Θα επανέλθουμε σήμερα στο θέμα της φορολόγησης της εκκλησιαστικής περιουσίας.
Προκαταβολικώς θα εξαιρέσουμε από το θέμα μας όλους εκείνους τους ανάξιους κληρικούς, που μετέτρεψαν τη χάρη του Θεού σε ασέλγεια!
Οι ανάξιοι αυτοί κληρικοί είναι λίγοι.
Επειδή όμως οι ασελγείς πράξεις τους σκανδαλίζουν και εντυπωσιάζουν την κοινή γνώμη, δημιουργείται η εντύπωση, ότι όλοι οι παπάδες είναι σαν αυτούς, με αποτέλεσμα να προσβάλλεται και να θίγεται ο κλήρος.
Ανάξιοι και επίορκοι υπάρχουν σε όλες τις κοινωνικές ομάδες.
Δεν σημαίνει λοιπόν τίποτε, αν ορισμένοι γιατροί παίρνουν φακελάκια. Αν μερικοί δημοσιογράφοι χρηματίζονται.
Αν μερικοί πολιτικοί – λαμόγια κλέβουν τα λεφτά του λαού.
Δεν πρέπει να τα ισοπεδώνουμε όλα.
Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν πάνω από 7.000 κληρικοί, μορφωμένοι ή όχι, έγγαμοι ή άγαμοι, που εκπληρώνουν με ...
...συνέπεια τα καθήκοντά τους και προσφέρουν τεράστιο κοινωνικό έργο.
Φλογεροί ιεροκήρυκες, πολύτεκνοι οικογενειάρχες, λαμπροί επιστήμονες, απλοί παπάδες που το πρωί οργώνουν τα χωράφια και το βράδυ χτυπάνε την καμπάνα του Εσπερινού, ιεραπόστολοι που μεταφέρουν το μήνυμα του Χριστού στην Αφρική και σε άλλες χώρες του τρίτου κόσμου, ιερωμένοι που υπηρετούν ασθενείς και φυλακισμένους σε νοσοκομεία και φυλακές και άλλοι που μονάζουν σε μοναστήρια και διάγουν πνευματική ζωή γενόμενοι καταφύγιο ψυχών.
Η διοίκηση της Εκκλησίας ανέκαθεν είτε οικιοθελώς είτε όχι παραχώρησε τεράστιες εκτάσεις στην Εκκλησία και βοήθησε πάντοτε το Κράτος.
Αλλά και το Κράτος ανέλαβε έναντι αυτού τη μισθοδοσία του κλήρου.
Όταν επί Τρίτση επιχειρήθηκε η προσάρτηση της εκκλησιαστικής περιουσίας ο νόμος προσβλήθηκε στην Ε.Κ. και ουσιαστικώς ακυρώθηκε.
Τα ξέχασαν;
Αργότερα τελείως αυθαιρέτως το Κράτος έπαιρνε το 35% από τα έσοδα του παγκαρίου.
Σήμερα επανέρχεται και επιχειρεί να φορολογήσει τα οικονομικά της Εκκλησίας με ένα 20% επί των ακαθαρίστων.
Ανεξαρτήτως αν είναι σωστή ή όχι, η φορολόγηση αυτή γίνεται με άνιση μεταχείριση.
Και τούτο γιατί όλοι φορολογούμαστε βάσει βιβλίων εσόδων και εξόδων και επί των καθαρών.
Αν θέλει το Κράτος να προχωρήσει στη φορολόγηση θα πρέπει να το κάνει με τον ίδιο τρόπο που το κάνει με όλους τους άλλους πολίτες.
Όμως ας μη γελιόμαστε. Υπάρχουν ορισμένοι κύκλοι που ωθούν σε ρήξη με την Εκκλησία και στον διαχωρισμό της με το Κράτος. Θα είναι ευχής έργο να γίνει αυτό γιατί θα ωφελήσει την Εκκλησία. Εκείνο που θα βγει ζημιωμένο θα είναι το Κράτος.
Πρώτα πρώτα μόλις η Εκκλησία γίνει ανεξάρτητη και αυτόνομη θα αναγεννηθεί.
Οι δεσποτάδες και γενικώς οι κληρικοί θ’αρχίσουν να δουλεύουν περισσότερο για τους σκοπούς της Εκκλησίας και για την σωτηρία της ψυχής των ανθρώπων.
Θα πάψουν να είναι δημόσιοι υπάλληλοι με ό,τι αρνητικό αυτό συνεπάγεται και θα γίνουν πραγματικοί απόστολοι του Ευαγγελίου του Χριστού.
Θα επανέλθει το πρωτοχριστιανικό σύστημα των πιστών μελών της Εκκλησίας και των κατηχούμενων.
Και η Εκκλησία θα ξέρει ποια είναι τα πιστά μέλη της που θα το ομολογούν δημοσίως και υπερηφάνως και ποιοι είναι εκείνοι που ενδιαφέρονται να γίνουν Χριστιανοί και να κατηχηθούν.
Θα καταργηθεί ο νηπιοβαπτισμός και θα γίνεται Χριστιανός όποιος πραγματικά το επιθυμεί συνειδητώς.
Επομένως, θα παύσει αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο των περισσοτέρων, που ενώ τυπικώς αποκαλούνται Χριστιανοί δεν συμμετέχουν στα μυστήρια της Εκκλησίας, δεν συμμετέχουν στη ζωή της εκκλησιαστικής κοινότητας και με ελαφρά την καρδία ανά πάσα στιγμή βγαίνουν και κατηγορούν την Εκκλησία και έχουν λόγο.
Ο χωρισμός Κράτους – Εκκλησίας θα αναγεννήσει ουσιαστικώς την Εκκλησία αφού το πλήρωμα της Εκκλησίας πλέον θα μπει στη διοίκηση και στην εκλογή των κληρικών, ιερέων και επισκόπων.
Το κυριότερο όμως απ’όλα είναι η οικονομική αυτοτέλεια της Εκκλησίας που θα μπορεί πλέον χωρίς κανένα διαδικαστικό πρόβλημα να διαχειρίζεται και να αξιοποιεί την περιουσία της, να την πολλαπλασιάζει και τηρώντας τους φορολογικούς νόμους όπως όλα τα Ν.Π.Ι.Δ. να καρπούται τα κέρδη της και να τα διαθέτει όπου εκείνη νομίζει.
Σε μια τέτοια περίπτωση ο πιστός λαός θα αυξήσει τις προσφορές του προς την Εκκλησία και τους κληρικούς και οι κληρικοί θα αμείβονται καλύτερα και περισσότερο. Ανάλογες περιπτώσεις είχαμε στην περίοδο της Τουρκοκρατίας αλλά και στα 80 χρόνια της Οκτωβριανής επανάστασης στη Ρωσία.
Οι μπολσεβίκοι έπεσαν αλλά η Εκκλησία θριαμβεύει.
Και το σχετικό επιμύθιο: μπορούν να αναλογιστούν όσοι επιθυμούν το διαχωρισμό, ιδιαιτέρως οι πολιτικοί και τα κόμματα τι θα συμβεί αν έχουν μπροστά τους έναν αυτόνομο, ανεξάρτητο, οργανισμό που θα διαχειρίζεται μόνος του τη συμπεριφορά του απέναντι στην πολιτική των κομμάτων και της κυβέρνησης;
Βαγγέλης Παπαδόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου