Το ζήτημα είναι λεπτό, βεβαίως, και οι κινήσεις της κ.Μπακογιάννη είναι προσεκτικές, έτσι ώστε να αναδεικνύεται από την πρωτοβουλία της η προσπάθεια για μία εθνική συνεννόηση και όχι η πρόθεση να...
αναδειχθεί εκείνη σε αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας. Αφορμή για να θέσει θέμα ηγεσίας θα είναι βεβαίως το γεγονός -που προβλέπουν και οι δημοσκοπήσεις, άλλωστε- ότι η Νέα Δημοκρατία θα παραμείνει σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά. Επομένως, επειδή σε ανάλογες περιπτώσεις η αδυναμία να ξεκολλήσει ένα κόμμα από τα ποσοστά της πτώσης του χρεώνεται συνήθως στον αρχηγό, είναι λογικό η αμφισβήτηση να αφορά στο πρόσωπο του κ. Αντ. Σαμαρά. Πολύ περισσότερο όταν η πτώση αυτή οφείλεται σε πολιτικές που το κόμμα έχει ακολουθήσει με τον αρχηγό με τον οποίον πορεύεται.
ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ
Αυτή είναι η μία όψη της πρωτοβουλίας της κ. Μπακογιάννη. Η άλλη, η οποία υπερβαίνει το καθαρώς κομματικό ζήτημα, έχει να κάνει με μια γενικότερη προσέγγιση του πολιτικού ζητήματος της χώρας. Με δεδομένο ότι πρώτο κόμμα θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και επειδή ενδέχεται να μη θέλει μετά και τη νέα ήττα της Ν.Δ. να παραιτηθεί ο κ. Σαμαράς -ο οποίος όπως έγραψαν τα «Π» διερευνά και την απήχηση ενός άλλου κομματικού ονόματος-, η κ. Μπακογιάννη θέτοντας θέμα αλλαγής ηγεσίας αποβλέπει, μέσω ενός άλλου αρχηγού, να διευκολύνει την ευρύτερη πολιτική συνεννόηση, καθώς δεν θα υπάρχει αυτοδυναμία, οι δυσκολίες του κ. Τσίπρα να βρει συνεταίρους θα είναι μεγάλες και η κατάσταση της χώρας δεν θα επιτρέπει την πολυτέλεια ακυβερνησίας και συνεχών εκλογικών αναμετρήσεων. Στο πλαίσιο της συλλογιστικής αυτής, η πρόταση της κ.Μπακογιάννη, πέραν της αλλαγής ηγεσίας στη Ν.Δ., θα είναι η συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας, με τη στήριξη των περισσοτέρων δυνατόν κομμάτων και με πρωθυπουργό εκτός της πολιτικής σκηνής.

ΠΙΚΡΑΜΜΕΝΟΣ
Προφανώς δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο ότι η κ.Μπακογιάννη έχει έλθει σε επαφή με τον υπηρεσιακό πρώην πρωθυπουργό και τέως πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας Παναγιώτη Πικραμμένο, τον οποίο θεωρεί και ως τον καταλληλότερο για να ηγηθεί, βάσει του σκεπτικού της, μιας κυβέρνησης πολυκομματικής και εθνικής σωτηρίας. Ενδιάμεσος για τη σχετική επαφή λέγεται ότι είναι ο παλαιός πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών Στ. Αργυρός. Το βέβαιο είναι ότι για το πρόσωπο του κ.Πικραμμένου υπολογίζεται ότι θα ανταποκριθεί θετικά ένα τμήμα του πολιτικού συστήματος και, κυρίως, το οργανωμένο εκσυγχρονιστικό του Κώστα Σημίτη.Υπολογίζεται επίσης ότι ο κ. Πικραμμένος θα έχει και την αποδοχή του Βερολίνου, το οποίο στη χώρα μας εκπροσωπείται πολιτικά από το σημιτικό μπλοκ, ενώ καλές σχέσεις με τη γερμανική πλευρά έχει και το μητσοτακικό σύστημα.
Ποια είναι τα ερείσματα της πρωτοβουλίας
Η υλοποίηση του σχεδίου πολιτικής συνεννόησης θεωρείται ότι μπορεί να προχωρήσει αν λάβουμε υπ’ όψιν μια σειρά παραγόντων: Πρώτον, με δεδομένο ότι δεν θα υπάρξει αυτοδυναμία, ευκολότερο θα είναι να σχηματισθεί μία συμμαχική κυβέρνηση με κύριο κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ παρά να βρεθούν οι κυβερνητικοί συνεταίροι του κ. Τσίπρα. Αυτό θα συνέφερε και τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, διότι ως βασικός «μέτοχος» της κυβέρνησης θα αποκτούσε σιγά-σιγά την κυβερνητική εμπειρία που σήμερα δεν διαθέτει. Αλλωστε, υπό το πρίσμα αυτής της συλλογιστικής, δεν είναι τυχαίο ότι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ λένε σε στενό κύκλο συνομιλητών τους ότι σίγουρα μετά τις εκλογές θα είναι στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι πρωθυπουργός ο Τσίπρας!
Δεύτερον, μία σειρά στελεχών της Ν.Δ., πέραν της κ.Μπακογιάννη, έχει μιλήσει τελευταίως και για κυβέρνηση εθνικής ενότητος μετά τις εκλογές. Σε γνώση του μετεκλογικού αυτού ενδεχομένου είναι και ο πρώην υπουργός Αμύνης, νυν επίτροπος και δελφίνος στη Ν.Δ., Δημήτρης Αβραμόπουλος. Βεβαίως, και λόγω της νωπής ανάληψης καθηκόντων επιτρόπου, σε σχέση με τις εσωτερικές εξελίξεις που επιταχύνονται, αλλά και λόγω του ότι ο κ.Αβραμόπουλος -ο οποίος έχει εκφραστεί πολλές φορές και υπέρ μιας εθνικής συνεννόησης, αλλά και περί της επανασυγκόλλησης της κεντροδεξιάς παράταξης- θέλει να παίξει ρόλο σε καθαρό τοπίο, ο νέος Κομισάριος δαμάζει τις φιλοδοξίες του για το προσεχές διάστημα.Δηλαδή, αυτό που θα επακολουθήσει αμέσως μετά τις εκλογές.
Με τα δεδομένα αυτά, είναι λογικό το Μαξίμου να ανησυχεί ιδιαιτέρως για τις δημοσκοπικές θέσεις της Ν.Δ. και τη μη σύντομη αναστροφή του κλίματος. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν ισχύει το ρεπορτάζ της «Επένδυσης» την περασμένη Κυριακή, ότι οι δανειστές μας παγώνουν τις συζητήσεις για την ανεύρεση λύσης στο χρέος, κάτι που θα ήθελε ο Αντώνης Σαμαράς για να το εμφανίσει ως κυβερνητική επιτυχία και να δείξει ότι μόνον με αυτόν στο τιμόνι μπορεί οι Ευρωπαίοι να βοηθούν προκειμένου το χρέος να είναι βιώσιμο και οι όροι αποπληρωμής του τέτοιοι ώστε η χώρα να εξοικονομεί κεφάλαια για ελαφρύνσεις και ανάπτυξη.
Του Νίκου Σίμου
Εφημερίδα Παραπολιτικά