Ένας χρόνος με το Μνημόνιο του Γιωργάκη στη ζωή μας και οι ελάχιστοι αισιόδοξοι που απέμειναν περιμένουν το κεράκι πάνω στην ξινισμένη τούρτα του ΔΝΤ να ρίξει φως στο μαύρο μας το χάλι…
Οι μόνοι που δεν ανησυχούν είναι η κυβερνητική παρέα του Γυμναστηρίου, τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και όσοι, εδώ και χρόνια, έχουν κάνει την καβάτζα τους...
Η παταγώδης αποτυχία των μέχρι τώρα μέτρων και τα αδιέξοδα της πολιτικής τους δεν τους τρομάζουν, έτσι συνεχίζουν να οδηγούν τη χώρα αναπόφευκτα στη διάλυση…
Οι φωνές-συμβουλές των έγκριτων οικονομολόγων πάνε στον βρόντο και αυτό το «πείσμα» σε λαθεμένες πολιτικές ίσως είναι πλέον δουλειά της ψυχανάλυσης…
Είναι φορές που κανείς παρακολουθώντας με κομμένη την ανάσα αυτό το τρομακτικό νούμερο που παίζεται στο κυβερνητικό τσίρκο δεν αντέχει την ένταση και αρχίζει να πιστεύει αφελώς ότι «δεν μπορεί!.. Κάτι θα έχουν σκεφτεί για το φινάλε!..».
Δυστυχώς, γρήγορα αντιλαμβάνεται κάποιος ότι αυτοί οι μαθητευόμενοι ακροβάτες του Γυμναστηρίου σαλτάρουν από σχοινί σε σχοινί κρατώντας τη χώρα στα χέρια τους χωρίς να γνωρίζουν το νούμερό τους πόσο μάλλον το φινάλε του…
Και αν πέσουν;.. Χεστήκαμε γι΄αυτούς!..
Η χώρα, μας ενδιαφέρει!!! Μας ενδιαφέρει;..
Ή κλείνουμε τα μάτια μπροστά στο τρομακτικό θέαμα και περιμένουμε το όποιο φινάλε;
Χρήστος Τολιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου