Τι σημαίνει στην πράξη η «επιτήρηση». Τι μας προσφέρουν, τι θέλουν να επιβάλουν

Τα νέα μέτρα που εισηγείται σε βάρος των μισθωτών η Ε.Κ.Τ.  προεξοφλώντας ότι δεν θα πιάσει η κυβέρνηση τους στόχους της λόγω ύφεσης στην πραγματική Οικονομία. 

Τι φέρνει η εβδομάδα που έφθασε, στο επίπεδο της οικονομίας.

Από την Καθαρά Δευτέρα, άρχισε επισήμως η επιτήρηση της Ελλάδας για την εφαρμογή μέτρων που ποτέ στο παρελθόν δεν επιβλήθηκαν για χώρα της ευρωζώνης. 
Η Ελλάδα «ντύθηκε» στο Τριώδιο «ανεξάρτητη χώρα»! 

Στο μεταξύ, με τη θλίψη από τον καβαφικό τίτλο της Κυριακάτικης «Ελευθεροτυπίας», «Αποχαιρέτα την Ελλάδα που ήξερες» και την ανησυχία από το άρθρο του «Ομπσέρβερ» ότι εάν η Ελλάδα φύγει από την ευρωζώνη , «θα ξαναγίνει μια χρεοκοπημένη χώρα - και ένα στρατιωτικό πραξικόπημα θα...είναι πολύ πιθανό για να αντιμετωπιστεί η κρίση», οι Έλληνες αναμένουν τα χειρότερα της επόμενης εβδομάδας!

Οι πληροφορίες  λένε ότι κατά τη διήμερη παραμονή του ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου στις Βρυξέλλες, στις συναντήσεις των Ευρωπαίων υπουργών Οικονομικών, θα δεχθεί νέα πίεση να λάβει πρόσθετα μέτρα όπως: 
Κατάργηση του 14ου μισθού, αύξηση του ΦΠΑ, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανεξαρτήτως  των ανακοινωθέντων, απελευθέρωση των απολύσεων στο δημόσιο τομέα, αύξηση των φόρων σε προϊόντα πολυτελείας και στην ενέργεια, απελευθέρωση επαγγελμάτων κ.α. 
Μάλιστα τα μέτρα αυτά προτείνονται κυρίως από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με δεδομένη εκ μέρους της τη διαπίστωση, ότι η ύφεση και η αδυναμία συγκέντρωσης φόρων, (λόγω της οικονομικής κατάστασης των Ελλήνων), δεν θα επιτρέψουν την κυβέρνηση να υλοποιήσει τους στόχους της για μείωση του ελλείμματος κατά 4%. 

Γι΄ αυτό, σε χρόνο πολύ μικρής ψυχολογικής προσαρμογής, σερβίρεται το νέο «σενάριο τρόμου».  Σύμφωνα με το «Βήμα» οι λόγοι της ευρωπαϊκής απαισιοδοξίας είναι:

1) Η ύφεση της ελληνικής οικονομίας για το 2010 θα είναι βαρύτερη του -0,3%. Αυτό θα βυθίσει τα φορολογικά έσοδα και παράλληλα θα πιέσει προς τα πάνω το έλλειμμα ως ποσοστό του ΑΕΠ. 

2) Τα έσοδα από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής θα είναι λιγότερα του προβλεπομένου

3) Θα υπάρχει υψηλό κόστος δανεισμού 

4) Η δημόσια διοίκηση δεν δύναται να προχωρήσει σε δραστικές αλλαγές και ουσιαστικές περικοπές.
5) Οι περικοπές δαπανών οδηγούν σε μείωση του ΑΕΠ και μείωση των εσόδων από φόρους. Κατά συνέπεια η μείωση του ελλείμματος ως ποσοστού του (μειούμενου) ΑΕΠ συνήθως απαιτεί αυστηρότερα μέτρα για να επιτευχθεί από τα αρχικώς προβλεπόμενα.

Τα προβλεπόμενα όμως, από την τριπλή επιτήρηση, μέτρα, πλήττουν κυρίως τους εργαζόμενους και όπως αναφέρει ο Γουίλ Χάττον στο προαναφερθέν άρθρο του «Ομπσέρβερ», «αν στην καρδιά του μεταρρυθμιστικού προγράμματος υπάρχει δικαιοσύνη - εντός της Ελλάδας και μεταξύ της Γερμανίας και της υπόλοιπης Ευρώπης - υπάρχει μια ελπίδα επιτυχίας. Αν όχι, η επόμενη δεκαετία θα είναι πραγματικά πολύ δυσάρεστη». 
Προειδοποιεί δε, ότι «ο αγώνας για μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και για την εξεύρεση ενός συστήματος οικονομικής διακυβέρνησης ώστε να λειτουργήσει ομαλά το ευρώ, είναι μάχη ολόκληρης της Ευρώπης, της Βρετανίας περιλαμβανομένης. 
Αν χαθεί αυτή η μάχη, θα πέσουμε όλοι». 
Δεν φαίνεται όμως να ενστερνίζονται τις απόψεις του οι κεντρικοί τραπεζίτες και τα οικονομικά επιτελεία των ισχυρών χωρών της Ε.Ε που μάλιστα προς το παρόν ωφελούνται από την κρίση στην Ελλάδα: Οι ευρωπαϊκές χώρες εκτός ζώνης του ευρώ και η Γερμανία.

Τα εναλλακτικά σχέδια μορφών στήριξης της ελληνικής οικονομίας που είδαν το φως της δημοσιότητας, είναι : 

Θα ανατεθεί σε κρατικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα. 

Οι αγορές θα πάρουν το μήνυμα ότι ο «γαλλογερμανικός άξονας» προστατεύει την Ελλάδα.  

Τα κρατικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να εγγυηθούν νέα έκδοση ομολόγων του ελληνικού κράτους , ότι δηλαδή θα τα αγοράσουν εκείνα, αν δεν τα αγοράσουν οι ξένοι δανειστές. 

Η ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να αγοράσει ομόλογα ελληνικού δημοσίου, ύψους ανάλογου της οικονομικής συνεισφοράς Γερμανίας και Γαλλίας, η οποία θα γίνει με αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας και με απαιτήσεις όρων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Σε όλα αυτά τα «σενάρια» οι εργαζόμενοι βρίσκονται διχασμένοι ανάμεσα στην ανάγκη να στηρίξουν τα μέτρα της κυβέρνησης, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, ώστε να μη βουλιάξει η χώρα και ανάμεσα στις εκκλήσεις για «πόλεμο» ενάντια στην καταστρατήγηση θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων που απευθύνουν τα κόμματα της Αριστεράς και τα κορυφαία συνδικαλιστικά όργανα (ΓΣΕΕ. ΑΔΕΔΥ). Το χορό των κινητοποιήσεων ανοίγουν οι τελωνιακοί, ενώ το σύνολο των εργαζομένων προετοιμάζεται για την πανελλαδική, καθολική κινητοποίηση της 24ης Φεβρουαρίου.

Την ίδια ώρα ο Έλληνας πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, συνεχίζει τα ταξίδια στο εξωτερικό για την αναζήτηση συμμάχων, αλλά μέρος των συζητήσεών του και με το Ρώσο Πρωθυπουργό Βλαντιμίρ Πούτιν, (εκτός από  τα οικονομικά και  τα ενεργειακά) είναι και η «στρατιωτική-τεχνική συνεργασία». 
Τι σημαίνει αυτό;  
Ίσως νέες δαπάνες για αγορά στρατιωτικών εξοπλισμών εκ μέρους της Ελλάδας...
Άλλες όμως είναι οι προσδοκίες του «Σοσιαλιστικού Κινήματος» από τον πρόεδρό του , όπως τις εκφράζει το στέλεχος της  «αριστερής πτέρυγάς»  του ΠΑΣΟΚ Γ. Παναγιωτακόπουλος στο  «Πρώτο Θέμα»: «Οι διεθνείς κερδοσκόποι επιβάλλουν τις μονεταριστικές αντιλήψεις και πρακτικές τους. Από έναν Παπανδρέου, όμως περιμένω την έκπληξη, την αντίδραση, την αντεπίθεση υπέρ της ρευστότητας των νοικοκυριών».
Μόνο που η Αποκριά έχει τελειώσει και ήρθε η ώρα να πετάξουν όλοι τις μάσκες.