Ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος έσπευσαν να πουν κάποιοι στο άκουσμα της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ.
Η φράση αυτή απηχεί μια μεγάλη αλήθεια το εύρος της οποίας μένει να φανεί αν και θα χρειαστούν μήνες για να αποτυπωθεί το πώς ο εκλογικός του θρίαμβος θα επηρεάσει τις εξελίξεις στο εσωτερικό της Αμερικής αλλά...
και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ο ίδιος έχει δώσει υποσχέσεις ότι θα ξανακάνει την Αμερική μεγάλη, δείχνοντας μία τάσης εσωστρέφειας, αλλά το θέμα είναι αν θα μπορέσει. Υπήρξαν και άλλοι πρόεδροι με καλές προθέσεις και οράματα και όμως κατάφεραν να πραγματοποιήσουν πολύ ελάχιστα με τον Μπαράκ Ομπάμα να αποτελεί ίσως ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Ο απερχόμενος πρόεδρος έχασε την μπάλα κάπου μέσα στο πολιτικό παιχνίδι των λόμπι αλλά και του Κογκρέσου. Αν και ο Τραμπ έχει υπό τον έλεγχό του θεωρητικά το Κογκρέσο αυτό δεν σημαίνει ότι το έχει του χεριού του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μεγάλη μερίδα του Ρεπουμπλικανικού κόμματος δεν στάθηκε στο πλευρό του κάτι που μπορεί να συνεχίσουν να κάνουν και στο μέλλον βάζοντας του εμπόδια.
Πρέπει, λοιπόν, να περάσει αρκετός χρόνος και ο Τραμπ να δώσει δείγματα γραφής για να μπορεί να εξάγει κανείς ασφαλή συμπεράσματα. Προς το παρόν είναι ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ που κανείς δεν ξέρει πέρα από κάποιες δηλώσεις πυροτεχνήματα πως θα κυβερνήσει την Αμερική και κατ’ επέκταση ολόκληρο τον κόσμο. Γιατί ίσως ξέρει αρκετά καλά τον κόσμο των επιχειρήσεων και το επικοινωνιακό παιχνίδι, αλλά δεν έχει καμία εμπειρία διακυβέρνησης την οποία είχε τουλάχιστον η Χίλαρι Κλίντον που ήταν και η εκλεκτή των περισσότερων ξένων ηγετών με την εξαίρεση του Βλάντιμιρ Πούτιν βέβαια. Μια Κλίντον που πλήρωσε ακριβά την οργή των μέσων Αμερικανών, αλλά και το όνομα Κλίντον καθώς στην ντουλάπα της υπήρχαν αρκετά φαντάσματα. Είναι βέβαιο ότι αν δεν είχε βάλει μπροστά τη φιλοδοξία της και στη θέση της ήταν ένας υποψήφιος όπως ο Μπέρνι Σάντερς ο Τραμπ δεν θα είχε καμία ελπίδα.
Πάνω από όλα δεν κατάφερε να μιλήσει στην καρδιά των ψηφοφόρων και η αποτυχία των Δημοκρατικών είναι διπλή καθώς απέτυχε και ο Ομπάμα. Ο πρώτος αφροαμερικανός πρόεδρος των ΗΠΑ φεύγει με ένα πληρωμένο γόητρο καθώς όχι μόνο δεν κατάφερε να κάνει πράξη τις υποσχέσεις του, αλλά αφήνει ένα έθνος διχασμένο. Ο Ομπάμα έσπασε τις παραδοσιακές γραμμές που θέλουν τον πρόεδρο να τηρεί μία διπλωματική στάση. Ο Ομπάμα δεν το έκανε καθώς σε κάποιες περιπτώσεις έκανε προεκλογική εκστρατεία για λογαριασμό της Χίλαρι.
Το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών έχει ειδικό βάρος για τον υπόλοιπο κόσμο και φυσικά για την Ευρώπη όπου αρχής γενομένης από την Αυστρία το Δεκέμβριο και συνεχίζοντας με τις εκλογές σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία την επόμενη χρονιά στήνονται κάλπες και το ερώτημα είναι προς τα πού θα γύρει η πλάστιγγα. Στην Αυστρία ήδη η ακροδεξιά έχει δείξει την ισχύ της, ενώ το ερώτημα που πλανάται στη Γαλλία είναι τι θα κάνει η Μαρίν Λεπέν στις προεδρικές εκλογές. Το σύστημα θα λειτουργήσει και πάλι και δεν θα επιτρέψει σε ακροδεξιό υποψήφιο να βρεθεί στο τιμόνι της Γαλλίας ή θα της δώσει νέα ώθηση; Πάντως ήταν η πρώτη που έσπευσε να συγχαρεί τον Τραμπ και αυτό λέει πολλά. Το ίδιο ισχύει και για την Ολλανδία ενώ περιπλέκεται και το πολιτικό σκηνικό στη Γερμανία.
Η Μέρκελ έχει καταφέρει να εξοργίσει και να κουράσει τους Γερμανούς, η αριστερά δεν έχει κάποιο πρόσωπο γύρω από το οποίο μπορεί να συσπειρωθεί, ενώ η ακροδεξιά με σημαία το μεταναστευτικό κερδίζει έδαφος. Αν η Μέρκελ αποφασίσει να μην είναι υποψήφια αυτό ίσως να σημαίνει ότι θα έρθει στο προσκήνιο ο Σόιμπλε με ό,τι αυτό θα σημάνει για την Ευρώπη. Αν και κάποιοι έσπευσαν να υποστηρίξουν ότι η εσωστρέφεια του Τραμπ και η λήψη αποστάσεων από την Ευρώπη μπορεί να επιτρέψει στη Γερμανία να χαράζει και να επιβάλει πιο εύκολα τις πολιτικές της, κυρίως προς τις χώρες του νότου συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, υπάρχει και η άλλη όψη. Η γερμανική οικονομία είναι εξωστρεφής και στηρίζεται σε ένα μεγάλο μέρος στις εξαγωγές που κάνει σε άλλες χώρες φυσικά και στις ΗΠΑ. Οπότε η εσωστρέφεια και η απόρριψη της παγκοσμιοποίησης μάλλον θα έχει αρνητικές επιπτώσεις για τη γερμανική οικονομία.
Το μέγα ερώτημα που προκύπτει είναι μήπως το πουλόβερ που άρχισε να ξηλώνεται με το Brexit ξηλωθεί ακόμα περισσότερο ή και τελείως, δηλαδή, να επέλθει ακόμη και η διάλυση της Ε.Ε. όπως τουλάχιστον την ξέρουμε και ο καθένας να κλειστεί στο καβούκι του.
Ένα άλλο θέμα που ανακύπτει με την εκλογή Τραμπ είναι τι θα γίνει με το ΝΑΤΟ. Τους τελευταίους μήνες το θερμόμετρο της έντασης ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και τη Ρωσία έχει ανέβει επικίνδυνα. Τώρα με την εκλογή Τραμπ ο οποίος έχει εκφραστεί θετικά με τον Πούτιν οι ισορροπίες αλλάζουν τόσο στο θέμα της Κριμαίας όσο και στη Συρία. Δεν θα πρέπει να θεωρείται απίθανος ένας πόλεμος με τη συμμετοχή Ρώσων και Αμερικανών στη Συρία, που θα οδηγήσει σε ένα νέο κύμα εξόδου προσφύγων προς άλλες χώρες φυσικά και στην Ελλάδα η οποία ήδη δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες των ατόμων που έχουν παγιδευτεί στη χώρα μας.
Ακόμη ο Τραμπ έχει θέσει θέμα αύξησης των στρατιωτικών δαπανών από τις χώρες – μέλη του ΝΑΤΟ και την ισομερή επιβάρυνση. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ζεστό χρήμα για τις αμερικανικές εταιρίες στο χώρο των εξοπλιστικών οπότε κάποιοι θα τρίβουν τα χέρια τους με ικανοποίηση. Ένα άλλο θέμα είναι τι θα γίνει τώρα με το Ιράν και με τη συμφωνία που πέτυχε ο Ομπάμα και είναι μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του.
Για την Ελλάδα η εκλογή Τραμπ προκαλεί αναταράξεις στην κυβέρνηση δεδομένης και της επίσκεψης Ομπάμα στη χώρα μας η οποία χάνει ένα μεγάλο μέρος της αξίας της. Η Ελλάδα απλά γίνεται μια στάση για τον Ομπάμα την ώρα που ο χρόνος μετρά αντίστροφα για την ανάληψη της εξουσίας από τον Τραμπ ο οποίος είχε μιλήσει απαξιωτικά για την Ελλάδα και το χρέος.Αν στην πορεία αλλάξει στάση κανείς δεν μπορεί να πει. Ενδιαφέρον θα έχει η στάση που θα τηρήσει ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ απέναντι στην Τουρκία του Ερντογάν.
Όπως και να έχει ο χρόνος θα δείξει ποια λόγια θα μείνουν λόγια και ποια θα γίνουν πράξεις καθώς και πόσο νερό στο κρασί του θα βάλει ο Τραμπ, αλλά κυρίως αν ο μέσος οργισμένος Αμερικανός θα νιώσει έστω και λίγο ότι η ψήφος του έχει αξία και δεν χάθηκε στην πορεία.
Μαρία Κολώνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου