερινότητα μας εκεί στα μέσα Αυγούστου, φαίνεται ότι φτάνει στο τέλος της. Ή μήπως αυτό το ταξίδι στο χρόνο μας επιφυλάσσει και άλλες εκπλήξεις;
Την ερχόμενη Τετάρτη , μετά από... σχεδόν 10 ημέρες (για πρώτη φορά υπήρξε τέτοια μεγάλη απόσταση μεταξύ των ανακοινώσεων) έρχεται μία ακόμα ανακοίνωση.
Οι αρχαιολόγοι εδώ και αρκετές ημέρες στοιχηματίζουν πως η ανασκαφή έχει φτάσει στο τέλος , μετά τον τοίχο που βρέθηκε στον τέταρτο χώρο και το μυστηριώδες όρυγμα που είναι επιχωματωμένο.
Η άποψη ότι αυτό είναι έργο των τυμβωρύχων κυριαρχεί, όλο αυτό το διάστημα. Η δική μας άποψη, όπως έχει καταγραφεί στα parapolitika.gr από τις 4 Νοεμβρίου είναι πως το όρυγμα διαστάσεων 4 επί 2,1 , είναι έργο του Δεινοκράτη και όχι κάποιου τυμβωρύχου. Τους λόγους τους εξηγούμε αναλυτικά εδώ:
Η πεποίθηση ωστόσο ότι το μνημείο δεν τελειώνει εκεί εδράζεται σε μία σειρά λογικών σκέψεων. Η βεβαιότητα ότι πρόκειται για βασιλικό τάφο της δυναστείας των Αργεαδών , προκύπτει από τα μέχρι τώρα ευρήματα του τάφου, την μεγαλοπρέπεια του και τα σύμβολα που έχει, που αντικρούουν όλα όσα έχουν ειπωθεί , για κάποιο απλά σημαίνουν πρόσωπο της εποχής ή ακόμα και για κάποιον πλούσιο. Μερικές από τις παλαιότερες αναλύσεις που είχαμε κάνει για το θέμα αυτό , που συνδέουν άμεσα τον τύβμο της Αμφίπολης με την βασιλική δυναστεία , μπορείτε να δείτε εδώ:
Η σύνδεση ακόμα που έχει ακόμα ο τάφος με την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου,όπως έφερε στο φως η εφημερίδα Παραπολιτικά , δείχνει πως ο Δεινοκράτης έκανε ένα έργο που όμοιο του δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα:
Που θέλουμε να καταλήξουμε με όλα αυτά; Η σύγκριση του συγκεκριμένου τάφου με όλα όσα είχαμε δει πριν , είναι μάλλον παραπλανητικός. Στην Αμφίπολη, είναι προφανές ότι βρισκόμαστε σε κάτι εντελώς ξεχωριστό. Επειδή ωστόσο η επιστήμη της Αρχαιολογίας, βασίζεται στην σύγκριση , τότε η πεποίθηση που έχουμε εκφράσει ότι ο τύμβος θα συνεχίζεται παρακάτω, μπορεί να στηριχτεί ακόμα και με επιχειρήματα
TΑΦΟΙ ΛΕΞΕΥΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΒΡΑΧΟ
Μία από τις πιο συνηθισμένες εκφράσεις που ακούμε όλοι το τελευταίο διάστημα από τους αρχαιολόγους, είναι το «δεν υπάρχουν αντίστοιχα παραδείγματα». Και πράγματι η επιστήμη για να αποφύγει τα λάθη, κινείται πάντα πάνω στις ράγες του παραδείγματος. Παραδείγματα ωστόσο τάφων λαξευμένων μέσα στον φυσικό βράχο υπάρχουν και μάλιστα της εποχής.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η αρχαία νεκρόπολη Al Shatby στην Αλεξάνδρεια η οποία χρονολογείται στο 360 π.Χ. Οι τάφοι στην συγκεκριμένη νεκρόπολη, είναι λαξευμένοι μέσα στο φυσικό βράχο. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στο πάρκο Ροδίνι στη Ρόδο. Στη θέση Πευκάκια, θα συναντήσουμε κομμάτια της αρχαίας νεκρόπολης (4ος-3ος π.Χ. αιώνας), που φτάνει έως τη Φανερωμένη και το Καρακόνερο. Στην αρχαία νεκρόπολη θα συναντήσουμε ατμοσφαιρικά φωτισμένους,λαξευτούς στους βράχους, τάφους ή τούμπες της ελληνιστικής περιόδου με χαραγμένες διονυσιακές παραστάσεις καθώς κι έναν εντυπωσιακό σε μέγεθος τύμβο λαξευμένο στο βράχο με πλευρά μήκους 27,80 μέτρων, που ονομάζεται Τάφος των Πτολεμαίων και σύμφωνα με το θρύλο ήταν αφιερωμένος στο Πτολεμαίο των Α'. Την κάθε πλευρά του κοσμούν 21 ημιστήλια δωρικού ρυθμού. Ο Τάφος των Πτολεμαίων αναστηλώθηκε το 1924 κατά τη διάρκεια της Ιταλοκρατίας.
Δείτε κάποια παραδείγματα λαξευτών τάφων:
Την ίδια ώρα η τελευταία ανακοίνωση του υπουργείου πολιτισμού μας προϊδεάζει (;) καθώς αναφέρει πως "Η επίχωση αυτή πατά πάνω στο φυσικό έδαφος του λόφου Καστά, το οποίο εμφανίζεται επιφανειακά ως εδαφοποιημένος-κερματισμένος σχιστόλιθος" ο οποιος όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο έχεο την ιδιότητα να κόβεται εύκολα.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι:
Aν είχαν λαξευτεί μέσα σε βράχο τάφοι πριν από εκείνον της Αμφίπολης, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου,αλλά και στον ελλαδικό χώρο, γιατί ο Δεινοκράτης να μην έκανε το ίδιο αργότερα, ώστε να υποδεχτούν τα έγκατα του λόφου Καστά τον υψηλό νεκρό μέσα στον φυσικό βράχο;
Ίσως κάποιοι βιάστηκαν να βγάλουν συμπεράσματα και να τελειώσουν πρόωρα την ανασκαφή της Αμφίπολης και ίσωςχρειαστεί στο μέλλον να δηλώσουν για μία ακόμη φορά έκπληκτοι αυτό που έχουμε επισημάνει εδώ και καιρό: το μεγαλείο του Δεινοκράτη,που ήθελε να προστατέψει πολύ καλά τον τόσο σημαντικό νεκρό, που μπήκε στα έγκατα του λόφου Καστά.
του Σταύρου Παπαντωνίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου