Ένας πολύ κουρασμένος Αλέξης

Είστε ευχαριστημένοι από όσα έγιναν χτες; 

Νιώθετε ότι όλα πήγαν καλά; 

Δεν είδα την απόλυτη στήριξη του προέδρου των ΗΠΑ στις ελληνικές θέσεις και για να είμαι και ειλικρινής δεν περίμενα κάτι τέτοιο.

Δεν είδα όμως και την ικανοποίηση να τρέχει από τα μπατζάκια του κ. Τσίπρα! Κι αυτό ήταν κάτι που δεν το είχαμε προβλέψει!

Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι συζητήθηκε πίσω...
από τις κλειστές πόρτες.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο πρόεδρος Ομπάμα δεν ήρθε στην Ελλάδα για διακοπές. 

Για κάποιον συγκεκριμένο λόγο μπήκε σε όλο αυτόν τον κόπο.

Το τι ακριβώς ειπώθηκε θα το μάθουμε μετά από καιρό, αν και τις πρώτες ενδείξεις θα τις δούμε στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα στο πεδίο της πραγματικής ζωής.
Εκείνο που μπορούμε να κρίνουμε είναι την εικόνα από την συνάντηση του κ. Τσίπρα με τον πρόεδρο Ομπάμα, όπως αυτή μπήκε στα σαλόνια των σπιτιών μας και μέσω της τηλεόρασης.
Ε λοιπόν, η εικόνα του Έλληνα πρωθυπουργού να κάθεται στην πολυθρόνα όπως αυτός τελικά καθότανε (κι όλοι μας είδαμε το πώς καθότανε), δεν μας έδειξε ότι επρόκειτο για έναν χαρούμενο άνθρωπο.
Να πάρει η ευχή, είχε την τύχη να υποδέχεται τον πλανητάρχη στο σπίτι του. Δεν συμβαίνει αυτό κάθε ημέρα. Ακόμη κι από πλευράς συλλογής εντυπώσεων ήταν μία εξαιρετική ευκαιρία. Και ποιον πρόεδρο! Τον χαρισματικό Ομπάμα.
Προσπαθούμε να μαντέψουμε τι συμβαίνει από την γλώσσα του σώματος; Ναι! Είναι ένας τρόπος. Θα πει κάποιος ότι μπορεί ο Αλέξης να έφαγε κάτι και να τον πείραξε, μπορεί να τσακώθηκε το πρωί με κάποιον συνεργάτη του ή με την σύζυγό του. Σύμφωνοι! Αυτά θα μπορούσαν να έχουν συμβεί μία οποιαδήποτε άλλη ημέρα. Όχι όμως αυτή την ημέρα!
Τι είδαμε εμείς; Έναν κουρασμένο Αλέξη. Έναν εξουθενωμένο Αλέξη. Για κάποιον λόγο δεν είχε διάθεση. Σαν να ήξερε κάτι που εμείς δεν γνωρίζουμε.
Οι συναντήσεις αυτές δεν γίνονται στο πόδι. Προετοιμάζονται καιρό σε ανώτερο επίπεδο. Λίγο πολύ όλοι γνωρίζουν τι θα ειπωθεί. Δεν υπάρχουν απρόοπτα. Τι ήταν λοιπόν εκείνο που έκανε τον Αλέξη Τσίπρα να μοιάζει ότι βρίσκεται σε έναν δικό του κόσμο; Προς το παρόν μπορούμε να κάνουμε μόνο εικασίες.

Ίσως η ελληνική αποστολή είχε επενδύσει πολλά στην υπόθεση του χρέους. Ίσως δέχτηκε πολλές πιέσεις για τα εθνικά μας θέματα. Ίσως περίμενε πολλά περισσότερα από όσα ήταν διατεθειμένος να δώσει ο πρόεδρος Ομπάμα.
Αλλά ακόμη κι έτσι, σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται κανείς να «πουλάει» περισσότερη αισιοδοξία και να μοιράζει περισσότερα χαμόγελα.
Η μάχη των εντυπώσεων δεν είναι σημαντική μόνο για το εσωτερικό της χώρας. Πολύ περισσότερο είναι σημαντική για το εξωτερικό και για τις μάχες που δίνει η Ελλάδα στα διεθνή φόρουμ για να υπερασπιστεί τα δίκαιά της.

Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr