Τα χειρότερα δεν έχουν περάσει...

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα.
«Τα χειρότερα έχουν περάσει» υποστηρίζει ο πρωθυπουργός Γ.Παπανδρέου σε συνέντευξή του στο περιοδικό “Time” και ίσως, καλά κάνει, αφού δουλειά ενός ηγέτη είναι να κρατά, ή τουλάχιστον να προσπαθεί να κρατά, υψηλά και το ηθικό του λαού του οποίου ηγείται.
Όμως, τα χειρότερα δεν έχουν περάσει. 

Για την ακρίβεια, μόλις τώρα αρχίζουν.
Όπως και να τα δεις τα νούμερα, ότι πράξη και να κάνεις, «δεν βγαίνουν».
Δημοσιονομική περιστολή και αύξηση φόρων σε καιρό ύφεσης, σημαίνει βαθύτερη ύφεση.
Ιδιαίτερα, μάλιστα, σε μια κρατικοδίαιτη οικονομία, όπως η ελληνική.
Βαθύτερη ύφεση, ήτοι πέραν αυτής που προβλέπει το Πρόγραμμα Σταθερότητας, ακόμη και στην πλέον «αναθεωρημένη» εκδοχή του, ή... ακόμη και πέραν αυτής που προβλέπει η Κομισιόν, σημαίνει πολύ απλά, καθολική αστοχία του προγράμματος και συνέχιση του δημοσιονομικού αδιεξόδου.
Μικρότερο ΑΕΠ σημαίνει διεύρυνση της σχέσης ελλείμματος προς ΑΕΠ και χρέους γενικής κυβέρνησης προς ΑΕΠ και άρα μηδέν εις το πηλίκο και για το πρόγραμμα Σταθερότητας και για τα δημόσια οικονομικά, τα οποία ήδη πνέουν τα λοίσθια.

Δεν το λέμε εμείς. Το ίδιο το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους το δηλώνει προς τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και συγκεκριμένα προς τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, καθιστώντας σαφές, με εγκύκλιό του, ότι πέραν της υφιστάμενης επιχορήγησης «λεφτά δεν υπάρχουν».
Αν δεν σας φθάσει για να πληρώσετε μισθούς έως το τέλος του έτους, «βάλτε χέρι στα αποθεματικά σας, αν έχετε, αλλά και ξεπουλήστε ότι περιουσία έχετε και δεν έχετε», δηλώνει το Γ.Λ.Κ. προς τις διοικήσεις Νοσοκομείων, πανεπιστημίων ή άλλων φορέων και Οργανισμών, που πρέπει μόνες τους τώρα να βγάλουν το «φίδι από την τρύπα».
Όλα αυτά δε, ενώ στην αγορά χρήματος η Ελλάδα χάνει τη μια μάχη μετά την άλλη και εξακολουθεί να δανείζεται με επιτόκια περίπου διπλάσια εκείνων της Γερμανίας, γεγονός που καθιστά σχεδόν βέβαιη τη χρεοκοπία της χώρας.
Υπάρχει λύση;
Εδώ τα πράγματα είναι ακόμη πιο ενδιαφέροντα.
Είναι πολλοί εκείνοι που υποστηρίζουν ότι λύση δεν υπάρχει. Τόσο απλά.
Ακόμη και εάν υποθέσουμε ότι η Ελλάδα συνεχίσει να δανείζεται με τα παρόντα επίπεδα spreads, το κόστος αυτού του δανεισμού θεωρείται βέβαιο ότι τελικά θα την λυγίσει.
Το γιατί το εξηγεί ο φίλτατος «Εκηβόλος» (κατά κόσμο Μιχαήλ Γελαντάλις), ο οποίος κατά τρόπο ιδιαιτέρως γλαφυρό εξηγεί και γιατί μας έβλαψε και όλη αυτή η «μπλόφα» με το ΔΝΤ.
Όμως, όπως είδαμε και από τις τελευταίες εκδόσεις, το ποσοστό υπερκάλυψης για κάθε έκδοση είναι ολοένα και μικρότερο, γεγονός που αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο μιας μελλοντικής αδυναμίας δανεισμού….
Θα πείτε, ίσως, «μα υπάρχει και το χέρι βοηθείας από την Ε.Ε.» και θα συμφωνήσω μαζί σας, όμως αυτό το «χέρι βοηθείας» θα είναι όπως μας λέει η φίλτατη Ανγκέλα Μέρκελ, στα παρόντα επίπεδα επιτοκίων και θα δοθεί μόνον αφού διαπιστωθεί η αδυναμία δανεισμού.
Ήτοι πολύ αργά.
Θα έρθουν και ορισμένοι, ίσως, καλοπροαίρετα να υπενθυμίσουν ότι υπάρχει πάντα και το ενδεχόμενο μιας αναδιάρθρωσης του χρέους, για μετά φερ’ειπείν, μια δεκαετία ή μια εικοσαετία... Αυτές όμως τις «καλοπροαίρετες» σκέψεις επιλέγουμε να μην τις κάνουμε.
Μόνη οδός δεν μπορεί παρά να είναι η ανάπτυξη. Η τόνωση της αγοράς με ρευστό –κοινοτικό- χρήμα, μέσω του ΕΣΠΑ και ενδεχομένως μέσω του ισχυρού επιχειρηματικού κόσμου της χώρας.
Όμως, ούτε ισχυρός είναι πλέον ο επιχειρηματικός κόσμος της χώρας, ούτε όσοι διαχειρίζονται τα τελευταία διαθέσιμα για τη χώρα μας αναπτυξιακά κονδύλια, φαίνονται αποφασισμένοι να κάνουν κάτι με αυτά…
Άρα, γιατί να πιστέψουμε τον κ.Παπανδρέου όταν μας λέει ότι «τα χειρότερα πέρασαν»;
Εκτός και εάν ξέρει κάτι που δεν ξέρουμε…
Όπως για παράδειγμα, έναν ανασχηματισμό, ή εν τέλει, μια προσφυγή σε φθηνότερα κεφάλαια από την Ανατολή…
Όμως όλα αυτά δεν μπορούν παρά να παραμείνουν στο επίπεδο των εικασιών.
Τουλάχιστον προς το παρόν…
του Ν.Γ. Δρόσου