Ο Σημίτης έφερε το ΔΝΤ στην Ελλάδα!

Με θράσος χιλίων πιθήκων βγαίνει σήμερα και μιλάει ο «κύριος» Κώστας Σημίτης, ο πρωθυπουργός της οκταετίας 1996-2004, ο μέγας υπεύθυνος για τη σημερινή οικονομική κατάντια και τη γεωπολιτική απομόνωση της χώρας μας!... 
Βγαίνει και μιλάει υπέρ της Ευρώπης (!), ποιος, αυτός ο άλλοτε αντιευρωπαίος, που έχυνε «χολή και ξύδι» κατά της ΕΟΚ και φώναζε το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»!!!

Δυστυχώς όμως για τον ίδιο, δεν...
μπορεί να αρνηθεί το παρελθόν του, αφού στο αρχείο μας έχουμε ΟΛΑ τα τότε κείμενα αυτού του πολιτικού (και όχι μόνο...) νάνου, τα οποία αργότερα – όπως άλλωστε και οι σοσιαλ(η)σταράδες σύντροφοί του στο ΠΑΣΟΚ – τα λησμόνησε και άλλαξε εντελώς θέσεις κι απόψεις...

Ο Σημίτης ευθύνεται καταρχάς για την υπονόμευση της ελληνικής γεωργίας, όταν – ως αρμόδιος υπουργός της πρώτης κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου – διέλυσε την έως τότε ακμάζουσα και περήφανη ελληνική αγροτιά, αυτή που κρατούσε το έθνος και την κοινωνία!
Αποτέλεσμα; Η αστικοποίηση αυτών των πληθυσμών και ο θάνατος της ελληνικής επαρχίας, αλλά και η τρομερή υπογεννητικότητα που μαστίζει σήμερα τη χώρα μας.
Κι όλα αυτά, σε όφελος ποιανού άραγε;
Τι παιχνίδι έπαιξε τότε ο Σημίτης;

Ύστερα, το καλοκαίρι του 1985 (και μετά από 3 χρόνια παρακμής της ελληνικής οικονομίας υπό τον δήθεν «τσάρο» Αρσένη...) ο Σημίτης ανέλαβε να «σταθεροποιήσει» τους οικονομικούς δείκτες και να μας... «εξευρωπαΐσει» (λες και είμασταν απολίτιστοι της ζούγκλας...)!

Έφτιαξε λοιπόν κυριολεκτικά «στο πόδι» το περίφημο πρόγραμμα λιτότητας της διετίας 1985-1987 κι ενώ μέχρι τότε το ΠΑΣΟΚ υποσχόταν «ακόμα καλύτερες μέρες», ξεγελώντας τον αφελή «κυρίαρχο λαό», ο οποίος το επανεξέλεξε στις τότε εθνικές εκλογές με ποσοστό 46%.

Όμως το οικονομικό πρόγραμμα του Σημίτη είχε οικτρή αποτυχία! Αυτό αποδεικνύεται από το ότι ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός τον απέλυσε το φθινόπωρο του 1987, αφού ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟΤΕ η οικονομία μας ήταν υπό διάλυση και χρειαζόταν άμεσα την προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο!!!

Να σημειωθεί εδώ ότι όλες αυτές οι κακοδαιμονίες τότε του ΠΑΣΟΚ οφείλονταν στην «καρατόμηση» το 1982 του υπουργού οικονομίας Μανόλη Δρεττάκη, ενός ανθρώπου πάνω απ’ όλα έντιμου, πατριώτη και υπεύθυνου, του οποίου η οικονομική κατάρτιση (σε σχέση μ’ αυτή των θεωρητικολόγων «μπλαμπλάδων» Αρσένη και Σημίτη) είναι διεθνούς επιπέδου.

Κι όμως αυτόν τον άνθρωπο τον έδιωξε από το ΠΑΣΟΚ ο Ανδρέας – κίνηση για την οποία αργότερα μετάνιωσε... – μόνο και μόνο λόγω του τότε νομοσχεδίου περί ΦΑΠ (Φόρος Ακίνητης Περιουσίας), που έθιγε βεβαίως πολύ μεγάλα συμφέροντα...

Μετά την αποτυχία του στο υπουργείο οικονομίας, ο Σημίτης – γεμάτος από μίσος κατά του Ανδρέα Παπανδρέου – ήταν μόνο τυπικά βουλευτής του ΠΑΣΟΚ: ενώ το Κίνημα βαλλόταν τότε από παντού, ενώ ο ιδρυτής του κινδύνευε με φυλάκιση, ενώ ακόμα και η υγεία του ήταν κατεστραμμένη, ο Σημίτης και η ομάδα του είχαν εντελώς αποστασιοποιηθεί από τα τεκταινόμενα, λες και δεν ανήκαν στο εν λόγω κόμμα!

Λίγες μόνο φορές παρενέβη έμμεσα (ο δειλός!), χύνοντας το «φαρμάκι» του κατά του κόμματος που τον πήρε από το Τίποτα και τον έκανε βουλευτή και υπουργό. Και πού έκανε αυτές τις ψευτοπαρεμβάσεις; Όχι στη Βουλή, όχι στις κομματικές συνόδους, ούτε καν σε συνεντεύξεις ή άρθρα του στον Τύπο.
Τις έκανε με ύπουλο και πλάγιο τρόπο, προλογίζοντας βιβλία φίλων του (μερικοί απ’ τους οποίους είναι οι απάτριδες Λίποβατς, Μουζέλης και η σύζυγος του τελευταίου Θάλεια Δραγώνα... «σημιτικοί» όλοι τους!!!)...

Αλλά παράλληλα σχεδίαζε και τον πολιτικό θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου. Έφτιαξε λοιπόν, τουλάχιστον από το 1988-89, τη δική του ομάδα μέσα στο ΠΑΣΟΚ, με στόχο να... «χώσουν» τον Παπανδρέου στη φυλακή και να γίνει έπειτα αυτός ο ηγέτης του «νέου» ΠΑΣΟΚ, που θα απέρριπτε τον Τρίτο Δρόμο και θα γινόταν «ευρωπαϊκό» και «σοσιαλδημοκρατικό»!

Η ομάδα Σημίτη απαρτιζόταν βασικά από τους εξής: Θόδωρο Πάγκαλο, Βάσω Παπανδρέου, Παρασκευά Αυγερινό και – δυστυχώς – και τον Κώστα Λαλιώτη... Για τις φοβερές και τρομερές συνωμοσίες της ομάδας Σημίτη και για τα πισώπλατα χτυπήματά της κατά του Ανδρέα Παπανδρέου μπορεί κανείς να διαβάσει στο βιβλίο της Δήμητρας Παπανδρέου «10 χρόνια και 54 μέρες»...

Κάποτε έφτασε για τον Σημίτη η μεγάλη στιγμή. Βέβαια δεν κατάφερε να δει τον Ανδρέα Παπανδρέου στη φυλακή, αλλά η ραγδαία επιδείνωση της υγείας του πρωθυπουργού τον οδήγησε στο Ωνάσειο και – αναπόφευκτα – στην παραίτηση.

Τότε ο Σημίτης κατάφερε να γίνει επιτέλους πρωθυπουργός, με την υποστήριξη του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος έκανε την έξυπνη κίνηση να βοηθήσει τον βασικό του πολιτικό αντίπαλο. Και λίγους μήνες μετά, του ήρθε «λουκούμι» ο θάνατος του Ανδρέα Παπανδρέου, που απεβίωσε στις 23 Ιουνίου του 1996.
Έτσι, στο συνέδριο που έγινε συμπτωματικά εκείνες τις μέρες ο Σημίτης έκανε κάτι το πρωτοφανές: εκβίασε τους συνέδρους, ότι αν δεν τον εκλέξουν ΚΑΙ πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, θα υπέβαλλε την παραίτησή του από πρωθυπουργός!!!

Το περιστατικό αυτό δείχνει τον κακό χαρακτήρα και τον εγωισμό αυτού που έχει κατηγορηθεί ότι το αληθινό του όνομα είναι Ααρών Αβούρι: δηλ. θα προκαλούσε συνταγματική και πολιτική ανωμαλία, μόνο και μόνο για ένα προσωπικό «καπρίτσιο»...

Δυστυχώς οι σύνεδροι του ΠΑΣΟΚ αντί να πετάξουν έξω μια για πάντα τον Σημίτη, έπεσαν θύματα της απειλής του και τον έκαναν και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ... Ποιον; Αυτόν που πάντα ένιωθε «ξένο σώμα» μέσα στο Κίνημα, αλλά και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ δεν τον ήθελε... Να σημειωθεί εδώ ότι η ημερομηνία θανάτου του Ανδρέα Παπανδρέου συνέπεσε με τα γενέθλια του Σημίτη: 23 Ιουνίου!!!...

Δεν χρειάζεται εδώ να επεκταθούμε στα όσα έκανε η εξουσία Σημίτη κατά την οκταετία 1996-2004. Άλλωστε τα λέει και ο ίδιος στο βιβλίο του για την εν λόγω περίοδο «Πολιτική για μια δημιουργική Ελλάδα»... Θα αναφερθούμε μόνο στη δήλωση του Θόδωρου Πάγκαλου προ μερικών ετών: «Την τετραετία 2000-2004 διαλύσαμε την Ελλάδα»!!! Πραγματικά, η τετραετία αυτή είναι η πλέον σκοτεινή στη νεώτερη ιστορία της Ελλάδας. Εμείς όμως θα την ερευνήσουμε και θα βγάλουμε στο φως όλα τα εγκλήματα που έγιναν τότε σε βάρος του ελληνικού λαού!...

Στις 6 Ιανουαρίου 2004 ο Σημίτης, πανικόβλητος, έδωσε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ στον Γιώργο Παπανδρέου. Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, διότι με τον ίδιο στην αρχηγία το ΠΑΣΟΚ θα πάθαινε τότε ανεπανάληπτη εκλογική συντριβή, που θα έθετε την επόμενη κιόλας μέρα τη συνοχή του Κινήματος υπό αμφισβήτηση.

Πράγματι αποκαλύπτουμε για πρώτη φορά εδώ ότι για τις εκλογές του 2004, με Σημίτη αρχηγό, το ΠΑΣΟΚ θα ήταν (σύμφωνα με μυστικές δημοσκοπήσεις) το λιγότερο 12% πίσω από τη Νέα Δημοκρατία!!!

Άρα θα πήγαινε «στράφι» η υστεροφημία του νάνου, για την οποία αγωνιζόταν σε όλη του τη ζωή... Γι’ αυτό και ο Σημίτης έφυγε «με ελαφρά πηδηματάκια», αδιαφορώντας εντελώς για τη χώρα, για το ΠΑΣΟΚ και για την κυβέρνηση! Και ανέλαβε τότε τον σταυρό του μαρτυρίου ο Γιώργος Παπανδρέου, που τελικά έχασε με πολύ μικρότερη διαφορά (κάτω από 5% των ψήφων)...

Αλλά ο Σημίτης δεν ησύχασε. Όταν είδε ότι οι διεθνείς θέσεις που διεκδικούσε δεν του δίνονταν (π.χ. πρόεδρος της... Κομισιόν!), άρχισε την υπονόμευση του νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ... Ακόμα και στο παραπάνω βιβλίο του υπονοεί ότι δεν έφταιγε αυτός για την ήττα της 7ης Μαρτίου του 2004, αλλά η νέα ηγεσία!!! Ποτέ δεν φταίει αυτός, αλλά όλοι οι άλλοι...

Η υπονόμευση του Γιώργου κράτησε μέχρι τον Ιούνιο του 2008 και ήταν τόσο άθλια και μικρόψυχη, που – όταν μια μέρα γραφτεί και αυτή ΑΠΟ ΕΜΑΣ – θα αηδιάσουν με τον Σημίτη και οι πλέον ακραίοι υποστηρικτές του.

Επιτέλους τον Ιούνιο του 2008 ο Γιώργος Παπανδρέου διέγραψε τον Σημίτη από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, βάζοντας τέλος στην πολιτική καριέρα του τελευταίου και «πετώντας» από πάνω του ένα φοβερά βαρύ φορτίο (γι’ αυτό και ανέκαμψε αμέσως στις δημοσκοπήσεις, με το ΠΑΣΟΚ να περνάει τότε για πρώτη φορά μπροστά από τη ΝΔ, την οποία τελικά συνέτριψε στις εκλογές του 2009).

Αλλά ο Σημίτης δεν είχε πει την τελευταία του κουβέντα. Γεμάτος εμπάθεια κατά των Ελλήνων, βγήκε στη Βουλή (στην τελευταία κοινοβουλευτική ομιλία της ζωής του!) στις 21 Δεκεμβρίου 2008 και ΚΑΛΕΣΕ ΤΟ Δ.Ν.Τ. να επέμβει στην Ελλάδα!!! Αυτός ευθύνεται πάνω απ’ όλα για τη σημερινή εξάρτηση της χώρας μας από τους διεθνείς τοκογλύφους και για την ταπείνωση του ελληνικού έθνους από την Τρόικα...

Ήταν ο πρώτος που έκανε κάτι τέτοιο, εφαρμόζοντας βέβαια την παλιά του ιδέα (από τη δεκαετία του 1980) περί «έξωθεν» επέμβασης στα ελληνικά πράγματα, αλλά και δικαιώνοντας όλη την πολιτική του, της περιόδου 1996-2004, που αποσκοπούσε μόνο σε ένα πράγμα: να καταστήσει την Ελλάδα τελείως αδύναμη και ύστερα να ζητήσει την προστασία κάποιας ξένης δύναμης, άρα να γίνει η πατρίδα μας προτεκτοράτο... Και ποια είναι αυτή η δύναμη;

Πάντως όχι οι ΗΠΑ που παραπαίουν, ούτε η Ε.Ε. που κινδυνεύει να διαλυθεί! 
Επομένως: ποιανού το παιχνίδι παίζεις, «Κινέζε» Κώστα Σημίτη;;;

ΥΓ. Αύριο, Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011, πολίτες απ’ ΟΛΕΣ τις πολιτικές παρατάξεις, διαδηλώνουν ειρηνικά έξω απ’ το σπίτι του Σημίτη, στην οδό Αναγνωστοπούλου 10, στο Κολωνάκι. Πρέπει να είμαστε εκεί, για να δώσουμε το μήνυμα στον Σημίτη ότι: ΟΧΙ, δεν θα πληρώσουμε όλοι εμείς – που ξέρουμε πώς «βγαίνει το ψωμί» – τα κλεψιμέικα της διεφθαρμένης διακυβέρνησης που οδήγησε την Ελλάδα στον πάτο!!! ΟΧΙ, δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, όπως λέει ψευδώς ο Πάγκαλος. Ξέρουμε ποιοι τα φάγανε και γι’ αυτούς ελπίζουμε πως υπάρχει «θεία δικαιοσύνη», εκεί όπου δεν υπάρχει ανθρώπινη. Μόνο μετά την παραδειγματική τιμωρία των υπεύθυνων (που είναι απαίτηση όλου σχεδόν του ελληνικού λαού!) θα χτίσουμε ένα αδιάφθορο, αξιοκρατικό και δημοκρατικό κράτος, που θα σέβεται τον πολίτη και θα αγαπά το έθνος και τον λαό!...

του Δ-ρα Ησαΐα Κωνσταντινίδη