Το εμπόδιο κ. Βενιζέλος

Πολλά γράφονται κατά καιρούς για τον Θεόδωρο Πάγκαλο. 

Ότι είναι αμετροεπής, ότι είναι ευτελής ακραίος και άλλα. 

Πολλά ισχύουν και άλλα όχι. 

Σίγουρα ένας άνθρωπος που συμμετείχε για τόσα χρόνια στην διακυβέρνηση του τόπου δεν μπορεί να μιλάει στα κανάλια σαν αλάθητος σχολιαστής. Πρόσφατα ένα εύστοχο άρθρο τον χαρακτήριζε μεταξύ άλλων αρκούδα του τσιγγάνου και παρότρυνε τα αγαπημένα του πρόσωπα να τον μαζέψουν. 

Σωστή κριτική και σωστή πρόταση. 

Ωστόσο άλλη μία περίπτωση πέραν αυτού ήρθε η ώρα να μαζευτεί όχι από τους αγαπημένους του ανθρώπους αλλά από αυτούς αγαπάνε τον τόπο και θέλουν να έχει ...-ακόμα και αν δεν ανήκουν σε αυτήν- έναν κεντροαριστερό πυλώνα αλλά και από αυτούς που είναι στους κύκλους της διακυβέρνησης και θέλουν να διατηρηθεί η στοιχειώδη αισθητική του κοινοβουλίου.

Μιλάω ανοιχτά για τον κύριο Βενιζέλο. 

Πρέπει να κατανοήσει επιτέλους πως μας κούρασε. Η ακραία επιτηδευμένη, ηθικά διασυρμένη μα πλήρως τετραγωνισμένη γλώσσα του είναι πια φθορά για την αισθητική του τόπου. 

Η διαρκής αυτοαναφορικότητα, τα κηρύγματα περί ηθικής, περί του δύσκολου του έργου πρέπει να σταματήσουν να ηχούν σαν λόγος αναγκαίος για την ύπαρξη του κοινοβουλίου. Πρέπει να καταλάβει ότι έχει μεγάλες ευθύνες για το γεγονός πως ξόφλησε το κέντρο. Οι δήθεν πρωτοβουλίες, οι δήθεν ενέργειες ανασύστασης, ανασυγκρότησης, ανάλλαγης, εθνικής κυριότητας και συλλογικής ευθύνης έχουν κουράσει πια τον λαό που βλέπει μια μουσειακή και φορτική υπόσταση να μιλάει μπροστά στον καθρέπτη του μόνο που ο καθρέπτης αυτός είναι μία ολόκληρη Ελλάδα.

Μιλάει ο Τσίπρας. 

Περιμένουμε να μιλήσει τον Σαμαρά. Μπαίνει στην μέση. Κράζει. Κράζει με χυδαίο υβρεολόγιο. Παρά το περιτύλιγμα μιας τελείως ανούσιας γλώσσας με ακαδημαϊκή χροιά και λέξεις ικανές να συγκινήσουν μόνο αμόρφωτους υπερήλικους με δέος για την μόρφωση, γεμάτης συνώνυμα, επίθετα γεμάτης μεγαλοστομίας, γεμάτης αδειανών σακιδίων απέλπιδων προσπαθειών για διαρκή αυτοπροβολή για διαρκή ανάδειξη των γνώσεων που κάποτε είχαν και ευφυΐα – πίσω υπάρχει μία γλώσσα βαθιά αγοραία. Υπάρχει μία χυδαιότητα-αυτή της αυτοφθοράς και της άρνησης της- σε κάθε πράξη.

Η κεντροαριστερά στην Ελλάδα είναι ένας χώρος που χρειάζεται ανασυγκρότηση. 

Πρέπει επιτέλους να βρεθούν νέα και φρέσκα πρόσωπα. Άνθρωποι με πάθος και χρώμα. Είναι μεγάλο κακό, οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής να βρίσκει αυτό το εμπόδιο. Εμπόδιο ενός ανθρώπου που είναι ικανός για να αναπαράξει την πολιτική υπόσταση του να ξεπουλήσει τα πάντα να πάρει κάθε-ότι και αν σημαίνει αυτό-μέτρο, με την ευρύτερη έννοια. Δεν είναι μόνο η υποκρισία. Δεν είναι οι μεγαλοστομίες για εθνικές ενότητες προκειμένου να περάσει τα αβάσταχτα για τον κόσμο μέτρα, είναι κυρίως πως δεν πιστεύει καν πως αυτά που κάνει είναι για την σωτηρία του κόσμου, δεν τον ενδιαφέρει, το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να συνεχίσει να υπάρχει.

Ο κοινοβουλευτικός λόγος ξεκίνησε ολοένα να φθίνει. 

Το είδαμε με την ποδοσφαιρική λογική για την πρόταση μομφής. 

Το είδαμε με τις μαγκιές, με τις υπεκφυγές και με την ακραία πόλωση. 

Το είδαμε και το καταλαβαίνουμε. 

Ας προσπαθήσουμε να κρατήσουμε το έλασσον ηθικό και αισθητικό όριο. 

Ας προσπαθήσουμε όσον μπορούμε να μην τον εξευτελίζουμε...

του Βασίλη Ζ