Και ο ΧΡΟΝΟΣ εργολάβος του φόβου και της μιζέριας; Καταπέλτης ο Πρόεδρος εναντίον όσων επιβουλεύονται την Ελλάδα. Αλλά ανάμεσα σ’ αυτούς μήπως είναι και ο χρόνος ΠΑΣΟΚ;
Θα ήταν ενδεχομένως απλούστερα τα πράγματα εάν μιλούσαμε για το γνωστό πολιτικό χρόνο του ΠΑΣΟΚ. Φοβάμαι όμως ότι η κυβέρνηση επηρεάζει με το ρυθμό εργασίας της τον πραγματικό χρόνο.
Τον πολιτικό χρόνο του ΠΑΣΟΚ τον μάθαμε από τα χρόνια του λαοφιλούς ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου.
Τότε, η δημόσια δραστηριότητα είχε προσαρμοστεί στο δικό του ωράριο.
Οι συνεδριάσεις άρχιζαν όταν έφθανε ο Μεγάλος. Η καθοριστική για την κοινωνία... παρουσία του ρύθμιζε σαν ένα ρολόι τα πράγματα.
Φαίνεται πως ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΣΟΚ είναι όπως και η προεδρία του κόμματος. Ανήκει στα κληρονομικά της Οικογένειας.
Μεταβιβάστηκε, μαζί τις εξουσίες από τον Πατέρα στον Υιό. Το ότι μεσολάβησε ο Κ. Σημίτης στην παράδοση του κληρονομικού δακτυλιδιού της εξουσίας θα το αποδώσουμε στην υποχρέωση του προς τον Ανδρέα για τα χρόνια του συνεδρίου 1996. Ξανάρχονται ένα-ένα στη μνήμη τα κομμάτια με αφορμή την ανάσταση του ηττηθέντος τότε Α. Τσοχατζόπουλου.
Εκτός από το όνομα Παπανδρέου ο πρωθυπουργός κληρονόμησε από τον πατέρα του τη έννοια του ΧΡΟΝΟΥ. Καμαρώνει προφανώς για το απόκτημα. Δεν είναι και λίγο. Να καθορίζεις τις συντεταγμένες μιας κοινωνίας με βάση της δική σου αντίληψη. Ο κ. Παπανδρέου με την ελλιπή ή αντιθέτως άφθονη σε εμπειρίες από την πραγματικότητα των Ελλήνων αντίληψη κατήγγειλε με σφοδρότητα τους εργολάβους που πωλούν φόβο και μιζέρια στο λαό.
Για πολλούς η ταμπακιέρα είναι ακριβώς αυτό. Πως η κυβερνητική αβουλία, ατολμία, αρρυθμία, και άρα αναποτελεσματικότητα ευθύνεται για την πρόκληση του κοινού αισθήματος. Του φόβου και της μιζέριας. Ο κ. Παπανδρέου επιχείρησε τις προάλλες να βγει επιθετικά. Θυμήθηκε τις περυσινές απειλές με τη πιστόλα. Άσφαιρα τότε και τώρα. Ελλιπής επιχειρηματολογία. Αδυνατεί να ξεπεράσει την πραγματικότητα. Στην αναμενόμενη παραγωγή έργου και άρα αποτελέσματος… παίζει καθυστέρηση.
Μήπως όλη αυτή η «φάση» Παπανδρέου είναι σχέδιο; Προκαθορισμένο από την αρχή στη λογική ότι η «καλλιέργεια» της κοινής γνώμης είναι μια μακρόσυρτη διαδικασία που πρέπει να γίνει σε ΧΡΟΝΟ ΠΑΣΟΚ. Να ωριμάσει δηλαδή το πράγμα, όπως λένε, κάποιοι σύντροφοι της Ιπποκράτους προκειμένου να μην πέσει βαρύ στον κόσμο, στους ψηφοφόρους «μας» και γιατί όχι να μην φτάσει ο άλλος στο «αμήν» και να πει «πουλήστε το- φτιάξτε το- επιτέλους μας πρήξατε».
Η ευνοϊκή για τον πρωθυπουργό εκδοχή δεν γίνεται αποδεκτή από τους πολλούς. Αυτοί βλέπουν, ζουν την αδυναμία της κυβέρνησης και την αποδίδουν σε συγκεκριμένη αιτία. Στον τρόπο που ασκεί διοίκηση ο Πρόεδρος. Και ξέρουν πως και ο χρόνος κυλά αντίστροφα. Και ο πραγματικός και ο ΠΑΣΟΚικός.
Μαζί με αυτά που ευελπιστούμε να αλλάξουμε ως κοινωνία είναι αναμφίβολα η απόδοση ευθυνών σε τρίτους όταν ακέραια αφορά τον εαυτό μας. Φταίνε πάντα οι άλλοι για τα δεινά μας. Η πολιτική τάξη οικοδόμησε το DNA της πάνω σ’ αυτή την αρχή. Ήρθε ο ΧΡΟΝΟΣ για την ενηλικίωση και την ανάληψη των ευθυνών της. Έτσι θα το μάθουμε και οι πολίτες.
Ο κ. Παπανδρέου έχει και αυτή την ευθύνη. Να ξεπεράσει την κομματική φρασεολογία και με ειλικρίνεια να απευθυνθεί σε όλους τους Έλληνες. Ας καταλάβει ότι τα φαντάσματα που επικαλείται προκαλούν γέλιο. Κάποτε πιστεύαμε τους «εχθρούς» που κατονόμαζε ο πατέρας του.
Σήμερα η πολιτική εργολαβία δεν έχει συνεγείρει κανέναν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου