Κάθε τόσο, όλο και κάτι γίνεται και μας κάνει να κουνιόμαστε. Τρόπος του λέγειν δηλαδή κουνιόμαστε και να μη παρεξηγηθούμε τώρα στα γεράματα.
Κάθε τόσο λοιπόν, κάποιο γεγονός συμβαίνει και μας αναγκάζει να ξεσκονίσουμε την άγνοιά μας.
Επί παραδείγματι:
· Μιλάει η κ. Ρεπούση για κάποιον συνωστισμό και τρέχουμε όλοι να...
μάθουμε τι έγινε τότε. Και τέτοια είναι η τρεχάλα και η σπουδή μας, που ανοίγουμε και λάθος βιβλία.
μάθουμε τι έγινε τότε. Και τέτοια είναι η τρεχάλα και η σπουδή μας, που ανοίγουμε και λάθος βιβλία.
· Μιλάει κάποιος (συνήθως ξένος, που ξερογλείφεται για κάποιο κομμάτι της Πατρίδας μας) για τους Τσάμηδες και να κάτω οι τόμοι (αν υπάρχουν) για το «Τσάμικο», που μέχρι σήμερα νομίζαμε ότι είναι εκείνος ο χορός, που χορεύει ο θείος ο Μήτσος, από το χωριό, στα πανηγύρια…
· Επίκειται εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, δωσ’ του όλοι συνταγματολόγοι να δούμε πότε χρειάζονται 200 και πότε 180 βουλευτές. Για να μη μιλήσουμε και για τα αλήστου μνήμης δημοκρατικότατα έγχρωμα ψηφοδέλτια…
· Δημιουργείται το θέμα (καραφτιαχτό) της Βόλβης, τρέχα ρε να δεις τι είναι τα χρυσόβουλα και όπως θάρχεσαι τσάκω κι’ ένα ουζάκι με περιποιημένο μεζέ.
· Πετάει ο Αλβανός πρωθυπουργός Ράμα, ότι αν δεν υπήρχε ο…Αλβανός αρχιεπίσκοπος Αθηνών Γεώργιος Δούσμανης να προστατεύσει την Ακρόπολη, οι Τούρκοι θα την είχαν ισοπεδώσει και να που θρονιάζονται μέσα στο σαλόνι μας ο Μοροζίνι και οι Αθηναίοι προεστοί του 1687.
· Βήχει ο Ερντογάν και ανάμεσα στα γκουχ γκουχ και τα σάλια του, πετάει και κάτι περί Συνθήκης της Λωζάννης, της Θεσσαλονίκης και περί Ελληνικότητας της Πλατείας Συντάγματος και να βουτιά στο πόνημα: «Η διπλωματία άνευ διδασκάλου», που έγραψε ο Καραγκιόζης, όταν ήταν πρέσβης στο Μπερναμπούκο, γιατί δεν είμαστε και για κάτι βαρύτερο.
Και ενώ όλα αυτά έχουν συμβεί πλειστάκις, δεν ανοίγουμε τα στραβά μας να μάθουμε 5 πράγματα, αλλά πηλαλάμε αλαφιασμένοι, αφού μας έχει ήδη πάρει η μπάλα.
Και το κακό δεν είναι τόσο πολύ αυτό. Διότι, στο τέλος τέλος, αν δεν ξέρει Ελληνική διπλωματική ιστορία ο μανάβης ή ο ψιλικατζής της γειτονιάς (αυτοί σίγουρα δεν ξέρουν, διότι πλέον είναι ή πακιστανοί ή αφγανοί επενδυτές…), δεν τρέχει και τίποτε. Είναι δεδομένο βέβαια ότι αυτοί, εκείνο που πρέπει να γνωρίζουν, δηλαδή γιατί ακριβώς ήλθαν στην Ελλάδα, το γνωρίζουν και μάλιστα άριστα.
Και το κακό δεν είναι τόσο πολύ αυτό. Διότι, στο τέλος τέλος, αν δεν ξέρει Ελληνική διπλωματική ιστορία ο μανάβης ή ο ψιλικατζής της γειτονιάς (αυτοί σίγουρα δεν ξέρουν, διότι πλέον είναι ή πακιστανοί ή αφγανοί επενδυτές…), δεν τρέχει και τίποτε. Είναι δεδομένο βέβαια ότι αυτοί, εκείνο που πρέπει να γνωρίζουν, δηλαδή γιατί ακριβώς ήλθαν στην Ελλάδα, το γνωρίζουν και μάλιστα άριστα.
Το ολέθριο είναι, ότι δεν ανοίγουν τα στραβά τους ούτε οι αρμόδιοι, γι’ αυτό, τις περισσότερες φορές, η αντίδρασή τους είναι πιο αργή και από εγκυμονούσα χελώνα.
Είναι όμως και μερικά πράγματα, που δεν μαθαίνονται, όσο και να ψάχνεις, όσο και να προσπαθείς. Δεν μπορεί π.χ. ποτέ να μάθει ο κύριος Κουμουτσάκος ότι άλλο πράγμα είναι το αληταριό των Εξαρχείων και άλλο οι διαμαρτυρόμενοι για το τέμενος (και να το ξαναπούμε, άλλο τζαμί και άλλο τέμενος) στον Βοτανικό. Δεν θα μάθουν ποτέ τα κανάλια μας, πώς το τελευταίο που ενδιαφέρει σήμερα τον Έλληνα είναι το γιατί χώρισαν ο Λιάγκας με την Σκορδά μαζί με όλες τις «διευκρινιστικές» γελοιότητες, που συνοδεύουν την είδηση, όπως το…συγκλονιστικό «εγώ ήθελα να βλέπει ο γιός μας μισή ώρα τηλεόραση και η Φαίη 3 εβδομάδες».
Αγνοούν εντελώς τα πάσης φύσεως μίντια ότι ποσώς ενδιαφέρει τον σκληρά δοκιμαζόμενο Έλληνα, αν ο κάποιος διασκεδαστής είναι φανερός ή κρυφός γκέι. Ποτέ δεν θα μάθει η κ. Έφη Αχτσιόγλου το πόνο του εργαζομένου αφού, όπως δημοσιεύθηκε, δεν έχει ούτε ένα ένσημο από κάποια εργασία. Το κακό βέβαια είναι ότι δεν θα μάθει και ιστορία, αφού έχει δώσει δείγματα γραφής, τότε που ως (και όχι «σαν» που λένε οι αναλφάβητοι, προσπαθώντας σαν μιλήσου στην δημοτικιά) μέλος της νεολαίας του ΣΥΝ, είχε υπογράψει ένα κατάπτυστο κείμενο, το οποίο υποστήριζε την συνταγματική ονομασία της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας». Βέβαια αυτό δεν θα το μάθουν ούτε και καμία 15αρια κυβερνητικές στελεχάρες, που σήμερα κατέχουν σοβαρά πόστα και τα οποία είχαν συνυπογράψει το κείμενο.
Όπως δεν τον βλέπω να μαθαίνει και ο νέος υφυπουργός Αθλητισμού κ. Γιώργος Βασιλειάδης, αν κρίνω από τη δήλωσή του, ότι (με δικά μου λόγια) αν ξανααπειλήσουν ή ξανασπάσουν στο ξύλο κάποιον αθλητικό παράγοντα, τότε θα διακόψει όλα τα πρωταθλήματα επ’ αόριστον, μέχρι να εκλείψει το φαινόμενο. Τώρα εμένα βέβαια, ως οπαδό της ΑΕΚ, αυτό μου βάζει ιδέες. Δηλαδή, αφού, κατά πως φαίνεται, ο Ολυμπιακός έχει από τώρα πάρει και το φετεινό πρωτάθλημα, η ιδέα να πλακώσω κάποιον, ώστε να διακοπεί το πρωτάθλημα, αρχίζει να επωάζεται στο μυαλό μου. Μα, θα μου πείτε είναι σοβαρά πράγματα αυτά που σκέπτεσαι; Γιατί είναι σοβαρά αυτά που σκέπτεται ο κ. Βασιλειάδης;
Χρήστος Μπολώσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου