* Πώς χάθηκε η χρυσή ευκαιρία μείωσής του
Μία χρυσή ευκαιρία για μείωση του ελληνικού χρέους και πίεσης που προκαλεί στις διεθνείς τράπεζες η κατάσταση στην Ελλάδα, μόλις χάθηκε, παράλληλα με την ψήφιση του εφαρμοστικού νόμου.
Η ευκαιρία να δεχθούν οι δανειστές να πληρώσουν μικρότερο ποσό, είχε ήδη ανοιχθεί από τις προηγούμενες εβδομάδες όταν λίγο έλειψε να πέσει η κυβέρνηση.
Έτσι τώρα, με... απροθυμία των μεγάλων ξένων τραπεζών και με μεγάλη συμμετοχή σε ονόματα αλλά μικρή σε αξία, προχωρά πλέον το σχέδιο της μετακύλισης και επαναγοράς ελληνικών ομολόγων. Ένα σχέδιο που, όπως προωθείται, αφήνει βάρη στις ελληνικές τράπεζες και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς και τους ξένους, με μικρή συμμετοχή σε αξία (σε δια ευρώ), στην προσπάθεια να μετακυλιστεί αργότερα το χρέος.
Και έτσι δεν ανακουφίζει ιδιαίτερα την ελληνική οικονομία, αλλά τους δανειστές, που θα εξασφαλίσουν τα κεφάλαιά τους, έστω και αν εξοφληθούν αργότερα.
Οι ξένες τράπεζες, πιέζουν για περισσότερα ανταλλάγματα εξασφάλισαν εγγυήσεις επιτόκιο 5,5% και θέλουν κι άλλα. Αλλά η μέχρι τώρα μικρή συμμετοχή τους σε αξία (με τους Γερμανούς να μετακυλίουν ομόλογα μόνον 3,5 δισ. ευρώ), καθόρισε τελικά και το νούμερο του δεύτερου δανειακού πακέτου στα 85 δισ. ευρώ, ενώ οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ήλπιζαν το πακέτο να είναι μικρότερο και τα κεφάλαια να προκύψουν από ανακύκλωση ομολόγων, για να μην προσφέρουν ρευστό.
Τελικά οι δανειστές θα πετύχουν ακόμα και με αυτό τον τρόπο να βγάλουν καλά κέρδη, με αυξημένα επιτόκια για μακρά περίοδο δανεισμού, μπόνους και εγγυήσεις σε ομόλογα, ενώ άγνωστες ακόμα μένουν λεπτομέρειες για την περίπτωση να συναρτάται το μέρος των εγγυήσεων του roll over με τα εγγυημένα ομόλογα που θα μπορεί να εκδίδει το fund για την εκποίηση της ελληνικής περιουσίας.
Αλλά το βέβαιο είναι ότι δεν υπάρχει θέμα ενεργοποίησης των ασφαλίστρων CDS και καταβολής αποζημιώσεων. Δεν υπάρχει περίπτωση να θεωρηθεί το σχέδιο «χρεοκοπία» με κανέναν τρόπο, παρεκτός κι αν έχουν εξασφαλίσει οι ασφαλιστές των αμερικανικών τραπεζών ότι θα βγάλουν ακόμα περισσότερα, μέσα από άλλες διαδικασίες της δουλειάς, πάνω στο «ελληνικό πτώμα»
Αψευδής απόδειξη γι’ αυτό είναι ότι μία κλειστή λέσχη τραπεζών και μεγαλοεπενδυτών αποτελεί την ISDA. Είναι ο οργανισμός των που ελέγχει τον χώρο των CDS, δηλαδή των ασφαλειών στα ομόλογα, και ο αρμόδιος τελικά για να καθορίσει αν έχει γίνει χρεοκοπία και πρέπει να αποζημιωθούν οι ασφαλισμένοι επενδυτές ομολόγων ή όχι...
Αυτός ο κλειστός οργανισμός, λοιπόν, του οποίου θα παραθέσουμε αναλυτικά το Διοικητικό Συμβούλιο και τα εκτελεστικά και μη μέλη, αποτελείται και κυρίως διοικείται, από τράπεζες που περισσότερο ασφαλίζουν ελληνικά ομόλογα, παρά τα αγοράζουν. Κυριαρχούν δηλαδή οι τρεις μεγάλες αμερικανικές τράπεζες, JP Morgan, Goldman Sachs, Morgan Stanley, η Deutsche Bank, που αποδέχθηκε και κινητοποιήθηκε κιόλας για μία (μικρή, όπως θα ήθελε) μετακύλιση ομολόγων.
Μετέχουν επίσης οι γαλλικές τράπεζες που επίσης πρωτοστάτησαν στην υπόθεση αυτή, δηλαδή η BNP και η Societe Generale, που έχουν ελληνικά ομόλογα. Και τέλος η Citi, την οποία εκπροσωπεί ο εκτελεστής του σχεδίου τω ομολόγων Brady στη Λ. Αμερική και συμβουλάτορας της λύσης για την Ελλάδα και έμπιστος του Ροκφέλερ Bill Rhodes, την πρόταση του οποίου παρουσίασε το Kopernikos/Blog και επιβεβαιώθηκε.
Η λύση του Rhodes προκρίθηκε ως «γαλλική λύση» και αφήστε τη Fitch να παίζει το παιχνίδι και να απειλεί. Τα πυρά της είναι άσφαιρα... Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ISDA μετέχει και η BlackRock, η οποία ουσιαστικά με σημερινό ραπόρτο της «εκβιάζει» τις άλλες τράπεζες να μπουν στη λύση της επαναγοράς χρέους, κινδυνολογώντας για πιθανότητα χρεοκοπίας.
Αυτό κάνουν άλλωστε όλες αυτές τις ημέρες όσοι κινδυνολογούν, από τον Βενιζέλο και τον Πάγκαλ, μέχρι τους ξένους οίκους και τους Ευρωπαίους πολιτικούς. Πιέζουν τους κατόχους ομολόγων να μπουν στη λύση της «επιμήκυνσης» για να πληρώσουν λιγότερα δανεικά η Γερμανία και η Γαλλία. Διότι ό,τι προστίθεται από την επιμήκυνσης αφαιρείται από το δάνειο...
Δεν υπάρχει λοιπόν περίπτωση να πληρωθούν CDS. Το εξασφάλισαν αυτό οι Αμερικανοί και αυτό ακόμα δείχνει επίσης τι τρομερή ευκαιρία για μείωση του χρέους έχασε ξανά η Ελλάδα, που θα μπορούσε να αξιοποιήσει αυτή την πίεση και την ορμή του κόσμου για να επιτύχει μία λύση με μικρότερο κόστος για τον πολίτη και τη χώρα.
Άλλωστε, με κλεισμένη ήδη την προσυμφωνία στο Παρίσι, στις 22 Ιουνίου, μέσω ομάδας στελεχών του οργάνου του παγκόσμιου τραπεζικού καρτέλ, του IIF, στο οποίο (σε ευρεία κλίμακα) μετέχουν οι 420 μεγαλύτερες τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρίες στον κόσμο, ανέκυψε η γαλλική πρόταση για επιμήκυνση με μετακύλιση των ελληνικών ομολόγων (roll over), ως μία παραλλαγή του σχέδιου Brady για την Ελλάδα, σύμφωνα με τραπεζικές πηγές του Λονδίνου.
Σε εκείνη τη συμφωνία έπαιξαν κομβικό ρόλο ο προηγούμενος πρόεδρος του IIF Γιόζεφ Άκερμαν της Deutsche bank (από το 2003 μέχρι και πρόσφατα), η στάση της τράπεζάς του και η στάση των μεγάλων γαλλικών τραπεζών, όπως οι BNP και Societe Generale (και ίσως και η Gredit Agricole).
Έτσι αποφασίστηκε να προχωρήσει μία επιμήκυνση με μετακύλιση του ελληνικού χρέους, με τη συμφωνία των ασφαλιστών (αμερικανικών τραπεζών και ειδικά των Goldman Sachs, JP Morgan, Morgan Stanley) που είχαν πουλήσει CDS και η οποία θα εξασφάλιζε ότι οι Αμερικανοί δεν θα ζημιώνονταν, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές.
Οι ίδιες πηγές λένε ότι «οι ευρωπαϊκές τράπεζες - μέλη του παγκόσμιου τραπεζικού οργάνου IIF (δηλαδή η Deutsche bank και οι μεγάλες γαλλικές τράπεζες) και του οργανισμού ISDA, μόνου αρμόδιου να αποφασίσει ότι έτσι επέρχεται χρεοκοπία, είναι οι ίδιες που επηρεάζουν τα δύο όργανα έχουν αποφασίσει να συνδράμουν τη λύση».
Οι αμερικανικές τράπεζες, που επίσης μετέχουν στο ISDA, μας λένε οι ίδιες πηγές, «δεν θα ψήφιζαν ασφαλώς ως ασφαλιστές υπέρ της πληρωμής αποζημιώσεων ή, αν το έκαναν, θα είχαν εξασφαλίσει πολλαπλάσια ανταλλάγματα...». Σύμφωνα με την ίδια πηγή το IIF ασχολήθηκε με το θέμα στις 22 Ιουνίου και είχε ήδη καταλήξει για τα ομόλογα λήξης έως το 2014...
Από τη SofokleousIn
Έτσι τώρα, με... απροθυμία των μεγάλων ξένων τραπεζών και με μεγάλη συμμετοχή σε ονόματα αλλά μικρή σε αξία, προχωρά πλέον το σχέδιο της μετακύλισης και επαναγοράς ελληνικών ομολόγων. Ένα σχέδιο που, όπως προωθείται, αφήνει βάρη στις ελληνικές τράπεζες και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς και τους ξένους, με μικρή συμμετοχή σε αξία (σε δια ευρώ), στην προσπάθεια να μετακυλιστεί αργότερα το χρέος.
Και έτσι δεν ανακουφίζει ιδιαίτερα την ελληνική οικονομία, αλλά τους δανειστές, που θα εξασφαλίσουν τα κεφάλαιά τους, έστω και αν εξοφληθούν αργότερα.
Οι ξένες τράπεζες, πιέζουν για περισσότερα ανταλλάγματα εξασφάλισαν εγγυήσεις επιτόκιο 5,5% και θέλουν κι άλλα. Αλλά η μέχρι τώρα μικρή συμμετοχή τους σε αξία (με τους Γερμανούς να μετακυλίουν ομόλογα μόνον 3,5 δισ. ευρώ), καθόρισε τελικά και το νούμερο του δεύτερου δανειακού πακέτου στα 85 δισ. ευρώ, ενώ οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ήλπιζαν το πακέτο να είναι μικρότερο και τα κεφάλαια να προκύψουν από ανακύκλωση ομολόγων, για να μην προσφέρουν ρευστό.
Τελικά οι δανειστές θα πετύχουν ακόμα και με αυτό τον τρόπο να βγάλουν καλά κέρδη, με αυξημένα επιτόκια για μακρά περίοδο δανεισμού, μπόνους και εγγυήσεις σε ομόλογα, ενώ άγνωστες ακόμα μένουν λεπτομέρειες για την περίπτωση να συναρτάται το μέρος των εγγυήσεων του roll over με τα εγγυημένα ομόλογα που θα μπορεί να εκδίδει το fund για την εκποίηση της ελληνικής περιουσίας.
Αλλά το βέβαιο είναι ότι δεν υπάρχει θέμα ενεργοποίησης των ασφαλίστρων CDS και καταβολής αποζημιώσεων. Δεν υπάρχει περίπτωση να θεωρηθεί το σχέδιο «χρεοκοπία» με κανέναν τρόπο, παρεκτός κι αν έχουν εξασφαλίσει οι ασφαλιστές των αμερικανικών τραπεζών ότι θα βγάλουν ακόμα περισσότερα, μέσα από άλλες διαδικασίες της δουλειάς, πάνω στο «ελληνικό πτώμα»
Αψευδής απόδειξη γι’ αυτό είναι ότι μία κλειστή λέσχη τραπεζών και μεγαλοεπενδυτών αποτελεί την ISDA. Είναι ο οργανισμός των που ελέγχει τον χώρο των CDS, δηλαδή των ασφαλειών στα ομόλογα, και ο αρμόδιος τελικά για να καθορίσει αν έχει γίνει χρεοκοπία και πρέπει να αποζημιωθούν οι ασφαλισμένοι επενδυτές ομολόγων ή όχι...
Αυτός ο κλειστός οργανισμός, λοιπόν, του οποίου θα παραθέσουμε αναλυτικά το Διοικητικό Συμβούλιο και τα εκτελεστικά και μη μέλη, αποτελείται και κυρίως διοικείται, από τράπεζες που περισσότερο ασφαλίζουν ελληνικά ομόλογα, παρά τα αγοράζουν. Κυριαρχούν δηλαδή οι τρεις μεγάλες αμερικανικές τράπεζες, JP Morgan, Goldman Sachs, Morgan Stanley, η Deutsche Bank, που αποδέχθηκε και κινητοποιήθηκε κιόλας για μία (μικρή, όπως θα ήθελε) μετακύλιση ομολόγων.
Μετέχουν επίσης οι γαλλικές τράπεζες που επίσης πρωτοστάτησαν στην υπόθεση αυτή, δηλαδή η BNP και η Societe Generale, που έχουν ελληνικά ομόλογα. Και τέλος η Citi, την οποία εκπροσωπεί ο εκτελεστής του σχεδίου τω ομολόγων Brady στη Λ. Αμερική και συμβουλάτορας της λύσης για την Ελλάδα και έμπιστος του Ροκφέλερ Bill Rhodes, την πρόταση του οποίου παρουσίασε το Kopernikos/Blog και επιβεβαιώθηκε.
Η λύση του Rhodes προκρίθηκε ως «γαλλική λύση» και αφήστε τη Fitch να παίζει το παιχνίδι και να απειλεί. Τα πυρά της είναι άσφαιρα... Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ISDA μετέχει και η BlackRock, η οποία ουσιαστικά με σημερινό ραπόρτο της «εκβιάζει» τις άλλες τράπεζες να μπουν στη λύση της επαναγοράς χρέους, κινδυνολογώντας για πιθανότητα χρεοκοπίας.
Αυτό κάνουν άλλωστε όλες αυτές τις ημέρες όσοι κινδυνολογούν, από τον Βενιζέλο και τον Πάγκαλ, μέχρι τους ξένους οίκους και τους Ευρωπαίους πολιτικούς. Πιέζουν τους κατόχους ομολόγων να μπουν στη λύση της «επιμήκυνσης» για να πληρώσουν λιγότερα δανεικά η Γερμανία και η Γαλλία. Διότι ό,τι προστίθεται από την επιμήκυνσης αφαιρείται από το δάνειο...
Δεν υπάρχει λοιπόν περίπτωση να πληρωθούν CDS. Το εξασφάλισαν αυτό οι Αμερικανοί και αυτό ακόμα δείχνει επίσης τι τρομερή ευκαιρία για μείωση του χρέους έχασε ξανά η Ελλάδα, που θα μπορούσε να αξιοποιήσει αυτή την πίεση και την ορμή του κόσμου για να επιτύχει μία λύση με μικρότερο κόστος για τον πολίτη και τη χώρα.
Άλλωστε, με κλεισμένη ήδη την προσυμφωνία στο Παρίσι, στις 22 Ιουνίου, μέσω ομάδας στελεχών του οργάνου του παγκόσμιου τραπεζικού καρτέλ, του IIF, στο οποίο (σε ευρεία κλίμακα) μετέχουν οι 420 μεγαλύτερες τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρίες στον κόσμο, ανέκυψε η γαλλική πρόταση για επιμήκυνση με μετακύλιση των ελληνικών ομολόγων (roll over), ως μία παραλλαγή του σχέδιου Brady για την Ελλάδα, σύμφωνα με τραπεζικές πηγές του Λονδίνου.
Σε εκείνη τη συμφωνία έπαιξαν κομβικό ρόλο ο προηγούμενος πρόεδρος του IIF Γιόζεφ Άκερμαν της Deutsche bank (από το 2003 μέχρι και πρόσφατα), η στάση της τράπεζάς του και η στάση των μεγάλων γαλλικών τραπεζών, όπως οι BNP και Societe Generale (και ίσως και η Gredit Agricole).
Έτσι αποφασίστηκε να προχωρήσει μία επιμήκυνση με μετακύλιση του ελληνικού χρέους, με τη συμφωνία των ασφαλιστών (αμερικανικών τραπεζών και ειδικά των Goldman Sachs, JP Morgan, Morgan Stanley) που είχαν πουλήσει CDS και η οποία θα εξασφάλιζε ότι οι Αμερικανοί δεν θα ζημιώνονταν, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές.
Οι ίδιες πηγές λένε ότι «οι ευρωπαϊκές τράπεζες - μέλη του παγκόσμιου τραπεζικού οργάνου IIF (δηλαδή η Deutsche bank και οι μεγάλες γαλλικές τράπεζες) και του οργανισμού ISDA, μόνου αρμόδιου να αποφασίσει ότι έτσι επέρχεται χρεοκοπία, είναι οι ίδιες που επηρεάζουν τα δύο όργανα έχουν αποφασίσει να συνδράμουν τη λύση».
Οι αμερικανικές τράπεζες, που επίσης μετέχουν στο ISDA, μας λένε οι ίδιες πηγές, «δεν θα ψήφιζαν ασφαλώς ως ασφαλιστές υπέρ της πληρωμής αποζημιώσεων ή, αν το έκαναν, θα είχαν εξασφαλίσει πολλαπλάσια ανταλλάγματα...». Σύμφωνα με την ίδια πηγή το IIF ασχολήθηκε με το θέμα στις 22 Ιουνίου και είχε ήδη καταλήξει για τα ομόλογα λήξης έως το 2014...
Από τη SofokleousIn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου