Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

Η Θεοδώρα είναι μεγάλη ανά τους αιώνες

Θεοδώρα ΤζάκρηΦίλες και φίλοι, χαιρετώ σας. 

Η πατρίς διεσώθη δια μίαν εισέτι φοράν την υστάτη ώραν. 

Διέβη επιτυχώς τον Ρουβίκωνα, o οποίος είχε πλημμυρίσει από την καταιγίδα των δακρύων της Ζωής, της Ραχήλ, του Στρατούλη καί τινων άλλων συναγωνιστών, οι οποίοι μην έχοντας τι άλλο παραγωγικό να κάνουν, έκοβαν βόλτες στην πλατεία Συντάγματος και έξω από το κτήριο της ΕΡΤ.
Βέβαια, ο κοινοβουλευτισμός εδέχθη ένα πλήγμα, αλλά δεν βαριέσαι, βρε αδελφέ, γλυτώσαμε από τα χειρότερα...

Και ποια θα ήταν αυτά; Να διαλυθεί αίφνης εξ ων συνετέθη η κυβερνητική συμμαχία του διδύμου Σαμαρά-Βενιζέλου, εάν είχε υπερψηφιστεί η πρόταση μομφής την οποία κατέθεσε το πιο γρήγορο πιστόλι της Κουμουνδούρου, ο ALEXIS, άμα τη αφίξει του από το Τέξας. 
Ευτυχώς, όμως, που στο saloon της Βουλής δεν πλειοψήφησαν οι καουμπόηδες βουλευτές, οι οποίοι είχαν συνταχθεί με τον πιστολέρο της Αριστεράς. Έτσι, ο πιανίστας Αντόνιο θα εξακολουθήσει να παίζει το γνωστό του ρεπερτόριο, συνοδεία του μπασίστα Βαγγέλις. 
Το γεγονός, πάντως που έκλεψε την παράσταση και σχολιάσθηκε ποικιλοτρόπως από όλη την κομητεία ήταν το «ναι» που ακούστηκε από τα χείλη της καουμπόισσας, που διατηρεί ράντσο στα Γιαννιτσά.
Πολλοί, ενδεχομένως, να μην την εγνώριζαν. Όσοι, όμως, παροικούν την Ιερουσαλήμ διέβλεπαν ότι ήταν ζήτημα χρόνου η Θεοδώρα Τζάκρη (περί αυτής πρόκειται) να αφιππεύσει από το κουρασμένο «πράσινο» άλογο του ΠΑΣΟΚ… Έχουν γραφεί πολλά για ψιλοτάκουνες μπότες με σπιρούνια και άλλες ενδυματολογικές προτιμήσεις της πληθωρικής Μακεδονίτισσας. Μακριά από εμένα κακεντρεχή σχόλια και κουτσομπολιά. 
Στέκομαι μόνον στο όνομα Θεοδώρα. 
Και συνειρμικά το ταυτίζω με τις δύο αυτοκράτειρες του Βυζαντίου. Η πρώτη Θεοδώρα (1055-1056 μ.Χ.) βασίλεψε εις τας δυσμάς του βίου τους. Η δεύτερη, όμως, (500 μ.Χ.), η οποία υπήρξε σύζυγος του Ιουστινιανού, ήταν διαβόλου κάλτσα. Κόρη του ηθοποιού Ακάκιου (απλή συνωνυμία με τον φίλτατο Ακάκιο του «Παρασκηνίου»), διεκόνισε και εκείνη την τέχνη, μετά έγινε πόρνη πολυτελείας, την ηράσθη ο άβουλος Ιουστινιανός, αλλά τον παρέσυρε να καταπνίξει τη Στάση του Νίκα. Το όνομα, λοιπόν, Θεοδώρα είναι συνδεδεμένο με μεγάλα ιστορικά γεγονότα.
Ως εκ τούτου, και η Θεοδώρα των Γιαννιτσών, μπορεί να ενταχθεί στο πάνθεον των γυναικών με το όνομα που έγραψαν ιστορία. 
Άλλωστε, πολύ νέα ανέλαβε υφυπουργός (άνευ αντικειμένου), με απόφαση του πολιτικού της μέντορα ΓΑΠ. Γι’ αυτό και εψήφισε ασμένως τα πρώτα μνημόνια. Τώρα, βέβαια, έστριψε, γιατί διέβλεψε ότι μπορεί να βρει καταφύγιο στον ΣΥΡΙΖΑ. Έχει καλώς. Το κόμμα, όμως, αυτό άγεται και φέρεται σε πληθώρα θεμάτων, με κύριο την άποψή του για τη σχέση Ελλάδος- ΕΕ. 
Ο Τεξανός Αλέξης, ο οποίος τελευταία έγινε υμνητής των Βρυξελλών, διαβλέποντας το πολιτικό του αδιέξοδο που προκάλεσαν οι συνεχείς παλινδρομήσεις θέσεων και απόψεων, επέλεξε την οδό της μετωπικής σύγκρουσης με την κυβέρνηση. Και όλα αυτά, την ώρα που διαφαίνεται το λυκαυγές της εξόδου από την κρίση και ενώ ο κόσμος περιμένει να ακούσει για το τι του ξημερώνει αύριο. Για αυτόν τον λόγο, απεχθάνεται τις άγονες αντιπαραθέσεις και τις άνευ αντικρίσματος προτροπές να γεμίζουν οι πλατείες διαμαρτυρόμενους για να κλονιστεί η κυβέρνηση. 
Η εικόνα, πάντως, της πλατείας Συντάγματος το βράδυ της Κυριακής ήταν ένα ηχηρό μήνυμα στην πολιτική αμετροέπεια και τον τυχοδιωκτισμό. 
Θερινά ανάκτορα και μπολσεβίκοι δεν υπάρχουν πλέον. Οι διαμαρτυρόμενοι, που ποδηγετούνται από ξεπερασμένα πολιτικά ιερατεία, επιχειρούν ακόμα και σήμερα να εξαργυρώσουν την αριστεροφροσύνη τους με τη διαρκή σίτιση από το πρυτανείο, με έξοδα βέβαια που προέρχονται από τον κρατικό κορβανά.
Σήμερα, προπαντός, είναι αδήριτη η ανάγκη για ένα μίνιμουμ εθνικής συνεννόησης. Στόχος είναι να οικοδομηθεί μια ισχυρή παραγωγική οικονομία. Αυτό δεν επιτυγχάνεται με «βόλτες» σε δρόμους και πλατείες. Την ώρα κατά την οποία οι άθλιοι τροϊκανοί πάλι μας εκβιάζουν και ο νεοσουλεϊμάν Ερντογάν, ακολουθώντας την ύπουλη τακτική όλων των πασάδων Αγκυρας, λέει ότι δεν υπάρχει κράτος με το όνομα Κύπρος, είναι καταστροφική πολυτέλεια οι πολιτικοί μας να υποδύονται τους μονομάχους, ενώ θα έπρεπε να καθίσουν σε ένα τραπέζι προκειμένου να βρουν λύσεις για τα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα. 
Τόσο πια τους τύφλωσε το πολιτικό πάθος; 
Έλεος…



Δεν υπάρχουν σχόλια: