Η εβδομάδα που μας πέρασε είχε ως κυρίαρχο φόντο των πολιτικών ζυμώσεων το Προεδρικό Μέγαρο.
Ο οικοδεσπότης Κάρολος Παπούλιας δέχθηκε διαδοχικά τον Αλέξη Τσίπρα, τον Αντώνη Σαμαρά, τον Φώτη Κουβέλη, τον Σταύρο Θεοδωράκη. Τη Δευτέρα θα επισκεφθεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ενώ σίγουρα δεν θα πάει ο Δημήτρης Κουτσούμπας αφού το ΚΚΕ διαφωνεί με το "μενού" των συναντήσεων που είναι η προσπάθεια να εξευρεθεί ένας, έστω ελάχιστος, κοινός τόπος συναινέσεως στα θέματα που αφορούν τη βιωσιμότητα του χρέους, την προεδρική εκλογή και τα ελληνοτουρκικά.Ερωτηματικό παραμένει αν την πόρτα του παλαιού παλατιού θα διαβεί ο Πάνος Καμμένος...
καθώς οι σχέσεις του με την Προεδρία της Δημοκρατίας, με αφορμή τον "πόλεμο των πρακτικών" που ξέσπασε τον Μάϊο του 2012, παραμένουν τεταμένες. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι πως ο κύκλος των συναντήσεων του Παπούλια με τους πολιτικούς αρχηγούς ξεκίνησε πριν περίπου δύο εβδομάδες όταν ο αρχηγός των ΑΝΕΛ ζήτησε, με επιστολή του, από τον ΠτΔ να συγκαλέσει το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών προκειμένου να συζητηθεί "η τουρκική στρατιωτική επιθετικότητα" στην ΑΟΖ της Κύπρου.
Τελικά Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών δεν πρόκειται να υπάρξει αφού, όπως είχε ενημερώσει ο πρέσβης Γεωργίου τους πολιτικούς αρχηγούς πριν μεταβούν στο Προεδρικό Μέγαρο, "δεν συμφωνούν οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος". Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών λοιπόν, δεν θα δούμε, αλλά, από τις επισκέψεις των αρχηγών στο Προεδρικό Μέγαρο είδαμε να σημειώνεται μια άλλη ενδιαφέρουσα εξέλιξη: Η μετακίνηση του ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά την προεδρική εκλογή. Ο Αλέξης Τσίπρας που μέχρι σήμερα ηρνείτο να συζητήσει οτιδήποτε άλλο από τις πρόωρες εκλογές τώρα δηλώνει πως μπορεί να συζητήσει τη συναινετική εκλογή Προέδρου αφού προηγουμένως όμως γίνουν εκλογές.
Η μετακίνηση από την αρχική άκαμπτη θέση υπαγορεύθηκε από τέσσερις παράγοντες.
Πρώτον, επειδή στην Κουμουνδούρου είδαν ότι "η αδιαλλαξία δεν συνάδει με το προφίλ του ώριμου και υπεύθυνου ΣΥΡΙΖΑ" που, επ' εσχάτης, φιλοτεχνούν. Εκτιμήθηκε πως "είναι λάθος να πηγαίνουμε ενάντια στην επιθυμία της πλειοψηφίας των πολιτών που, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, δεν αξιολογούν ως ιδιαίτερα σημαντικό το θέμα της εκλογής ΠτΔ καθώς αυτός στερείται ουσιαστικών αρμοδιοτήτων". Με την αλλαγή θέσης επιθυμούν να μην επικεντρωθεί η αντιπαράθεση στην προεδρική εκλογή όπως επιθυμεί η κυβέρνηση, αλλά στις εκλογές, αίτημα που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ και το οποίο είναι πλειοψηφικό και στις περισσότερες των δημοσκοπήσεων.
Δεύτερον, φοβήθηκαν πως η άρνηση συναίνεσης στην εκλογή ΠτΔ μπορεί, μετεκλογικά, να τους γυρίσει μπούμερανγκ ειδικά στην περίπτωση που δεν καταφέρουν, όπερ και το πιθανότερο με τα σημερινά δεδομένα, να επιτύχουν αυτοδυναμία ή ακόμη χειρότερα να σχηματίσουν συμμαχική κυβέρνηση. Στην περίπτωση αυτή, η πολιτική ζωή θα μπει σε περιδίνηση.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα η νέα Βουλή μπορεί να εκλέξει ΠτΔ στην πρώτη ψηφοφορία με 180 ψήφους, στη δεύτερη, εάν η πρώτη αποβεί άκαρπη, με 151 και στην τρίτη, εάν και η δεύτερη αποβεί άκαρπη, με σχετική πλειοψηφία. Μπορεί δηλαδή να συμβεί το εξής παράδοξο: Ακόμη κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ έλθει πρώτο κόμμα μπορεί ο ΠτΔ να μην είναι δική του επιλογή. Μπορούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης να συμφωνήσουν και να εκλέξουν αυτά τον ΠτΔ και μάλιστα θα μπορούσαν να εκλέξουν ένα πρόσωπο το οποίο δεν είναι αρεστό στον ΣΥΡΙΖΑ.
Μια τέτοια κοινοβουλευτική ήττα ενδεχομένως θα δημιουργήσει αρνητικό προηγούμενο για το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα στις κάλπες που θα στηθούν -εφόσον βεβαίως δεν έχει καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει κυβέρνηση. Επιπροσθέτως, τις εκλογές θα τις κάνει υπηρεσιακή κυβέρνηση και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμη κι αν αυτός έχει έλθει πρώτο κόμμα, κάτι που σαφώς δεν ευνοεί την Κουμουνδούρου. Και φυσικά ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι πως, επειδή με όλη αυτή την "ανακατωσούρα" θα χαθεί πολύς και κρίσιμος χρόνος, που θα επιδεινώσει την κατάσταση στην οποίαν βρίσκεται η χώρα, ενδέχεται να υπάρξουν πρωτοβουλίες, από εξωγενείς και εγχώριους παράγοντες, που μπορεί να μεταβάλουν άρδην, και σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, τα δεδομένα.
Τρίτον, πιστεύουν πως με την πρότασή τους αφενός "η ευθύνη της αδιαλλαξίας μετατίθεται στον Σαμαρά και τον Βενιζέλο" και αφετέρου θεωρούν πως "μια προεκλογική δέσμευση για Πρόεδρο ευρείας αποδοχής θα αποτρέψει, μετεκλογικά και εφόσον δεν υπάρχει αυτοδυναμία, τυχόν αρνητικές εξελίξεις", αυτές δηλαδή που προαναφέραμε ως δεύτερο λόγο.
Τέταρτον, η πρόταση να υπάρξει προεκλογική συμφωνία για Πρόεδρο ευρείας αποδοχής, σύμφωνα με συνομιλητές του κ. Τσίπρα, "δίνει τη δυνατότητα στον Αλέξη να ξεφύγει από τις εσωκομματικές, μετεκλογικά, πιέσεις να υποδειχθεί Πρόεδρος από την Αριστερά και να εμφανιστεί ενωτικός. Δεν θα ήταν σωστό να επιχειρήσει να τα πάρει όλα, και την κυβέρνηση και τον Πρόεδρο. Χρειάζεται τα θεσμικά αντίβαρα για να ξεπεραστούν καχυποψίες και αμφιβολίες τόσο από το εγχώριο όσο και από το ευρωπαϊκό κατεστημένο, ιδιαίτερα όμως από τους συντηρητικών απόψεων πολίτες". Είναι προφανές ότι με την πρότασή του για συναινετική εκλογή ΠτΔ ο Τσίπρας κλείνει το μάτι κυρίως προς την Κεντροδεξιά.
Ορισμένοι πιστεύουν πως ο "εκλεκτός" του είναι ο Κ. Καραμανλής. Η αλήθεια όμως δεν είναι αυτή. Όχι μόνον επειδή ο Κ. Καραμανλής δεν το επιθυμεί, όπως έχει διαμηνύσει, αλλά επειδή ο συμβολισμός του ονόματος Καραμανλή είναι πιθανόν να δράσει αρνητικά, ιδιαίτερα στους πασοκογενείς ψηφοφόρους, στους οποίους ελπίζει τα μάλα ο Τσίπρας για να κερδίσει την εκλογική πρωτιά ακόμη και την αυτοδυναμία.
Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες ορισμένοι εισηγούνται στον Τσίπρα, εφόσον θέλει για λόγους ισορροπιών να συμφωνήσει σε κεντροδεξιό Πρόεδρο, να προτείνει ή να αποδεχθεί, αντί για τον Καραμανλή, έναν "καραμανλικό" υποψήφιο, όπως για παράδειγμα ο Προκόπης Παυλόπουλος. Εξυπακούεται πως στην περίπτωση αυτή ο Πρ. Παυλόπουλος, ο οποίος προετοιμάζεται να τεθεί επικεφαλής της Επιτροπής για την Αναθεώρηση του Συντάγματος, δεν θα είναι υποψήφιος με τη Ν.Δ. στις εκλογές.
Ορισμένοι στον ΣΥΡΙΖΑ, που είδαν με καλό μάτι τη νέα θέση του Τσίπρα για τον ΠτΔ, υποστηρίζουν πως ενδεχομένως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα πρέπει να γίνει ακόμη πιο ριζοσπαστικός στη διατύπωση της νέας του θέσης. Συγκεκριμένα λένε, πως, με δεδομένη την άρνηση των Σαμαρά - Βενιζέλου να γίνουν πρόωρες εκλογές, θα ήταν ίσως καλύτερα ο κ. Τσίπρας να προτείνει να εκλεγεί ΠτΔ κοινή συναινέσει τώρα υπό τον όρο ότι ταυτοχρόνως θα υπάρξει ρητή και δημόσια δέσμευση του πρωθυπουργού για διεξαγωγή εκλογών αμέσως μετά.
Με μια τέτοια κίνηση, λένε όσοι έχουν αυτή τη γνώμη, "ο Τσίπρας έχει μόνον να κερδίσει αφού δείχνει ότι αυτό που λέει το εννοεί και ταυτοχρόνως επιστρέφει στους αντιπάλους του τους χαρακτηρισμούς περί αδιαλλαξίας και πολιτικής αστάθειας. Το μεγαλύτερο όμως κέρδος του είναι πως έτσι μπορεί να αποτρέψει τη συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές και να είναι αυτός που θα χειριστεί το θέμα".
Στον αντίλογο που διατυπώνεται πως "ο Σαμαράς μπορεί να υπαναχωρήσει και να μην προχωρήσει σε εκλογές εφόσον εκλεγεί Πρόεδρος" η απάντηση είναι πως "εφόσον η δέσμευση είναι ρητή και δημόσια δεν θα μπορεί να υπαναχωρήσει καθώς θα χρεωθεί την αναμενόμενη ένταση και πολιτική ανωμαλία που θα υπάρξει και η οποία αφενός θα τον οδηγήσει εκόντα άκοντα στις εκλογές και αφετέρου, στην περίπτωση αυτή, θα υποστεί εκλογική συντριβή".
Φυσικά, όλα τα παραπάνω δείχνουν πως ο χειρισμός των θεμάτων από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πρωτίστως επικοινωνιακός κι αυτό δεν αρέσει στην εσωκομματική του αντιπολίτευση, η οποία δεν είδε με καλό μάτι τη μετακίνηση από τη θέση καμμία συμφωνία για τον Πρόεδρο, σε συμφωνία για τον Πρόεδρο αρκεί να γίνουν εκλογές, καθώς επιθυμεί "καθαρή πολιτική γραμμή και ρήξεις και όχι φραστικές διπλοπενιές που σκοπό έχουν να εκθέσουν τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ και όχι να προετοιμάσουν το λαό για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει μια αριστερή κυβέρνηση παραλαμβάνοντας μια κατεστραμμένη και ναρκοθετημένη χώρα".
Η σύγκρουση των "μπολσεβίκων" με τους "μενσεβίκους" του ΣΥΡΙΖΑ, παρότι τελευταια δεν εκδηλώνεται δημόσια και με εκρηκτικούς όρους, καλά κρατεί. Με τους πρώτους να κατηγορούν την περί τον Τσίπρα ηγετική ομάδα ως "ομάδα εξουσίας, η οποία πρωτίστως ενδιαφέρεται να καταλάβει όσο γίνεται πιο γρήγορα την εξουσία".
Ενδιαφέρον πάντως έχει πως η εσωκομματική αντιπολίτευση είναι λιγότερο αισιόδοξη από την προεδρική πλειοψηφία ως προς την αδυναμία της κυβέρνησης να ανεύρει τους 180 ψήφους. Κάποια μάλιστα ηγετικά της στελέχη επειδή το θεωρούν "πιθανό" υποστηρίζουν πως "πρέπει να ξεφύγουμε από το δίλημμα Πρόεδρος ή εκλογές και να επικεντρώσουμε την αντιπαράθεσή μας στις κυβερνητικές πολιτικές και τις συμφωνίες που ετοιμάζεται να υπογράψει ο Σαμαράς με τους δανειστές μας, οι οποίες σκοπό έχουν να δέσουν και τα δικά μας χέρια ώστε να μην μπορούμε να εφαρμόσουμε τη δική μας ατζέντα όταν θα πάρουμε την κυβέρνηση. Κάτι που εφόσον συμβεί θα ισοδυναμεί με τραγωδία για την Αριστερά και το προοδευτικό κίνημα".
Δεύτερον, φοβήθηκαν πως η άρνηση συναίνεσης στην εκλογή ΠτΔ μπορεί, μετεκλογικά, να τους γυρίσει μπούμερανγκ ειδικά στην περίπτωση που δεν καταφέρουν, όπερ και το πιθανότερο με τα σημερινά δεδομένα, να επιτύχουν αυτοδυναμία ή ακόμη χειρότερα να σχηματίσουν συμμαχική κυβέρνηση. Στην περίπτωση αυτή, η πολιτική ζωή θα μπει σε περιδίνηση.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα η νέα Βουλή μπορεί να εκλέξει ΠτΔ στην πρώτη ψηφοφορία με 180 ψήφους, στη δεύτερη, εάν η πρώτη αποβεί άκαρπη, με 151 και στην τρίτη, εάν και η δεύτερη αποβεί άκαρπη, με σχετική πλειοψηφία. Μπορεί δηλαδή να συμβεί το εξής παράδοξο: Ακόμη κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ έλθει πρώτο κόμμα μπορεί ο ΠτΔ να μην είναι δική του επιλογή. Μπορούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης να συμφωνήσουν και να εκλέξουν αυτά τον ΠτΔ και μάλιστα θα μπορούσαν να εκλέξουν ένα πρόσωπο το οποίο δεν είναι αρεστό στον ΣΥΡΙΖΑ.
Μια τέτοια κοινοβουλευτική ήττα ενδεχομένως θα δημιουργήσει αρνητικό προηγούμενο για το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα στις κάλπες που θα στηθούν -εφόσον βεβαίως δεν έχει καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει κυβέρνηση. Επιπροσθέτως, τις εκλογές θα τις κάνει υπηρεσιακή κυβέρνηση και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμη κι αν αυτός έχει έλθει πρώτο κόμμα, κάτι που σαφώς δεν ευνοεί την Κουμουνδούρου. Και φυσικά ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι πως, επειδή με όλη αυτή την "ανακατωσούρα" θα χαθεί πολύς και κρίσιμος χρόνος, που θα επιδεινώσει την κατάσταση στην οποίαν βρίσκεται η χώρα, ενδέχεται να υπάρξουν πρωτοβουλίες, από εξωγενείς και εγχώριους παράγοντες, που μπορεί να μεταβάλουν άρδην, και σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, τα δεδομένα.
Τρίτον, πιστεύουν πως με την πρότασή τους αφενός "η ευθύνη της αδιαλλαξίας μετατίθεται στον Σαμαρά και τον Βενιζέλο" και αφετέρου θεωρούν πως "μια προεκλογική δέσμευση για Πρόεδρο ευρείας αποδοχής θα αποτρέψει, μετεκλογικά και εφόσον δεν υπάρχει αυτοδυναμία, τυχόν αρνητικές εξελίξεις", αυτές δηλαδή που προαναφέραμε ως δεύτερο λόγο.
Τέταρτον, η πρόταση να υπάρξει προεκλογική συμφωνία για Πρόεδρο ευρείας αποδοχής, σύμφωνα με συνομιλητές του κ. Τσίπρα, "δίνει τη δυνατότητα στον Αλέξη να ξεφύγει από τις εσωκομματικές, μετεκλογικά, πιέσεις να υποδειχθεί Πρόεδρος από την Αριστερά και να εμφανιστεί ενωτικός. Δεν θα ήταν σωστό να επιχειρήσει να τα πάρει όλα, και την κυβέρνηση και τον Πρόεδρο. Χρειάζεται τα θεσμικά αντίβαρα για να ξεπεραστούν καχυποψίες και αμφιβολίες τόσο από το εγχώριο όσο και από το ευρωπαϊκό κατεστημένο, ιδιαίτερα όμως από τους συντηρητικών απόψεων πολίτες". Είναι προφανές ότι με την πρότασή του για συναινετική εκλογή ΠτΔ ο Τσίπρας κλείνει το μάτι κυρίως προς την Κεντροδεξιά.
Ορισμένοι πιστεύουν πως ο "εκλεκτός" του είναι ο Κ. Καραμανλής. Η αλήθεια όμως δεν είναι αυτή. Όχι μόνον επειδή ο Κ. Καραμανλής δεν το επιθυμεί, όπως έχει διαμηνύσει, αλλά επειδή ο συμβολισμός του ονόματος Καραμανλή είναι πιθανόν να δράσει αρνητικά, ιδιαίτερα στους πασοκογενείς ψηφοφόρους, στους οποίους ελπίζει τα μάλα ο Τσίπρας για να κερδίσει την εκλογική πρωτιά ακόμη και την αυτοδυναμία.
Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες ορισμένοι εισηγούνται στον Τσίπρα, εφόσον θέλει για λόγους ισορροπιών να συμφωνήσει σε κεντροδεξιό Πρόεδρο, να προτείνει ή να αποδεχθεί, αντί για τον Καραμανλή, έναν "καραμανλικό" υποψήφιο, όπως για παράδειγμα ο Προκόπης Παυλόπουλος. Εξυπακούεται πως στην περίπτωση αυτή ο Πρ. Παυλόπουλος, ο οποίος προετοιμάζεται να τεθεί επικεφαλής της Επιτροπής για την Αναθεώρηση του Συντάγματος, δεν θα είναι υποψήφιος με τη Ν.Δ. στις εκλογές.
Ορισμένοι στον ΣΥΡΙΖΑ, που είδαν με καλό μάτι τη νέα θέση του Τσίπρα για τον ΠτΔ, υποστηρίζουν πως ενδεχομένως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα πρέπει να γίνει ακόμη πιο ριζοσπαστικός στη διατύπωση της νέας του θέσης. Συγκεκριμένα λένε, πως, με δεδομένη την άρνηση των Σαμαρά - Βενιζέλου να γίνουν πρόωρες εκλογές, θα ήταν ίσως καλύτερα ο κ. Τσίπρας να προτείνει να εκλεγεί ΠτΔ κοινή συναινέσει τώρα υπό τον όρο ότι ταυτοχρόνως θα υπάρξει ρητή και δημόσια δέσμευση του πρωθυπουργού για διεξαγωγή εκλογών αμέσως μετά.
