Ζ. Λάσκαρη: "Φορτώνει"... τα "χώνει" και λέει την ηλικία της

12 Δεκεμβρίου 1944. 

Στο status που έχει στο Facebook η Ζωή Λάσκαρη δεν διστάζει να γράψει την ακριβή ημερομηνία γέννησής της. Το γεγονός αυτό μπορεί να παραξενέψει κάποιους, όχι όμως όσους τη γνωρίζουν καλά. Γιατί η Ζωή δεν "μασάει", δεν "κολλάει" σε τέτοια και λέει πάντα τα πράγματα με το όνομά τους. 

Χειμαρρώδης και έντονη, ακριβής με τρόπο αξιοζήλευτο, μιλά για το τότε και το τώρα...

Με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι σερφάρεις στο Ιντερνετ, ενημερώνεσαι από αυτό κι ότι είσαι στο facebook. Διόλου ντίβα, διόλου απόμακρη, επικοινωνείς με τους συνανθρώπους σου και απαντάς σε κάποια ερωτήματά τους ως Ζωή και όχι ως "η Ζωή Λάσκαρη". Σε κέντρισε, λοιπόν, το διαδίκτυο...

Μα γιατί θέλετε να με βλέπετε όπως με έχετε στο μυαλό σας κι όχι όπως είμαι; Φυσικά και θέλω να με φωνάζουν Ζωή -αυτό, αγάπη μου, είναι κατάκτηση, είναι παράσημο. Αλλωστε, για ανθρώπινη επικοινωνία συζητάμε, όχι για επαγγελματικό πρωτόκολλο! Το θέμα του Ιντερνετ ξεκίνησε από μια περιέργεια και, αν θες, από μια ανάγκη μου να μιλήσω άμεσα με μερικούς ανθρώπους για έναν σωρό πράγματα που μας αφορούν. Υπάρχει μια τρομερή ανάγκη των ανθρώπων να μιλήσουν -και δεν θέλω τώρα να κουβεντιάσω αν αυτός ο τρόπος, ο αποκαλούμενος ψυχρός και απόμακρος, είναι ο ενδεδειγμένος. Είναι πάντως ένας τρόπος. Σχεδόν επαναστατικός επειδή είναι απόλυτα ελεύθερος, δεν τον διαχειρίζεται μια ελίτ, αλλά όλοι μας.

Κάποιες φορές "φορτώνεις" και "τα χώνεις" δημόσια άνευ φόβου, αλλά με πάθος. Θέλει θάρρος αυτό!

"Φορτώνω" και "τα χώνω" όπως κάνει ο καθένας. Δεν έχω δικαίωμα να διαφωνώ ή να ενοχλούμαι; Αν έχεις άποψη, αν έχεις κατασταλάξει στο τι σε αφορά και τι όχι και αν δεν δεσμεύεσαι από όρκους υποταγής σε κυκλώματα, το θάρρος έρχεται από μόνο του, δεν θέλει κόπο. Θεριεύεις αβίαστα γιατί ξέρεις πως έχεις δέκα στέρεα επιχειρήματα για να υποστηρίξεις τις θέσεις σου. Και αν δεν έχεις πάθος για όσα πιστεύεις, δεν μπορείς να σταθείς πουθενά και κυρίως δεν σε παίρνει κανείς σοβαρά. Γίνεσαι γελοίος. Αν κοιτάξεις λίγο πίσω, λοιπόν, και δεις τι λέω εδώ και πολλά χρόνια, δεν είναι το θάρρος αυτό που με χαρακτηρίζει, αλλά μάλλον η συνέπεια και η αφοσίωση σε πέντε ιδέες.

Ελεγες πάντα τα πράγματα με το όνομά τους και αυτό σου κόστισε συχνά. Μετανιώνεις ποτέ;

Πάντα μου κοστίζει και θα μου κοστίζει. Πάντα θα υπάρχει κάποιος που σε περιμένει στη γωνία, όχι τόσο γιατί διαφωνεί με αυτά που λες, όσο επειδή δεν κατάφερε να κατασταλάξει ποτέ και σε τίποτα ή δεν κατάφερε να γίνει αυτό που έχεις γίνει εσύ. Δεν θέλω να ακουστώ ματαιόδοξη, θα σου πω όμως πως δεν έχω μετανιώσει για τον αυθορμητισμό και την ειλικρίνειά μου. Οχι γιατί υπήρξα αλάνθαστη, αλλά γιατί μπόρεσα να μάθω, ακόμα και τη στιγμή των όποιων αναίτιων εκρήξεών μου, πώς δεν πρέπει να ζω από κει και πέρα. Κάθε λεπτό μαθαίνουμε κάτι. Και επειδή είμαστε άνθρωποι, με εκρήξεις, με ζόρια, με κυκλοθυμίες, όλοι δικαιούμαστε ένα συγχωροχάρτι, εφόσον καταλάβουμε πως σφάλαμε.

Πώς και δημοσιοποιησες στο facebook την ακριβή ημερομηνία γέννησής σου; Πράξη τόλμης; Είναι τόλμη να λες την ηλικία σου;

Μάλλον δεν έχεις τολμήσει ποτέ, αν το θεωρείς αυτό τόλμη! Υπάρχουν δύο λόγοι για τους οποίους ένας άνθρωπος "κρύβει" και "κρύβεται". Ο ένας είναι για να ανταμωθεί με τον Θεό και ο άλλος για να ανταμωθεί με τη δημοσιότητα. Εγώ ηλίθια τρικ με το κουτσομπολιό δεν έκανα και δεν θα κάνω ποτέ. Αισθάνομαι περίφημα με την ηλικία μου και κάθε χρόνο θα γιορτάζω τα γενέθλιά μου, με τη δύναμη του Θεού, με όλο και πιο πολλή χαρά. Τη χαρά της παρέας φυσικά, όχι του ηλίθιου.

Πόσο σε απασχολεί ο χρόνος που περνά; Σε πανικοβάλλει, σε αγχώνει;

Οχι, με συντροφεύει. Νομίζεις πως αισθάνομαι τον χρόνο από πάνω μου, τιμωρό, θεόρατο κρυφό μάτι, να με δακτυλοδείχνει κάθε τρεις και λίγο και να με τρομοκρατεί με την παγωμένη ανάσα του; Δίπλα μου, αγάπη μου, χέρι χέρι. Ο χρόνος ήταν ο πιο μάγκας γκόμενος της ζωής μου!

Εγινε μόδα να απαντούν σε ερωτήσεις για μπότοξ, για πλαστικές κ.λπ. Θα είναι το χειρότερό σου, υποθέτω.

Ασε να απαντούν, να σπάμε πλάκα, πιο χειρότερό μου; Ο,τι είναι μόδα ευτυχώς γερνά γρηγορότερα από τα πρόσωπα των ανθρώπων.

Πιστεύεις ότι η ομορφιά πηγάζει από την ψυχή και από το πόσο καλά είναι αληθινά κάποιος;

Μα μόνο η ψυχή είναι αληθινά όμορφη γιατί τελικά δεν γίνεται να κρυφτεί. Το σώμα, το πρόσωπο προδίδουν την ψυχή, αυτό κάνουν. Ενας άνθρωπος που τα έχει καλά με τον εαυτό του ξεχειλίζει από ομορφιά, σε μαγεύει. Δες γύρω σου στιγμιότυπα, ένα κορίτσι που ρουφάει με το καλαμάκι χαριτωμένα το αναψυκτικό της, ένα ζευγάρι αγκαλιασμένο στις αφίξεις ενός αεροδρομίου, αυτή είναι η ομορφιά του κόσμου. Τι δείχνει αυτό; Πως κάπου εκεί έξω υπάρχουν χαμένες πολλές όμορφες ψυχές. Αυτή η ομορφιά με ενδιαφέρει, η αποτυπωμένη στο σώμα από την ευφορία της ψυχής μας.

Ξεκίνησες από τα καλλιστεία, από τον πρώτο τίτλο, με δόξα, στέμματα, λάμψη κ.λπ. και με έναν "Κατήφορο" στον οποίο σε έβαλε ο Γιάννης Δαλιανίδης, για να έρθουν πολλές ταινίες και αρκετό θέατρο.

Πριν γίνει ο "Κατήφορος" με είχε ήδη ανακαλύψει ο Φίνος. Δίχως τον Φίνο δεν θα ήμουν τίποτα, κανείς μας δεν θα ήταν απολύτως τίποτα. Ολόκληρη αυτή η λαμπρή πορεία είναι λάθος να την ονομάζουμε "χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου". Είναι ολόκληρη η "χρυσή εποχή του Φίνου". Γι' αυτό και μόλις πέθανε ο Φίνος, πέθανε και ο κινηματογράφος. Στον Φίνο, λοιπόν, χρωστάω.

Υπήρξες σταρ όπως η Αλίκη, δεν μπήκες όμως στην παγίδα που μπήκε εκείνη και εγκλωβίστηκε σε αυτό που ήθελε το κοινό. Ισχύει;

Η Αλίκη αφοσιώθηκε στο κοινό της, ακολούθησε πιστά και ευλαβικά τις καλλιτεχνικές του επιθυμίες. Πράγματι, εγκλωβίστηκε σε αυτό, με την έννοια πως οι θεατρικές της επιλογές ήταν μια σχεδόν απόλυτη συνέχεια των κινηματογραφικών της. Δεν ήθελε να τον προδώσει αυτό τον κόσμο. Δεν τον πρόδωσε και δεν την πρόδωσε και αυτός. Της χάρισε μια μοναδική, αποκλειστική, παντοτινή πρωτιά.

Ησασταν πολύ δεμένες. Πόσο σου λείπει, αλήθεια;

Ενας άνθρωπος μας λείπει όταν τον ξεχνάμε και εγώ δεν έχω ξεχάσει ποτέ την Αλίκη. Την έχω στο μυαλό μου συνέχεια, αλλά η φυσική της παρουσία είναι στιγμές που μου λείπει αφόρητα.

Γιατί δεν γεννά σταρ η τηλεόραση;

Το DNA αποφασίζει για τον σταρ, όχι η τηλεόραση και η show business! Τα συμφέροντα της τηλεόρασης αποφασίζουν πίσω από ποιον θα τρέξουν για μια εβδομάδα οι κάμερες, πίσω από ποιον την άλλη εβδομάδα και ούτω καθεξής. Για μίας εβδομάδας κυνηγητό με τις κάμερες γίνονται "σταρ"! Εχει πολύ πλάκα όλο αυτό, όχι τόσο για τα "θύματα" της δημοσιότητας, που πείθονται πως μια έξοδός τους στα μπουζούκια της παραλιακής τούς κάνει αυτόματα σταρ, όσο για αυτούς που ασχολούνται μαζί τους. Πόσο ασήμαντος πρέπει να αισθάνεσαι για να "θαυμάζεις" έναν θαμώνα των νυχτερινών κέντρων ή έναν περιφερόμενο στα πάρτι!

Βλέπεις κάτι στην τηλεόραση;

Παρακολουθώ ειδήσεις, ντοκιμαντέρ, μουσικά ριάλιτι και πολλές κινηματογραφικές ταινίες.

Γέμισε με ριάλιτι, talent shows και τούρκικα σίριαλ. Ποια είναι η άποψή σου γι' αυτό;

Είναι μια τηλεόραση κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση της κοινωνίας της, που βρίσκεται εντελώς αποπροσανατολισμένη.

Θα ήθελα να μου ονομάσεις κάποιους ηθοποιούς που εκτιμάς, τόσο της παλαιότερης όσο και της νεότερης γενιάς.

Η λίστα θα μπορούσε να είναι μεγάλη και πολυπληθής. Θα περιοριστώ, για ευνόητους λόγους, στους ηθοποιούς το έργο των οποίων παρακολούθησα στενά τα τελευταία χρόνια. Είναι αυτονόητο πως υπάρχουν πολλοί ακόμα οι οποίοι έχουν μια λαμπρή και σπουδαία καλλιτεχνική πορεία,κυρίως στο θέατρο. Σε αυτήν ανήκουν λοιπόν ο Ηλίας Λογοθέτης, η Μαρία Ζαχαρή, η Μαρία Σκούντζου, ο Γιώργος Νινιός, ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος, η Ελένη Κοκκίδου, ο Γιώργος Καραμίχος, η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, η Δήμητρα Ματσούκα, η Μαρία Σολωμού, η Μαρία Κίτσιου, η Δανάη Παπουτσή...

Στο θέατρο σχεδίαζες να υποδυθείς μια μεγάλη σταρ στο "Γλυκό πουλί της νιότης", αλλά έκανες στροφή 180 μοιρών και θα υποδυθείς τελικά μια υπέργηρη και πολύπαθη Εβραία σε έναν συγκλονιστικό μονόλογο, με έναν σπουδαίο Ρώσο σκηνοθέτη τον Αντολφ Σαπίρο.

Οταν διάβασα την ιστορία της Ρόουζ συγκλονίστηκα πραγματικά. Γιατί η ιστορία του 20ού αιώνα πέρασε σαν τανκς από τη ζωή αυτής της γυναίκας η οποία τελικά επιβίωσε, παντρευόταν, μεγάλωνε παιδιά και διεκδικούσε το δικαίωμα στη ζωή. Και έμεινα άφωνη με την αστείρευτη δύναμή της. Διάβασα πολλές φορές το έργο και συνειδητοποίησα πως αν μπόρεσε να αντέξει αυτή, σε εκείνες τις εποχές, σε εκείνες τις συνθήκες, αγωνιζόμενη ασταμάτητα κόντρα στις πιο αντίξοες συνθήκες, τότε γιατί να μην μπορούμε να αγωνιστούμε και εμείς, πρώτα για να αλλάξουμε τους εαυτούς μας και ύστερα για να αλλάξουμε την κοινωνία μας.Από μια άλλη οπτική ματιά, ο αγώνας της έχει τις αναλογίες του αγώνα ενός ανθρώπου της εποχής μας.

Θα ξαναγύριζες στο γυαλί αν ερχόταν μια πρόταση δελεαστική και ξεχωριστή;

Οχι. Με τίποτα!

Οικογενειακή ντίβα!
Με τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο μετρούν 35 χρόνια μαζί και όπως δηλώνει τον λατρεύει, όπως άλλωστε λατρεύει τις κόρες της, Μάρθα και Μαρία Ελένη, και φυσικά την εγγονή της, Ζένια.

Data Bank
Γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1944 και το 1959 κέρδισε σε πολύ νεαρή ηλικία τον τίτλο της Σταρ Ελλάς.

Στον Φίνο οφείλει τα πάντα και το τονίζει πάντα, αφού ήταν εκείνος που την ανακάλυψε και της έδωσε τη δυνατότητα να πετύχει όσα πέτυχε μέχρι σήμερα.

Εγινε γνωστή στο πανελλήνιο το 1961 με τον "Κατήφορο". Υπηρέτησε πιστά πολλά είδη και συνεργάστηκε με σπουδαίους "δασκάλους" του ελληνικού θεάτρου, όπως οι Κατσέλης, Κακογιάννης, Βολανάκης, Βουτσινάς.

Το 1985 ήταν η πρώτη διάσημη Ελληνίδα που τόλμησε να φωτογραφηθεί γυμνή στη Δήλο για ανδρικό περιοδικό κάνοντας τις πωλήσεις του εν λόγω περιοδικού να εκτιναχθούν στα ύψη και ανοίγοντας τον δρόμο για πολλές συναδέλφους της.

Βασίλης Μπουζιώτης

πηγή