Ας αρχίσουμε από τους μικρούς:
Ο Αλέξης Τσίπρας, του οποίου τόσα του έχουμε σούρει μας εξέπληξε.
Επικοινωνιακά πολύ καλός, με αμεσότητα και προσπάθεια ενός νέου λόγου στην Αριστερά σε σύγκριση με την Παπαρήγα, ή ακόμα και τον Αλαβάνο.
Έδειξε ηγετικές ικανότητες στο θέμα των εσωτερικών προβλημάτων του ΣΥΡΙΖΑ και έδωσε μια νεανική φρεσκάδα στο debate.
Η Αλέκα Παπαρήγα , σταθερή στις απόψεις του ΚΚΕ, με την γνωστή σοβαρότητά της και πολύ καλύτερη επικοινωνιακά αυτήν την φορά (πήραμε επικοινωνιολόγους συντρόφισσα;)
Ο Γιώργος Καρατζαφέρης δεν ήταν καλός αυτήν την φορά.
Προσπάθησε με ευφυολογήματα – που δεν ήταν ούτε έξυπνα – να παρουσιάσει κάτι το διαφορετικό, αλλά δεν κατόρθωσε να στριμώξει ούτε τον Γιώργο Παπανδρέου με τις γνωστές δυσχέρειες στο λόγο του.
Ο κ. Χρυσόγενος: Επικοινωνιακά καλός στην αρχή, αλλά τον «ξέσκισαν» με το μακεδονικό στην συνέχεια
Ο Γιώργος Παπανδρέου: Εμφανίσθηκε με τον αέρα του νικητή και κινήθηκε στη γνωστή προεκλογική γραμμή του: κάντε με πρωθυπουργό για να λύσω όλα τα προβλήματά σας.
Αλλά δεν παρουσίασε τίποτα το συγκεκριμένο για το πώς θα το κάνει.
Απέφυγε συστηματικά να απαντήσει σε όλες τις συγκεκριμένες ερωτήσεις που του έκαναν.
Στα εθνικά θέματα στριμώχθηκε φανερά.
Προσπάθησε εμφανώς να διαχωριστεί από το «παλαιό» ΠΑΣΟΚ.
Σε άλλες ερωτήσεις ήταν καλός και σε άλλες απλά κακός.
Ο Κώστας Καραμανλής: Επέμεινε στο βασικό προεκλογικό του μότο: «Πρέπει να παρθούν δύσκολες αποφάσεις και εγώ μόνο μπορώ να τις πάρω».
Κατάφερε να αναδείξει τις ασάφειες του ΠΑΣΟΚ στα οικονομικά και τι σημαίνουν αυτές για χωριστές κατηγορίες.
Ανάδειξε το θέμα του ασύλου και των διαδηλώσεων επιχειρώντας διεμβολισμό του ΛΑΟΣ.
Έπεισε ότι δεν είναι διατεθειμένος να φύγει.
Ήταν ο καλύτερος, αλλά αυτό το ξέραμε πριν αρχίσει το debate.
Η συνέχεια θα κριθεί με το αν καταφέρει να πείσει το ακροατήριό του και γιατί δεν έκανε αυτά που λέει.
Τελικά το πιο καλό σημείο του ντιμπέιτ ήταν οι ερωτήσεις που αντάλλαξαν οι αρχηγοί μεταξύ τους. Κατά συνέπεια είναι περιττοί οι δημοσιογράφοι.
Να βγαίνουν μόνοι τους και να ρωτάνε ο ένας τον άλλο να το απολαμβάνουμε.
8 σχόλια:
Ο Καραμανλής μακράν του Παπανδρέου. Ο Τσίπρας καλύτερος από τον Παπανδρέου. Η Παπαρήγα καλύτερη από τον Τσίπρα. Ο Καρατζαφέρης καλύτερος από τον Χρυσόγελο. Ο Χρυσόγελος καλύτερος από κανέναν, είπε τις πλέον ανεκδιήγητες κοτσάνες.
Τελικά, η μικρή ξανθιά δημοσιογράγος είναι η μόνη που ορθώς του την μπήκε του Χρυσόγελου για τον λιγνίτη. Αν ήξερε καλά και το θέμα θα τα έχωνε χοντρά. Μα είναι δυνατόν να λέμε σήμερα ότι καταργούμε το στρατηγικό ορυκτό ενέργειας της χώρας μας; Κρατάμε τα αποθέματα του λιγνίτη, και αναπτύσσουμε ραγδαία όλες τις άλλες πηγές (φυσικο αέριο, εναλλακτικές πηγές κ.λ.π.).
Ο Χρυσόγελος μας λέει ότι τώρα χάρις στους Πράσινους μάθαμε για το ενργειακό. Πλακα μας κάνεις ρε μεγάλε; Οταν έγραφαν κάποιοι (και το αντινιούς) για την κατάχρηση των κοιτασμάτων λιγνίτη, δεν βγήκες να καταγγείλεις το ΠΑΣΟΚ αρχικώς (που το ξεκώλωσε τολιγνιτικό) και μετά τη ΝΔ. Τώρα, και με αφορμή τη στάση του ΓΑΠ για τους αγωγούς, πάλι το ενεργειακό και οι πηγές παραγωγής ενέργειας δεν μπαίνουν στο τραπέζι; Το ίδιο δεν έκανε και ο Καραμανλής κάνοντας άνοιγμα στους Ρώσους; ΓΑΠ και Πράσινοι όμως, είναι μαζί, κατά των (ελληνορωσικών) ενεργειακών σχεδίων.
Καλά ο ΓΑΠ δεν ξέρει καλά ελληνικά ή κάποιοι σχολιαστές που τον κατηγορούν ότι δεν μπορεί να αρθρώσει λέξη?
Πρώτη φορά ακούνε κάποιοι την λέξη πομφόλυγα? Ασφαλώς και δεν χρησιμοποιείται μόνο στην ιατρική ορολογία, έχει ευρεία χρήση και σημαίνει φούσκα, μπουρμπουλήθρα, ψεύτικα λόγια…
Τον στρίμωξε τον ΚΚ για τον Σουφλιά η απεσταλμένη του Αλαφούζου. Αλλά και με τον ΓΑΠ τι γλύψιμο ήταν αυτό βρε παίδί μου; Ακου “έμεινα πολύ ικανοποημένη κ. Πρόεδρε” Ντροπή
Ο ΓΑΠ κατάφερε να εξαντλήσει το χρόνο του στην πρώτη ερώτηση προς τον ΚΚ χωρίς να προλάβει …να τον ρωτήσει (δεν παίζεται ο άνθρωπος!). Το γεγονός, ως ασήμαντο, διέλαθε της προσοχής των “αναλυτών” οι οποίοι κατά τ’ άλλα μιλάνε για “αέρα πρωθυπουργού”κλπ κλπ. Ο Θεός να βάλει το χέρι του…
Παρεμπιπτόντως, πληροφορηθήκαμε ότι την επέτειο της δολοφονίας του μαθητή, θα έχουμε πάλι πανηγύρια. Χαράς ευαγγέλια για τα κανάλια. Ο Θεός να ξαναβάλει το χέρι του…
Που το πάτε το παιδί ρε καναλάρχες;
Δεν βλέπετε ότι είναι ανισόρροπο;
ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΝΙΜΗ ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΝΙΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΧΛΑΜΠΑΚΟΥΤΣΑΒΛΕΣ ΕΜΜΟΝΕΣ ΤΟΥ, ΡΕ ΓΑΜΩΤΗ ΜΟΥ.
Προσωπικά νομίζω ότι ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΘΟΛΩΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗ ΜΠΙΧΛΑ ΤΩΝ ΚΑΝΑΛΙΩΝ ΤΟΥ ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ.
ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΛΕΕΙ (άκουσον άκουσον) ότι ο Σερραίος δεν είναι αρκετά διεκδικητικός στα εθνικά θέματα, ξεχνώντας τις σφαλιάρες που έριξε στο συμπατριώτη του Γιωργάκη Τζώρτζ Μπούς στο θέμα των Σκοπίων στο Βουκουρέστι αλλά και στο Κυπριακό για το προδοτικό σχέδιο Ανάν (που βέβαια προωθούσε πάλι ο Γιωργάκης). ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΛΕΕΙ ότι οι μουσουλμάνοι της Θράκης έχουν το δικαίωμα να αυτο-ονομάζονται Τούρκοι (προφανώς θέλει να τσιμπάει τις ψήφους τους μουσουλμάνων), δίνοντας έτσι λαβή στην Τουρκία να ισχυρίζεται ότι υπάρχει Τουρκική και όχι μουσουλμανική μειονότητα στην Ελλάδα.
Πως μπορεί μετά ο Γιωργάκης να κατηγορεί για μειοδοσία και υποχωρητισμό τον Καραμανλή είναι κάτι που μόνο ο δικός του γiγαντοτεράστιος εγκέφαλος μπορεί να συλλάβει.
Τόν ρωτάνε μετά γιατί ευαγγελίζεται τη δωρεάν δημόσια παιδεία αλλά ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΕ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ και τώρα ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΖΕΙ ΣΕ ΞΕΝΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ.
Η απάντησή του πάλι άλλα αντ' άλλων. Ευαγγελίζεται (λέει) την δωρεάν δημόσια παιδεία διότι έχει πάει σε πολλά διαφορετικά σχολεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό και άρα έχει εμπειρία!.
Απίθανο επιχείρημα, ανατρίχιασα. Για το δικό του παιδί όμως, πάλι δεν απάντησε.
ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΡΕΙΣ ΑΠΛΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ.
Πρώτο, πόσο είναι το IQ αυτού του ανθρώπου;
Δεύτερο, πόσο είναι το IQ όσων εμπνέονται από αυτό τον άνθρωπο;
Τρίτο, πόσο καιρό ακόμη, κύριοι Μπόμπολα, Κυριακού, Αλαφούζο και Λαμπράκη θα κρατήσει αυτό το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ που λέγεται Γιωργάκης Παπαντρέου;
Κώστας Καραμανλής:
Ο καλύτερος και μάλιστα με μεγάλη διαφορά.
Καθαρός και ξάστερος στο σύστημα που πιστεύει. Πρόβαλε ως ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης και εγγυητής του συστήματος που υπηρετεί. Σταθερός, με συγκροτημένο μυαλό, με γνώση των πραγμάτων, και με αντίληψη της κατάστασης.
Ο Καραμανλής έδειξε καθαρά και με ειλικρίνεια αυτό που είναι και που υπηρετεί, αυτό που θα κάνει οποιαδήποτε κυβέρνηση και αν εκλεγεί.
Δεν χρησιμοποίησε τρικ απάτης, ούτε ωραιοποιημένες ρητορείες και φλύαρες αερολογίες. Ανοικτά και ωμά υπογράμμισε αυτό που απαιτούν οι ανάγκες του καπιταλιστικού καθεστώτος, διεθνώς και εθνικά.
Γι’ αυτό και ο λόγος του ήταν άμεσος, ευθύς και όχι αοριστολόγος, ούτε φλύαρος και δόλια δημαγωγικός και λαϊκίστικος.
Μπορεί να έκρυψε το μέγεθος των συμφορών που έρχονται, αλλά δεν «έπαιξε» με λαϊκίστικες αλχημείες.
Στα «εθνικά» και εδώ ήταν πιο σαφής και καθαρός από οποιονδήποτε άλλο.
Φυσικά ανέδειξε και ικανότητες ηγετικές, γνώσεων και λόγου κατά πολύ ανώτερες από όλους τους άλλους και ιδιαίτερα από τον Αρχηγό του ΠΑΣΟΚ…
Γιώργος Παπανδρέου.
Το εντελώς αντίθετο από τον Καραμανλή. Μια πλάκα γραμμοφώνου ήταν με το ίδιο τραγούδι των αερολογιών, των ηθικών δακρύων κερδοσκοπίας πάνω στα σκάνδαλα και τη σήψη (σαν να ήρθε τώρα από το Άρη), των λαϊκίστικων κλισέ και των ακάλυπτων επιταγών. Ίσως να ξεπέρασε στα «θα» και τον παππού του…
Στα «εθνικά» ήταν αξιοθρήνητος, όταν κάποια από αυτά και εντελώς επιδερμικά θίχτηκαν. Επειδή, δεν μπορούσε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα ψέλλιζε περί ανέμων και υδάτων.
Ο Γιωργάκης, χωρίς πολιτική συγκρότηση, χωρίς πολιτική ευφυΐα και ευστροφία, χωρίς το ηγετικό τσαγανό του πατέρα του και του παππού του, φάνταζε ελαχιστότατος μπροστά στον Καραμανλή.
Σε μια τετ α τέτ «μονομαχία» μαζί του θα κονιορτοποιηθεί τελείως…
Και όμως, αυτόν, έχουν επιλέξει οι «νταβάδες» για το νέο Πρωθυπουργό. Τους λόγους τους αντιλαμβάνεται ο κάθε σκεπτόμενος…
Αλέκα Παπαρήγα.
Στα ίδια «κλασσικά» κλισέ κινήθηκε, όπως και το ΚΚΕ, μια ζωή. Επικοινωνιακά αυτή τη φορά ήταν πιο συγκροτημένη και εύστροφη. Σε επίπεδο εντυπώσεων, μάλλον πήρε πόντους…
Αλέξης Τσίπρας.
Στο πρώτο μέρος στάθηκε καλά επικοινωνιακά και έδειξε, στα πλαίσια του Συνασπισμού (της διαμαρτυρόμενης πολιτικής) ηγετικά προσόντα.
Στο δεύτερο μέρος τα έκανε θάλασσα, με τις ηθικολόγες αερολογίες του και τα μελοδράματά του…
Καρατζαφέρης
Ένας κουτοπόνηρος Φώσκολος ήταν.
Σε κάθε πολιτικά σκεπτόμενο προκαλούσε το γέλιο με την πολιτική του φτώχεια, την ανέχεια των πνευματικών του πόρων, τη χυδαία αισθητική του, το μπακαλίστικο τρόπο προσέγγισης των πραγμάτων και τις υμνολογίες στον εαυτό του.
Το ποιηματάκι του στο τέλος ξεπερνούσε και τις ταινίες του Φώσκολου.
«Ο κ. Καραμανλής δε μπορεί να χάσει απ’ αυτόν τον Παπανδρέου». Τάδε έφη ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ερωτηθείς κατά την σημερινή επίσκεψή του στον Ο.Α.Ε.Δ. Πειραιά, για την αποψινή τηλεοπτική μονομαχία των δύο αρχηγών. «Ο κ. Καραμανλής δε μπορεί να χάσει απ’ αυτόν τον Παπανδρέου, ο οποίος μόλις πέρασε στα δύσκολα έχασε τη ψυχραιμία του, άρχισε να βρίζει, έκανε πάρα πολλά σαρδάμ και δεν απαντούσε επί της ουσίας», υποστήριξε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ και συνέχισε: «Θα μου προξενούσε μεγάλη έκπληξη ο αγχωμένος Καραμανλής να χάσει από αυτόν τον Παπανδρέου που δεν έχει τις δυνάμεις για κάτι εξαιρετικό».
Δημοσίευση σχολίου