Με μια τέτοια κίνηση, λένε όσοι έχουν αυτή τη γνώμη, "ο Τσίπρας έχει μόνον να κερδίσει αφού δείχνει ότι αυτό που λέει το εννοεί και ταυτοχρόνως επιστρέφει στους αντιπάλους του τους χαρακτηρισμούς περί αδιαλλαξίας και πολιτικής αστάθειας. Το μεγαλύτερο όμως κέρδος του είναι πως έτσι μπορεί να αποτρέψει τη συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές και να είναι αυτός που θα χειριστεί το θέμα".
Στον αντίλογο που διατυπώνεται πως "ο Σαμαράς μπορεί να υπαναχωρήσει και να μην προχωρήσει σε εκλογές εφόσον εκλεγεί Πρόεδρος" η απάντηση είναι πως "εφόσον η δέσμευση είναι ρητή και δημόσια δεν θα μπορεί να υπαναχωρήσει καθώς θα χρεωθεί την αναμενόμενη ένταση και πολιτική ανωμαλία που θα υπάρξει και η οποία αφενός θα τον οδηγήσει εκόντα άκοντα στις εκλογές και αφετέρου, στην περίπτωση αυτή, θα υποστεί εκλογική συντριβή".
Φυσικά, όλα τα παραπάνω δείχνουν πως ο χειρισμός των θεμάτων από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πρωτίστως επικοινωνιακός κι αυτό δεν αρέσει στην εσωκομματική του αντιπολίτευση, η οποία δεν είδε με καλό μάτι τη μετακίνηση από τη θέση καμμία συμφωνία για τον Πρόεδρο, σε συμφωνία για τον Πρόεδρο αρκεί να γίνουν εκλογές, καθώς επιθυμεί "καθαρή πολιτική γραμμή και ρήξεις και όχι φραστικές διπλοπενιές που σκοπό έχουν να εκθέσουν τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ και όχι να προετοιμάσουν το λαό για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει μια αριστερή κυβέρνηση παραλαμβάνοντας μια κατεστραμμένη και ναρκοθετημένη χώρα".
Η σύγκρουση των "μπολσεβίκων" με τους "μενσεβίκους" του ΣΥΡΙΖΑ, παρότι τελευταια δεν εκδηλώνεται δημόσια και με εκρηκτικούς όρους, καλά κρατεί. Με τους πρώτους να κατηγορούν την περί τον Τσίπρα ηγετική ομάδα ως "ομάδα εξουσίας, η οποία πρωτίστως ενδιαφέρεται να καταλάβει όσο γίνεται πιο γρήγορα την εξουσία".
Ενδιαφέρον πάντως έχει πως η εσωκομματική αντιπολίτευση είναι λιγότερο αισιόδοξη από την προεδρική πλειοψηφία ως προς την αδυναμία της κυβέρνησης να ανεύρει τους 180 ψήφους. Κάποια μάλιστα ηγετικά της στελέχη επειδή το θεωρούν "πιθανό" υποστηρίζουν πως "πρέπει να ξεφύγουμε από το δίλημμα Πρόεδρος ή εκλογές και να επικεντρώσουμε την αντιπαράθεσή μας στις κυβερνητικές πολιτικές και τις συμφωνίες που ετοιμάζεται να υπογράψει ο Σαμαράς με τους δανειστές μας, οι οποίες σκοπό έχουν να δέσουν και τα δικά μας χέρια ώστε να μην μπορούμε να εφαρμόσουμε τη δική μας ατζέντα όταν θα πάρουμε την κυβέρνηση. Κάτι που εφόσον συμβεί θα ισοδυναμεί με τραγωδία για την Αριστερά και το προοδευτικό κίνημα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου