Οταν το δημόσιο χρέος μιας χώρας φθάνει τα 300 δις ευρώ και πάνω από 240 δις ευρώ βρίσκονται σε ξένες τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, Αμοιβαία Κεφάλαια κ.τ.λ. είναι επόμενο να εξαρτάται από τις διαθέσεις των ξένων πιστωτών της. Οταν μια χώρα είναι μέλος μιας οικονομικής ένωσης με κοινό νόμισμα είναι επίσης επόμενο να έχει εκχωρήσει μέρος της εθνικής της κυριαρχίας καθότι οι αποφάσεις σε θέματα νομισματικής πολιτικής έχουν εκχωρηθεί στη κεντρική τράπεζα της ένωσης.
Αν πρόκειται για μια πειθαρχημένη δημοσιονομικά χώρα που οι κάτοικοι θεωρούν καθήκον τους να συνεισφέρουν στο κοινό καλό γιατί γνωρίζουν ότι τα λεφτά τους πάνε για να κτισθούν σχολεία, δρόμοι κ.τ.λ. και όχι να πληρώνονται στρατιές κομματικά διορισμένων δημοσίων υπαλλήλων που τους κάνουν την καθημερινότητα δύσκολη δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα.
Όμως, δεν συμβαίνει το ίδιο...
...στην Ελλάδα.
Ούτε εθνικό νόμισμα έχει να υποτιμήσει, ούτε παράδοση δημοσιονομικής πειθαρχίας έχει να επιδείξει, ούτε ο μέσος πολίτης πολυεμπιστεύεται το κράτος.
Σε αντίθεση όμως με άλλες χώρες, η Ελλάδα είναι μια «φτωχή» χώρα με πλούσιους κατοίκους όπως είχε πει παλιά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (όχι ο Κωστάκης).
Οι καταθέσεις των εγχώριων νοικοκυριών και επιχειρήσεων ανέρχονται στα 230 δις ευρώ περίπου ενώ υπάρχουν επίσης αρκετά δις τοποθετημένα σε ομόλογα και μετοχές είτε απευθείας είτε εμμέσως. Όμως, η κρίση του δημοσίου χρέους απέδειξε ότι η χώρα είναι εξαιρετικά ευάλωτη σε γεγονότα και καταστάσεις που μπορεί να πυροδοτήσουν την άμεση αντίδραση πολλών από τους ξένους ομολογιούχους της αλλά θα περνούσαν απαρατήρητα από τους κατοίκους Ελλάδας.
Τι θέλουμε να πούμε;
Δεν υπάρχουν μεγάλα εσωτερικά αναχώματα που θα μπορούσαν να περιορίσουν την έκταση της κρίσης του δημοσίου χρέους.
Αναμφισβήτητα, οι ελληνικές τράπεζες έχουν κάνει και κάνουν ότι μπορούν για να συνεχισθεί ομαλά ο δανεισμός του δημοσίου.
Απόδειξη η πρόσφατη έκδοση των 7-ετών ομολόγων.
Όμως, είναι σαφές ότι χρειάζονται βοήθειες κι από άλλες εγχώριες δυνάμεις που δεν υπάρχουν αυτή την στιγμή. Δεν συμβαίνει το ίδιο σε άλλες χώρες που επίσης αντιμετωπίζουν δημοσιονομικά προβλήματα όπως η Βρετανία.
Φυσικά, οι ελληνικοί τραπεζικοί όμιλοι φέρουν σε μεγάλο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτή την εξέλιξη με την ουσιαστική διάλυση των Αμοιβαίων Κεφαλαίων Διαχείρισης Διαθεσίμων κατά την διάρκεια της κρίσης το Φθινόπωρο του 2008 αλλά και πριν απ’ αυτό για άλλους λόγους.
Όμως, ο γέγονε, γέγονε που έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Θα πρέπει από κάποιο σημείο να κοιτάξουμε να δημιουργήσουμε μια εσωτερική βιομηχανία μακροπρόθεσμης χρηματοδότησης.
Η επερχόμενη αναμόρφωση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης παρέχει μια τέτοια ευκαιρία με την δημιουργία ατομικών συνταξιοδοτικών λογαριασμών και την παροχή διαφόρων φορολογικών κινήτρων. Αναμφισβήτητα, τέτοια λόγια, τέτοια ώρα που λέει κι ο λαός.
Όμως, το σβήσιμο της φωτιάς του δημοσίου χρέους που καίει προέχει.
Επειδή όμως η φωτιά μπορεί να ανάψει ξανά αργότερα, καλό θα ήταν να δούμε παραπέρα. ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Dr. Money dr@euro2day.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου